ตอนที่ 7
วิเวียนยังฟึดฟัดอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเสร็จงานจะเดินทางกลับ วิเวียนสั่งปริยาให้เปลี่ยนที่นั่งเป็นอีโค่ให้ตน อ้างว่าอยากรู้ว่าพวกเราทำงานกันยังไงและสั่งให้ปฐพีนั่งกับตนด้วย ปฐพีติงว่าไม่เหมาะแต่เธออยากดูคนบางคนว่าจะริกรี้ขนาดไหน
แต่พอไปนั่งชั้นประหยัดจริงๆ วิเวียนกลับเรียกร้องการบริการแบบเฟิร์สคลาสแถมยังวางท่าเป็นเจ้าของสายการบินด้วย จิกหัวด่าจนแอร์น้องใหม่ร้องไห้ สุดท้ายเพอร์เซอร์ต้องเข้ามาจัดการปัญหาให้
ooooooo
ที่บ้านนางแม้จะอยู่ในภาวะที่ยากลำบาก แต่ทุกคนเห็นใจเข้าใจและช่วยกันแก้ปัญหาอย่างไม่ย่อท้อ นอกจากเอาของที่มีอยู่เหลือเฟือในยามร่ำรวยไปขายในตลาดนัดแล้ว ไพรัชยังทำปาท่องโก๋สูตรใหม่ไปขายซึ่งก็ขายดีมากจนรัศมีบอกนางว่า
“ดูสิ ปาท่องโก๋ของพ่อเขาขายดีเลยนะ เห็นว่ากำลังนัดจะเข้าไปคุยกับผู้ผลิตรายใหญ่น่ะ...พ่อเขาขยันแล้วก็ไม่เคยท้อเลย แม่ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงเป็นเศรษฐี” นางบอกว่าไม่น่าเชื่อเลยว่าแค่ปาท่องโก๋จะทำให้พ่อมีแรงฮึดได้ขนาดนี้ “ก็เพราะปาท่องโก๋ที่ลูกซื้อมาแท้ๆเลยนะนาง”
นางนึกถึงดินขึ้นมา เธอก้มมองโทรศัพท์ในมือตัวเอง อึดใจเดียวปฐพีก็ได้รับสาย เธอบอกเขาว่า
“นายปาท่องโก๋ พรุ่งนี้ฉันหยุด นายทำอะไร”
ปฐพีหยิบหมวกใส่วิกใบใหม่เดินลงมาบอกน้าเล็กว่าเดี๋ยวตนจะออกข้างนอกฝากไฟด้วย ไฟดักคอว่าไปหาน้านางแน่เลย ถอยวิกใหม่มาแบบนี้
ไม่ทันได้แซวอะไรกันอีก วิเวียนก็โทร.มาหาไฟ ไฟฟังปลายสายแล้วตอบลื่นไหลว่า
“น้าดินไม่อยู่ครับ ไม่รู้ไปไหน...เออ...เมื่อคืนเหรอครับ ผมก็ไม่ทราบว่าทำไมน้าดินไม่รับสาย...ยังไม่เจอกันเลยครับ”
พอไฟวางสาย ปฐพีบอกว่าน้าไม่ได้ไปค้างที่อื่น แค่บอกว่าน้าหลับไปก็จบแล้ว พูดแล้วก็บ่นตัวเองว่าสอนเด็กโกหกนี่มันไม่ได้เรื่องเลย ไฟทำท่าแก่แดดบอกว่า
“แต่ผมว่าผู้ใหญ่สอนแบบนี้...มันไม่ดีเลย...รู้ป่ะ” พูดจบไฟก็ไปนั่งดูการ์ตูนต่อ
ปฐพีมองหลานตัวแสบส่ายหน้าขำๆ
พอวิเวียนคุยกับไฟแล้วก็ร้อนรุ่มโทร.ไปหาไวน์บอกว่าติดต่อปฐพีไม่ได้เลย ที่บ้านเขาบอกว่าไปค้างที่ไหนก็ไม่รู้ ไวน์ได้จังหวะใส่ไฟว่าต้องเป็นนางแน่ๆ วิเวียนพูดอย่างเจ็บใจว่าอุตส่าห์จะอุ้มชูโปรโมตให้เป็นพรีเซ็นเตอร์ ไวน์หูผึ่งถามว่าจะให้นางเป็นพรีเซ็นเตอร์สายการบินหรือ
“ไม่หรอก ฉันไม่มีวันยอมหรอก!” วิเวียนเสียงเข้ม จิกตาร้าย
ooooooo
นางนัดดินมาขอบคุณที่ปาท่องโก๋ของเขาเป็นแรงบันดาลใจให้พ่อนำมาพัฒนาสูตรทำขายในหมู่บ้านและขายดีมาก วันนี้จึงขอเลี้ยงขอบคุณเขาด้วย
ดินถามว่าเธอได้บินกับพี่นักบินคนนั้นอีกไหม เป็นยังไง มีอะไรคืบหน้าไหมตนจะได้เตรียมใจ นางแซวว่าถามแบบนี้จะจีบตนหรือ ดินพูดอย่างเจียมตัวว่าใครจะกล้า เธอเป็นนางฟ้าแต่ตนแค่คนขายปาท่องโก๋ต๊อกต๋อย
นางบอกว่าตนเป็นแค่นางฟ้าตกสวรรค์ ย้อนถามว่า “ถามจริงๆ นายคิดว่าเรื่องเงินกับฐานะทางสังคมเนี่ย มันสำคัญกว่าความรักอีกเหรอ” ดินบอกว่าสำหรับคนอื่นตนไม่รู้แต่ตนคงไม่มีวันดึงคนที่รักให้ต่ำลงมา “แล้วนายถามเขาแล้วเหรอว่าเขาอยากลงมากับนายไหม เขาอาจจะแฮปปี้ก็ได้”
“ไม่ต้องถามหรอก เพราะมันเป็นสัจธรรมของโลกนี้ไปแล้ว ทุกคนกลัวจนกันหนักมาก”
“สำนวนนายนี่เหลือเกินเลยนะ” นางหัวเราะ ทั้งสองเลยหัวเราะกันสบายๆ ไร้มารยาและหน้ากาก
พิมานยังไม่ยอมแพ้ เขาซื้อตะกร้าของขวัญมาเยี่ยมรัศมีหมายเข้าทางแม่เพื่อจีบลูก เห็นรถของปฐพีที่มาส่งนางก็ชะงักซุ่มดู
ปฐพีเอาสร้อยข้อมือที่ถักร้อยด้วยเชือกสีฟ้ามีหินสีประดับเม็ดหนึ่งที่เขาบรรจงร้อยเองให้นาง บอกว่าหวังว่าสร้อยเส้นนี้คงจะนำสิ่งดีๆมาให้เธอ นางรับสร้อย ขอบคุณแล้วเดินเข้าบ้าน
พิมานเห็นเต็มตาว่าดินมาส่งนางก็ยิ่งแค้นที่มาแย่งนางจากตน สองหนุ่มเพื่อนรักเผชิญหน้ากันอย่างตึงเครียด พิมานด่าดินว่าเพื่อนทรยศแย่งนางไปจากตน ดินพยายามอธิบายแต่พิมานเลือดเข้าตาเสียแล้ว อาฆาตดินก่อนขึ้นรถขับออกไปว่า
“จำไว้เลยนะมึง อย่าให้ถึงวันที่กูเอาคืนมึงบ้าง คอยดู!”
ooooooo










