ใต้ชายคารัก

บทที่ 96 ความห่วงใยของเธอ (6)

การจะไปบังคับความสัมพันธ์ มันไม่มีวันได้ผลหรอก ความรักไม่ใช่เรื่องยากเย็น ถ้าจะเกิด มันก็เกิดเองนั่นแหละ...ทำไมต้องทำให้ตัวเองเป็นทุกข์โดยไม่จำเป็นด้วย

ถ้อยคำที่ซ่งชิงชุนได้ยินบนรถไฟใต้ดินเข้าครอบงำความคิดของเธออีกครั้ง

ใช่แล้ว ถูกต้อง ความรักไม่ใช่สิ่งที่บังคับกันได้ ถ้ามันบังคับกันได้ โลกคงจะไม่มีความทุกข์และความเจ็บปวดใจมากมายแบบนี้

เธอรู้ว่าถังหน่วนไม่ใช่สาวที่โดดเด่น แต่ในสายตาของฉินอี่หนาน หล่อนคือที่หนึ่ง ถ้าซ่งชิงชุนซื่อตรงกับตัวเอง ฉินอี่หนานก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกเช่นกัน แต่ในสายตาของซ่งชิงชุน เขาคือผู้ชายที่ดีที่สุดที่เคยมีมา

เธอผ่านความทุกข์ความเจ็บปวดมาเนิ่นนานหลายปี ทั้งแบบเงียบๆ และแบบเต็มใจ แต่เพื่อฉินอี่หนาน เธอเชื่อมาตลอดว่าตัวเองยังทนต่อไปได้

การฆ่าตัวตายของซ่งเฉิง การล่มสลายของตระกูลซ่ง ความเจ็บปวดของการลาจาก และความตกต่ำมากมายที่เกิดขึ้นในช่วงสามเดือนที่ผ่านมานี้ เธอรอดทุกอย่างนั้นมาได้อย่างหืดขึ้นคอ หลายครั้งที่เธอเกือบร้องไห้ แต่เธอข่มกลั้นตัวเองเอาไว้จนได้

และเธอเบื่อหน่ายชีวิตแบบนี้แล้ว เธอไม่เคยถูกกดขี่ให้ต้องอ่อนน้อม ไม่เคยต้องสัมผัสความทุกข์มาตลอดชีวิต แต่กลับได้ลิ้มรสมันอย่างดุเดือดตลอดสามเดือนที่ผ่านมา เธอมีชีวิตอยู่มากว่ายี่สิบปี และแจกจ่ายความรักให้คนอื่นอย่างไม่เคยหวงแหน แต่ในยามที่เธอต้องการมันที่สุด กลับไม่มีใครช่วยเหลือเธอเลยสักคน ดังนั้น เมื่อเธอเห็นฉินอี่หนานอาทรห่วงใยและปกป้องถังหน่วนวันนี้ จู่ๆ เธอก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เธอนั้นน่าสมเพชมากแค่ไหน ในช่วงเวลานั้นเอง เธอรู้สึกว่าไม่มีกำลังเหลือที่จะรักใครแล้ว

ถ้าเมื่อสองวันก่อน เธอแค่คิดว่าจะตัดใจ แต่วันนี้เธอจะตัดใจจริงๆ แล้ว

เด็กสาวคนนั้นพูดถูก เธอเป็นทุกข์มากพออยู่แล้วจากการที่ครอบครัวพังทลาย ทำไมเธอต้องทำให้ตัวเองเป็นทุกข์มากขึ้นอีก 

ซ่งชิงชุนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ คลิกที่ “เลือกทั้งหมด” หน้าอีเมลที่เก็บเอาไว้ และลบทั้งหมดทิ้งไปโดยไม่ลังเล

วินาทีนั้น ซ่งชิงชุนสาบานได้ว่าหัวใจของเธอแทบหยุดเต้น นิ้วชะงักค้างอยู่บนเมาส์เป็นเวลานาน เธอจ้องมองกล่องข้อความอันว่างเปล่า หัวใจเธอก็ว่างเปล่าทัดเทียมกัน

เธอรู้ว่าทำแบบนี้ถูกต้องแล้ว แต่พอทำลงไปแล้วจริงๆ เธอจึงรู้ตัวว่าบางครั้งการทำสิ่งที่ถูกต้องก็อาจเจ็บปวด

ความปวดร้าวปรากฏขึ้นในดวงตา เธอรู้สึกว่าลำคอกำลังตีบตัน หญิงสาวพยายามสะกดกลั้นมันไว้อยู่นาน แต่ท้ายที่สุด เธอก็พ่ายต่อความเจ็บปวดและร้องไห้ออกมาเต็มที่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์

เธอวิ่งตามเขามาอย่างน้อยยี่สิบปี เขาเป็นเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจในชีวิตของเธอ และตอนนี้เธอตัดขาดจากสิ่งยึดเหนี่ยวเดียวนั้น

เธอจะอย่างไรต่อไปดี เธอจะพบคนอื่นที่เธอจะรักได้ เหมือนที่รักฉินอี่หนานหรือไม่

ซ่งชิงชุนร้องไห้เป็นเวลานานก่อนน้ำตาหยุดไหล เธอเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา เป็นเวลาหนึ่งทุ่มสิบนาทีแล้ว หญิงสาวร้องไห้จนน้ำตาอาบหน้าขณะเดินเข้าห้องน้ำ หลังล้างหน้าล้างตาเสร็จ เธอก็สูดหายใจลึกหลายครั้งก่อนเดินตรงไปที่ประตูห้องนอน

ซ่งชิงชุนเปิดประตูออก แล้วก็ต้องตกใจจนผละถอยหลังไปสองสามก้าว เธอรู้สึกแปลกใจ ซูจือเนี่ยนกำลังยืนพิงราวบันได สายตาคู่นั้นจ้องเขม็งมองประตูห้องเธอ

เขาอยู่บ้านงั้นเหรอ

คำถามผุดขึ้นมาในหัวของซ่งชิงชุน แต่แล้วคิ้วเธอก็ขมวดมุ่นเมื่อสังเกตเห็นชุดที่ซูจือเนี่ยนใส่

ทำไมเขาถึงใส่เสื้อหนาวล่ะ ทั้งที่ปกติเขาใส่แต่สูทนี่นา