วิมานมนตรา
ตอนที่ 14
“เขาช่างน่ารักและรักเดียวใจเดียว ไม่เหมือนคุณพี่แสง ฉันจะพยายามรวบรัดเขาอย่างที่ลุงบอก”
“พักผ่อนนะขอรับ กระผมจะออกไปอยู่ข้างนอกเฝ้าระวังให้ขอรับ”
ooooooo
ขณะที่เดือนดาราคิดหาทางผูกมัดตรินกับวริศรา วิญญาณพริ้งกับเอิบหาทางหลอกหลอนไล่คณะตรินกับวริศราออกจากไร่เดือนดาราเร็วที่สุด
วิญญาณพริ้งรับหน้าที่หลอกพวกตรินเหมือนเคย และปกรณ์ที่ขวัญอ่อนสุดโดนหลอกจนนอนไม่หลับ
วิญญาณเอิบไปเข้าฝันวริศราหรือพลอยในอดีตชาติ ขอร้องให้ไปจากที่นี่
“ไปนะคุณพลอย ไปซะ...ไปกับคุณเสริม ที่นี่อันตราย คุณเสริมจะพาคุณพลอยไปในที่ที่ปลอดภัย”
“ยายมาเรียกฉันว่าคุณพลอยอีกแล้ว ฉันคือเก๋ ฉันไม่ไปไหน ฉันจะอยู่กับคุณแม่ แล้วนั่นก็หมอตรินไม่ใช่คุณเสริม ฉันเกลียดเขา ฉันจะไม่ไปไหนกับเขาทั้งสิ้น”
“นังคนนั้นมันนังแม่มด นังปีศาจไม่ใช่แม่ของคุณพลอย มันฆ่าคุณพลอยมาแล้วและมันจะฆ่าอีกครั้งเจ้าค่ะ คนที่จะช่วยคุณพลอยได้มีแต่คุณเสริมเท่านั้น”
วริศราส่ายหน้า กรีดร้อง “ไม่จริง! คุณแม่ให้ชีวิตใหม่กับเรา คุณแม่ไม่มีวันฆ่าเรา หมอตริน... คุณเสริม ทำไมเราถึงฝันถึงแต่คุณเสริม แล้วทำไมเขาถึงเหมือนหมอตรินและเราก็เหมือนคุณพลอยคนนั้น”
ไม่ใช่แค่วริศราที่ฝันร้าย ตรินหรือเสริมในอดีตชาติก็ฝันเรื่องประหลาดเช่นกัน วิญญาณพริ้งนั่นเองที่พาเขาย้อนอดีตไปดูฉากสำคัญ...เดือนดาราวางยาพิษพลอยจนตาย!
“ดูให้จะจะแล้วจะตกใจเจ้าค่ะ ถ้าได้สติแล้วรีบพาคุณพลอยไปให้พ้นเงื้อมมือนังคุณผู้หญิงอำมหิตนี่นะเจ้าคะ”
ตรินตกใจสะดุ้งตื่น สั่นหัวแรงๆ “ไม่จริง! มันคือความฝัน ความฝันที่น่ากลัวมาก คุณหญิงเดือนดาราจะฆ่าคุณเก๋ได้ยังไง แล้วทำไมเราฝันถึงแต่คุณเก๋ แล้วทำไมเธอถึงชื่อคุณพลอย”
วิญญาณพริ้งเห็นเขาลังเลก็จงใจกระซิบข้างหู
“เห็นแล้วอย่าละเลย รีบพาคุณพลอยไปนะเจ้าคะคุณเสริม ไปก่อนจะโดนฆ่าตายทั้งหมด”
ตรินขนลุกซู่ แต่คงไม่เท่าปกรณ์ที่สัมผัสได้ถึงบรรยากาศไม่น่าไว้ใจ วิญญาณพริ้งเห็นดังนั้นก็แกล้งตะโกน
“ไปซะ...ไปจากที่นี่ ไปให้หมดทุกคน ไปทั้งหกคน...ไป!”
ooooooo
ค่ำคืนแห่งฝันร้ายผ่านพ้นไปแล้ว กระนั้นตรินกับวริศราที่โดนหนักกว่าใครก็ยังใจไม่ดี กลัวจะมีเรื่อง...
เดือนดาราก็กลุ้มใจมาก กระนั้นก็ยังมีแก่ใจพาวิญญาณแสงออกจากโถมาดูภาพตรินกับวริศราผ่านกล้องวงจรปิดที่เชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ส่วนตัวในห้อง
“คุณพี่ชื่นใจยามเช้าแล้วใช่ไหมคะ”
“ขอบใจมาก และดีใจที่น้องไม่ทำร้ายพวกเขาแล้ว”
“เพราะน้องต้องการให้คุณพี่มีความสุข”
“เมื่อไหร่เธอจะปล่อยพี่ไปสักที”
“อีกไม่นานค่ะ คุณพี่รอดูพวกเขามีความสุขถึงที่สุดก่อนสิคะ”
“ถ้าพี่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ พี่ออกไปพี่ก็สามารถดูพวกเขาได้มากกว่านี้และอาจได้ใกล้ชิดพวกเขาได้ด้วย”
“ค่ะ น้องจะไปบอกลุงสำลีค่ะ”
ขณะที่เดือนดาราร้อนรุ่มด้วยไฟริษยา วิญญาณพริ้งกับเอิบรวมหัวกันทำให้ตรินกับวริศราใกล้ชิดกันโดยบังเอิญ ด้วยการทำให้ทั้งสองวิ่งมาเจอกันในสวนของรีสอร์ต
