วิหคหลงลม
ตอนที่ 11
“กลับมากันแล้วเหรอ ไปเที่ยวสวนสัตว์สนุกไหมล่ะคะ ได้เจอแรดหรือเปล่า”
“คุณนวล คุณกำลังประจานตัวเองอยู่นะ”
“ฉันเหรอประจานตัวเอง ฉันประจานมันต่างหากล่ะ นี่แหละค่ะ นางพยาบาลที่อยู่ในประกาศนั่น มาให้
เจอตัวเป็นๆแล้วดูซะให้เต็มตา” ภุมวารีตะโกนบอกผู้คนที่เดินผ่านไปมา “เป็นพยาบาล แต่ดันป่วยเป็นโรคร้ายเสียเอง โรคขาดผู้ชายไม่ได้ โดยเฉพาะผู้ชายที่เขามีเมียแล้ว จำน้ำหน้ามันไว้นะ นังคนนี้แหละ”
ขวัญเรือนยืนนิ่งหน้าชาไม่กล้าสบตาใคร ภุมวารีจะร้องประจานต่อแต่ถูกภาสกรดึงขึ้นรถกลับบ้านไปทะเลาะกันต่ออย่างมีอารมณ์ด้วยกันทั้งคู่
“คุณใจร้ายมาก รู้ตัวบ้างไหม”
“แล้วตัวคุณเองล่ะคะคุณภาส คุณทิ้งฉันไประรื่นกับมัน ทำราวกับว่าไม่มีฉันอยู่บนโลก คุณทำได้ยังไง”
“ผมก็แค่พานายโรจน์ไปเที่ยวสวนสัตว์เพราะว่าแกอยากไป”
“แล้วทำไมไม่บอกฉัน”
“เพราะผมรู้ว่าคุณไม่ได้อยากไปไหนมาไหนกับคนป่วยไง”
“อย่างน้อยคุณก็ควรจะบอกฉันซักคำ”
“ถ้าผมบอกคุณ คุณก็คงขัดขวางจนไม่ได้ไปกันหมด ผมอยากทำให้นายโรจน์สบายใจ หลังจากที่เกิดเรื่องแย่ๆกับแก”
“คุณดูถูกน้ำใจฉันมากนะคะคุณภาส คุณคิดว่าฉันเป็นยักษ์เป็นมารมาจากไหน ไม่ใช่ฉันหรือที่เป็นคนช่วยเหลืออุ้มชูน้องชายง่อยของคุณ”
“อย่าพูดถึงนายโรจน์แบบนั้น บุญคุณของคุณผมไม่เคยลืม ไม่อย่างนั้นคุณก็คงต้องกลับไปอยู่บ้านพ่อคุณนานแล้วคุณผึ้ง”
“นี่คุณขู่ฉันเหรอ คุณกล้าเปิดโปงความลับของเราเพื่อจะเขี่ยฉันออกไปจากชีวิตหรือคุณภาส”
ภาสกรไม่ตอบจะเดินหนีเข้าห้องภานุโรจน์
ภุมวารีแค้นใจคว้าแจกันขว้างไล่หลังระบายอารมณ์ แต่แจกันกระทบผนังเบื้องหน้าแตกกระจาย กระเด็นโดนหน้าผากภาสกรจนเลือดไหล หญิงสาวตกใจบอกว่าตนไม่ได้ตั้งใจ และจะทำแผลให้แต่เขาไม่ยอม
ooooooo
