ชาติ ลำชี
ตอนที่ 1
ณ ป่าลึกจังหวัดอุบลราชธานี ทหารหน่วยพิเศษสองนายกำลังหนีตายจากการตามล่าของเจ๊หมากับเจิด สองโจรผัวเมียใจโฉด เพราะแอบขโมยความลับเรื่องฐานที่ตั้งของพวกไตรพยัคฆ์ ขบวนการค้ายาเสพติดขนาดใหญ่
สองทหารหนุ่มถูกยิงได้รับบาดเจ็บ ตะเกียกตะกายหนี แต่เคลื่อนตัวได้ช้าเต็มที หนึ่งในนั้นจึงตัดสินใจส่งที่เก็บไฟล์ข้อมูลให้อีกหนึ่งคนและหนีไป ส่วนตัวเองจะอยู่ถ่วงเวลาพวกเจ๊หมา
แผนถ่วงเวลาไม่ค่อยได้ผลนัก เจ๊หมากับเจิดรู้ทันและฆ่าปิดปากนายทหารทั้งสองคน แต่ไม่พบที่เก็บไฟล์ข้อมูลซึ่งกำความลับเรื่องที่ตั้งของพวกไตรพยัคฆ์ไว้ เพราะมีพลทหารที่ซุ่มแถวนั้นรับไปอีกทอด
แต่เจ๊หมากับเจิดไม่เคยทำงานพลาด ตามไปฆ่าและทำลายที่เก็บไฟล์ข้อมูลของพวกไตรพยัคฆ์จนไม่เหลือซาก!
ผลปฏิบัติการขโมยความลับเรื่องที่ตั้งของไตรพยัคฆ์ ขบวนการค้ายาเสพติดขนาดใหญ่ ล้มเหลวไม่เป็นท่า นภา นายทหารยศพันตรี หัวหน้าหน่วยและผู้รับผิดชอบภารกิจนี้ต้องแถลงการณ์ต่อหน้านายทหารชั้นผู้ใหญ่
“จากการตรวจสอบ รถถูกเบียดตกขอบทางแล้วถูกยิงจนระเบิด ทหารเสียชีวิตทั้งหมด ในที่เกิดเหตุ เราพบโน้ตบุ๊กที่ทหารของเรากอดไว้ก่อนตาย พยายามส่งข้อมูลมาให้เรา แต่น่าเสียดาย มันไหม้ไฟจนไม่เหลืออะไรเลย”
นภาสะเทือนใจมาก กดภาพสไลด์บนจออย่างเชื่องช้า เจ็บแค้นและเจ็บใจแทนลูกน้องในทีมยิ่งนัก
“ภารกิจนี้เริ่มต้นที่ส่งทหารปลอมเป็นพวกค้ายาเข้าไปแทรกซึม จนสามารถเข้าถึงรังของพวกไตรพยัคฆ์ได้ งานนี้เราเสียกำลังพลไปมากมายแต่สุดท้ายก็ล้มเหลว ภารกิจนี้เป็นความรับผิดชอบของผม ผมขอรับผิดชอบเพียงผู้เดียว”
เหล่าทหารในที่ประชุมนั่งฟังด้วยท่าทีนิ่งสงบ สุริยัน ผู้บังคับบัญชาโดยตรงและพ่อแท้ๆของนภาเป็นตัวแทนปิดการประชุมและเรียกตัวลูกชายคนเดียวไปคุยในห้องตามลำพัง
“ภารกิจคมขวานของคุณพังไม่เป็นท่า คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม”
“ผมพร้อมรับผิดชอบทุกอย่างครับ แล้วแต่ท่านจะสั่งการ ไม่มีปัญหาถ้าท่านจะไล่ผมออกจากราชการ”
สุริยันหัวเราะเบาๆ สั่งเสียงเรียบ “ไล่คุณออกเรอะ...หึๆ...ผมไม่ให้คุณหนีความรับผิดชอบแบบนั้น หรอกนะ...
พันตรีนภา...ไปวางแผนทำลายพวกไตรพยัคฆ์มาใหม่!”
ooooooo
ข่าวการตายอย่างโหดเหี้ยมของทีมทหารปฏิบัติภารกิจพิเศษ ซึ่งคาดว่าจะเป็นฝีมือแก๊งค้ายาเสพติดชาติ กลายเป็นข่าวใหญ่ทั่วประเทศ ชาติ ลำชีกับป๋อง เพื่อนคู่หูและนายทหารหน่วยเฉพาะกิจ เห็นข่าวแล้วของขึ้น โดยเฉพาะชาติเลือดขึ้นหน้าเมื่อรู้สึกว่าชายชาติทหารถูกหยามโดยพวกบ่อนทำลายชาติ
“แกเคยได้ยินชื่อไตรพยัคฆ์ไหมไอ้ป๋อง”
“คุ้นๆว่ะ...พวกแก๊งยาเสพติดใช่ไหม”
“พวกมันฆ่าทหารตาย”
“ไอ้พวกหนักแผ่นดิน เหิมเกริมเกินไปละ”
“ฉันสังหรณ์ว่า...นี่คือภารกิจต่อไปของเรา”
ป๋องมองภาพข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ในมือชาติเพื่อนคู่หู สภาพศพของทหารถูกเผาแทบไม่เหลือซาก
“แกกลัวไหมไอ้ชาติ”
ชาติตอบทันควัน “กลัวสิ...กลัวว่าจะไม่ได้กำจัดพวกมัน”
“แกแค้นที่มันฆ่าทหารใช่ไหม”
“ฉันไม่ได้พูดในฐานะที่เป็นทหาร...ฉันพูดในฐานะที่เป็นคนไทย...”
นภา นายทหารยศพันตรีและหัวหน้าทีมเฉพาะกิจปราบปรามยาเสพติด ข้องใจมากถึงการตัดสินใจของสุริยัน ผู้บังคับบัญชาโดยตรงและพ่อแท้ๆ จนต้องตามไปคุยด้วยถึงบ้าน
“ทำไมพ่อถึงให้ผมทำงานนี้ต่อ พ่อต้องการให้ผมกอบกู้ชื่อเสียงเหรอครับ”
“ไม่ใช่...ไม่เกี่ยวกับชื่อเสียง พ่อให้แกทำงานนี้อีกครั้งเพราะแกทำได้ดี พ่อมั่นใจว่าแกสามารถแก้ไขข้อบกพร่องและทำภารกิจนี้ให้สำเร็จจนได้”
“เข้าใจแล้วครับ แต่ผมมีข้อแม้...ถ้าพ่อจะให้ผมดำเนินการใหม่ ครั้งนี้พ่อต้องยอมให้ผมลงภาคสนามด้วย”
ข้อแม้ของนภาลูกชายคนเดียวทำให้สุริยันลำบากใจ
“นภา...แกเป็นระดับเสนาธิการ แกลงภาคสนามไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
“ถ้าพ่อยังไม่ยอมให้ผมไปเหมือนครั้งที่แล้ว ผมก็ขอปฏิเสธภารกิจนี้”
สุริยันถอนใจยาว สารภาพตามตรงในฐานะพ่อ “ฉันกลัวแกตาย”
“ครับ...ผมเข้าใจ แต่เพื่อชาติ...พ่อต้องกล้าสละชีวิตลูกชายคนเดียวของพ่อเหมือนกัน ภารกิจที่ผ่านมา เราเสียลูกชายของครอบครัวอื่นไปหลายครอบครัวแล้ว ถึงเวลาของครอบครัวเราแล้วครับ”
แววตามุ่งมั่นและท่าทางมั่นอกมั่นใจของนภาทำให้สุริยันตกลงอนุญาต แม้จะห่วงมากในฐานะพ่อ แต่ภาระหน้าที่ต่อชาติบ้านเมืองในฐานะทหารก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย
ooooooo
