ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 95 ความกังวลใจของเธอ (5) 

ซ่งชิงชุนยืนอยู่ในล็อบบี้ของบริษัท จ้องมองฉินอี่หนานกับถังหน่วนผ่านทางหน้าต่างตาไม่กะพริบ เธอซึมซับภาพที่ฉินอี่หนานช่วยถังหน่วนเข้าไปนั่งในรถ ช่วยหล่อนคาดเข็มขัดและภาพสุดท้ายคือเขาช่วยปาดน้ำตาออกจากใบหน้า... จนกระทั่งรถของฉินอี่หนานขับออกไปไกลแล้วนั่นแหละ ซ่งชิงชุนถึงรู้สึกตัว ดวงตาอ่อนแรงของเธอจ้องมองประตูหมุนอยู่พักใหญ่ ก่อนตัดสินใจเดินออกจากบริษัท 

ปักกิ่งโมงยามนี้คือชั่วโมงเร่งด่วนตอนค่ำ หญิงสาวกลัวว่าจะไปถึงบ้านของซูจือเนี่ยนไม่ทันหนึ่งทุ่ม จึงเลือกขึ้นรถไฟใต้ดิน

วันนี้เธอค่อนข้างโชคดีที่ยืนประเดี๋ยวเดียวก็มีที่นั่งว่างแล้ว

ด้านหน้าของเธอมีเด็กสาวสองคนยืนอยู่ ทั้งคู่ดูจะอายุน้อยกว่าเธอสองสามปี เหมือนยังเรียนมหาวิทยาลัยกันอยู่ และหนึ่งในนั้นก็เหมือนเพิ่งอกหักมาด้วย เพราะอีกคนกำลังปลอบใจว่า “จากที่ฉันเห็นนะ เธอควรเลิกชอบเขาไปตั้งนานแล้ว ถ้าเขาชอบเธอจริงละก็ เขาคงรับรักเธอเป็นชาติแล้ว และก็ไม่เอาเรื่องสอบมาเป็นข้ออ้างด้วย”

เด็กสาวที่อกหักยังคงเงียบ แต่ดวงตาของเธอเริ่มคลอด้วยน้ำตา

เด็กอีกคนปลอบใจเพื่อนต่อ “ฉันรู้ว่าเธอคงไม่อยากได้ยินแบบนี้ แต่ยาดีๆ มักขมเสมอแหละ เธอเล่าให้ฉันฟังว่าพวกเธอเริ่มจีบกันตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่นี่เราอยู่ปีสี่กันแล้วนะ เธอจะเสียเวลากับเขาอีกกี่ปีถึงจะยอมรับความจริงเสียทีน่ะ”

เด็กสาวทั้งสองลงจากรถไฟก่อนซ่งชิงชุน แต่ซ่งชิงชุนยังคงได้ยินคำแนะนำที่อ่อนโยนและเปี่ยมไปด้วยความหมายนั้นลอยมา

“...เธอต้องเข้าใจนะว่าความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ ไม่ว่าเธอจะพยายามเปลี่ยนแปลงหรือทำตัวดีขึ้นแค่ไหน การจะไปบังคับความสัมพันธ์ มันไม่มีวันได้ผลหรอก ความรักไม่ใช่เรื่องยากเย็น ถ้ามันจะเกิด มันก็เกิดเองนั่นแหละ... ทำไมต้องทำให้ตัวเองเป็นทุกข์โดยไม่จำเป็นด้วย”

เมื่อประตูรถไฟปิดลง ซ่งชิงชุนก็ไม่ได้ยินเสียงของทั้งสองแล้ว แต่คำแนะนำของเด็กสาวคนนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัว

การจะไปบังคับความสัมพันธ์ มันไม่มีวันได้ผลหรอก ความรักไม่ใช่เรื่องยากเย็น ถ้ามันจะเกิด มันก็เกิดเองนั่นแหละ...ทำไมต้องทำให้ตัวเองเป็นทุกข์โดยไม่จำเป็นด้วย

พอคิดเช่นนั้น ความคิดเรื่องที่เธอจะตัดใจเมื่อสองสามวันก่อน ตอนฉินอี่หนานโทรมาขอโทษก็ผุดขึ้นในหัวของเธออีกครั้ง

ครั้นเธอไปถึงบ้านของซูจือเนี่ยน ยังเป็นเวลาเพียงหกโมงครึ่ง เหลืออีกครึ่งชั่วโมงจะหนึ่งทุ่ม ซ่งชิงชุนตรงเข้าห้องนอนเพื่อพักผ่อน

ความสุขจากการคว้าพาดหัวข่าวมาครองได้อันตรธานหาย เมื่อฉากหวานฉ่ำของถังหน่วนกับฉินอี่หนานวาบเข้ามาในหัว

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอก็เปิดคอมพิวเตอร์แล้วล็อกอินเข้าสู่อีเมล

ในกล่องข้อความมีอีเมลเก้าสิบเก้าฉบับ พวกมันเป็นอีเมลที่เธอโต้ตอบกับฉินอี่หนานตอนที่เขาเข้ากรม ก่อนหน้านั้น ในตอนที่ชายหนุ่มยังไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้เครื่องมือสื่อสาร ทั้งสองได้ติดต่อกันผ่านอีเมล พอเปลี่ยนมาส่งข้อความมือถือจึงได้เลิกส่งอีเมลไป ทว่าเธอยังเก็บอีเมลทุกฉบับที่เขาเคยส่งมาให้เอาไว้ สองสามปีที่ผ่านมานี้ เธอเปิดอีเมลเหล่านั้นออกอ่านนับครั้งไม่ถ้วน ในคืนที่รู้สึกเหงาเป็นพิเศษ

วันนี้เธอได้เห็นโทสะของฉินอี่หนานกับตาตัวเองอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มันดูเหมือนว่าเขาพร้อมจะเผชิญหน้ากับคนทั้งโลก เพื่อแก้แค้นให้ถังหน่วนอย่างไรอย่างนั้น

เห็นชัดเลยว่าฉินอี่หนานชอบถังหน่วนมากจริงๆ... อาจมากกว่าที่เขาเคยบอกด้วยซ้ำ