ชาติ ลำชี

พวกมันคิดผิดถนัด นภาจัดฉากว่าตัวเองหมดสติแล้วเล่นงานลูกน้องเต็งกี่สลบเหมือดก่อนจะเอาชุดของมันมาใส่แล้วขับรถกระบะออกไปเพื่อไม่ให้มีใครสงสัย ขณะที่ขับรถเขาเห็นชาติกับสาลินีอยู่ไกลๆ สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมสองคนถึงมาอยู่ที่นี่ แต่ไม่มีเวลาไปถามเพราะคนของไตรพยัคฆ์ป้วนเปี้ยนเต็มไปหมด

นภาขับรถไปถึงทางเข้าออกซึ่งมียามเฝ้าตลอดเวลา นภาเก็บพิรุธเก่งมากหลุดรอดออกไป แต่ไม่นานก็มีแก๊งมอเตอร์ไซค์ไล่กวด รวมทั้งเต็งกี่ที่รู้เรื่องก็รีบโทรศัพท์หาเสือโบก

เสือโบกในคราบกำนันบุญทำตัวเป็นพลเมืองดีมาช่วยนภารอดไปจากแก๊งมอเตอร์ไซค์ แล้วทำทีจะพาไปบ้านเพราะอาการเขาหนักมาก แต่นภาขอให้ไปส่งเขาในตัวเมืองก็พอ

“ที่นั่นไม่ปลอดภัย มันมีหลายพวกหลายเหล่า”

“หมายความว่าไงครับ”

“คุณนภา ถึงขั้นนี้แล้วคุณไม่ต้องปิดบังอะไร

ผมหรอก ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่หมอ”

“คุณรู้ได้ยังไง”

“หมอที่ไหนจะหนีพวกไตรพยัคฆ์มาได้ขนาดนี้ คุณไม่ต้องระแวงผมหรอก ผมเป็นพวกคุณ...ก่อนคุณลงพื้นที่ เขาน่าจะบอกคุณไม่ใช่เหรอว่าถ้ามีปัญหาให้ปรึกษากำนันบุญ”

นภาชะงัก นึกถึงสิ่งที่สุริยันเคยบอกอย่างนั้นจริง... กำนันบุญเป็นข้าราชการที่ดี รักชาติบ้านเมือง เขา

ไม่ใช่สายของเราแต่เคยช่วยเหลืองานด้านราชการลับมาหลายครั้งให้ทั้งตำรวจและทหาร เขารู้เรื่องยาเสพติด เรื่องมาเฟียท้องถิ่น มีสายของทางการหลายหน่วยงาน คนคนนี้ไว้ใจได้...

ในที่สุดนภาก็ยอมไปบ้านกำนันบุญโดยไม่รู้ว่าเต็งกี่กับลูกน้องมาซุ่มสังเกตการณ์อยู่ก่อนแล้ว นภายอมมาก็จริงแต่ยังระมัดระวังตัวแจ โพธิ์แก้วกำลังอยากกินน้ำสมุนไพรพอเห็นพ่อกลับมาก็พุ่งไปหา ขอสิ่งที่ต้องการ แต่เสือโบกปฏิเสธอ้างว่าตนมีธุระสำคัญ ให้รอไปก่อน

โพธิ์แก้วถอยไปนั่งรออย่างเชื่อฟังเพราะกลัวจะไม่ได้กินน้ำสมุนไพรของพ่อ นภาสังเกตหน้าตาและท่าทางของเธอแล้วอดเปรยขึ้นไม่ได้ว่าดูแปลกๆ

“ไม่มีอะไรหรอกครับ อย่าสนใจเลย” เสือโบกตัดบทแล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน

ชลัยมองจากหน้าต่างชั้นบนด้วยความสงสัย แต่แกล้งนั่งเหม่อลอยทันทีที่สองคนเดินผ่านห้อง นภาตาไวร้องทักด้วยความแปลกใจ

“อ้าว คุณชลัยอยู่บ้านเหรอครับ เห็นตอนนั้นบอกหาไม่เจอ”

“เจอทีหลังน่ะครับ เดินออกไปแบบคนไม่มีสติ เลยให้พักในห้องไปก่อน”

“ทำไมไม่พาไปหาหมอล่ะครับ”

“รอให้อาการนิ่งกว่านี้ก่อนครับ ผมเคยพาเขาออกไปนอกบ้าน จู่ๆเขาก็อาละวาดจนวุ่นวายมาก”

เสือโบกแอบมองชลัยด้วยสายตาดุดัน เดินมากระซิบขู่ “อย่าทำอะไรงี่เง่านะ” แล้วปิดประตูห้องทันที

ชลัยอยากรู้ว่านภามาทำไม เธอขยับมาชิดผนังห้องเงี่ยหูฟังทั้งที่เสือโบกปิดประตูห้องนั้นมิดชิดคุยกับนภาสองคน

“ผมเดาว่าจริงๆแล้วคุณนภาคงไม่ใช่หมอ แต่เป็นแค่เปลือกนอกสำหรับปกปิดงานที่แท้จริงของคุณใช่ไหม”

นภานิ่งไม่พูดอะไรสักคำ เสือโบกใจเย็นโน้มน้าวต่อไป

“คุณต้องไว้ใจผมนะ ไม่งั้นผมช่วยคุณไม่ได้”

“ทำให้ผมเชื่อใจคุณสิ”