ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 87
บทที่ 87 กรรมตามสนอง (7)
“ผู้จัดการคะ เราจะมามัวเสียเวลากันทำไมคะ” ถังหน่วนกระแนะกระแหน ก่อนผู้จัดการสถานีจะได้ตอบ
ซ่งชิงชุนเหลียวมองไปทางถังหน่วน แล้วโต้กลับ “นี่ถังหน่วน เธอคงกลัวว่า ถ้าผู้จัดการดูข่าวของฉันแล้ว เธอจะไม่ได้ลงหน้าหนึ่งสินะ”
ถังหน่วนกล่าวถากถาง “พูดเป็นเล่น ทำไมฉันต้องกลัวด้วยล่ะ ข่าวของฉันเป็นข่าววงในของเซี่ยจี้เชียวนะ สมควรลงหน้าหนึ่งเป็นที่สุด”
“เธอแน่ใจแล้วหรือว่า ข่าวของเธอเหมาะที่สุด” ซ่งชิงชุนตั้งคำถามก่อนจะส่งยิ้มอย่างมีเลศนัยให้ถังหน่วน จากนั้นก็หันไปทางผู้จัดการสถานี ยื่นแฟลชไดรฟ์ให้เขา พร้อมเสริมว่า “ข่าวในมือนี้ เป็นข่าวพิเศษของเซี่ยจี้ค่ะ สมควรลงหน้าหนึ่งเป็นอย่างยิ่ง ฉันเชื่อจริงๆ ค่ะว่าพอข่าวนี้ออกอากาศไปแล้ว จะต้องสร้างกระแสครึกโครมในโลกโซเชียลแน่นอนค่ะ ถ้าผู้จัดการไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร จะใช้ข่าวของถังหน่วนก็ได้ แต่ฉันมั่นใจว่าโทรทัศน์ช่องอื่นต้องอยากได้ข่าวนี้ด้วยเหมือนกัน นี่ถ้าฉันเอาข่าวนี้ไปเสนอ รับรองเลยว่า แค่ข่าวนี้ข่าวเดียว ฉันอาจจะได้รับข้อเสนอตำแหน่งงานที่ดีกว่านี้แน่”
ความมั่นอกมั่นใจที่แสดงออกมาของซ่งชิงชุนนั้นทำให้ผู้จัดการสถานีเริ่มลังเล “ซ่งชิงชุน คุณมั่นใจเหลือเกินนะว่า ถ้าผมดูข่าวนี้แล้ว ผมจะเลือกข่าวของคุณมาพาดหัวข่าว”
“แน่นอนค่ะ” ซ่งชิงชุนยืนยันเป็นมั่นเหมาะ “ไม่เพียงแต่ผู้จัดการจะเอาข่าวนี้ไปลงหน้าหนึ่งเท่านั้น ผู้จัดการสถานีอื่นก็ต้องลงข่าวนี้ด้วยเหมือนกันค่ะ”
ผู้จัดการสถานีพินิจมองซ่งชิงชุนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือมารับแฟลชไดรฟ์ไป เขานำไปเสียบเข้ากับเครื่องคอมพิวเตอร์ แล้วสวมหูฟังเพื่อฟังข่าว
ในห้องประชุมเงียบกริบ สายตาของซ่งชิงชุนตวัดไปหยุดอยู่ที่ถังหน่วน ผู้ซึ่งยังนั่งอยู่ด้วยท่าทีมั่นอกมั่นใจ รอเวลาสบประมาทเธออยู่ ริมฝีปากของซ่งชิงชุนขยับโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะหันกลับมาจดจ่ออยู่ที่ผู้จัดการสถานี
ผ่านไปห้านาที ผู้จัดการสถานีถอดหูฟังออก เขามองไปทั่วห้อง ก่อนจะดึงแฟลชไดรฟ์ของซ่งชิงชุนออกขึ้นมาโบกไปมา พลางกล่าวว่า “สำหรับข่าวหน้าหนึ่งของอาทิตย์นี้ เราจะใช้ข่าวนี้”
บรรยากาศในห้องประชุมชะงักงันไปแวบหนึ่ง ก่อนที่ทุกคนจะหันไปมองถังหน่วน เมื่อรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมาของคนทั้งห้อง ถังหน่วนเพิ่งถึงบางอ้อ เข้าใจในถ้อยคำของผู้จัดการสถานี เธอยิ้มค้างดูอึ้งๆ ไป แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยฉับพลัน หันไปสอบถามผู้จัดการสถานี “ผู้จัดการคะ...”
“ข่าวของซ่งชิงชุนสมควรจะได้ขึ้นหน้าหนึ่งเป็นอย่างยิ่ง” ผู้จัดการสถานียกมือไปทางถังหน่วน ส่งสัญญาณให้เธอเงียบ เขายื่นแฟลชไดรฟ์ส่งให้ผู้จัดการฝ่ายเนื้อหาด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจจนปิดไม่มิด “จัดการเขียนเนื้อหาประกอบข่าวให้ไวที่สุด เราต้องเสนอข่าวนี้ออกไปโดยด่วน”
จากนั้นผู้จัดการสถานีก็หันมาหาซ่งชิงชุน ความไม่พึงพอใจที่เขามีต่อเธอก่อนหน้านี้มลายหายไปสิ้น
“ซ่งชิงชุน เธอเก่งมาก นานแล้วที่สถานีของเราไม่ได้ลงข่าวเด็ดขนาดนี้!”
ซ่งชิงชุนตอบ พร้อมกับยิ้มกว้าง “ขอบคุณค่ะผู้จัดการ!”
ผู้จัดการสถานีหัวเราะดังลั่น ขณะแจ้งเลิกประชุม ให้ทุกคนแยกย้ายกันไป เขาออกจากห้องไปหลังจากตบไหล่ให้กำลังใจซ่งชิงชุน
ในที่สุดซ่งชิงชุนก็มีโอกาสหันไปมองถังหน่วน สายตาของทั้งคู่ปะทะกัน แต่สายตาของฝ่ายหลังเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
ริมฝีปากของซ่งชิงชุนขยับเป็นยิ้มเย้ยตอบโต้ถังหน่วน เป็นยิ้มแบบที่ถังหน่วนส่งให้เธอเมื่อก่อนหน้านี้
จากนั้นซ่งชิงชุนก็ซึมซาบดื่มด่ำมองดูสีหน้าดำทะมึนกับริมฝีปากที่สั่นเทาของถังหน่วนด้วยความสะใจ
