ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 63
ตอนที่ 63 สุดที่รักของเธอ ศัตรูหัวใจของเขา (3)
ซูจือเนี่ยนเปิดน้ำสุดแรงจนซ่งชิงชุนเปียกไปทั่วตัว เขาหยิบแชมพูสระผมมาเทลงบนศีรษะของเธอ สายน้ำจากฝักบัวสาดลงพื้น จากนั้นฟองก็ปกคลุมไปทั่วห้องน้ำ
ระหว่างที่ซูจือเนี่ยนสระผมของซ่งชิงชุนอยู่นั้น เขาได้ยินคำว่า “พี่อี่หนาน” ดังแทรกผ่านสายน้ำขึ้นมา เส้นเลือดบนมือเขาโป่งนูนขึ้น มือที่สระผมให้อยู่นั้นเปลี่ยนเป็นขยี้แรงขึ้น จนเธอร้องครางด้วยความเจ็บปวด แต่ซูจือเนี่ยนทำเป็นไม่ได้ยิน ตั้งหน้าตั้งตาขยี้ต่อไปเหมือนจะถลกหนังศีรษะเธออย่างไรอย่างนั้น
ซ่งชิงชุนทนเจ็บต่อไปไม่ไหว จึงผลักหน้าอกของซูจือเนี่ยนออกทันทีด้วยความโมโห
ถึงแรงผลักของเธอจะไม่มากนัก แต่พื้นห้องน้ำเปียกลื่นไปด้วยฟองสบู่ เธอจึงจัดการผลักซูจือเนี่ยนออกห่างไปได้เล็กน้อย
พอมีช่องเปิดว่างให้เธอ ซ่งชิงชุนรีบพุ่งออกจากห้องน้ำทั้งๆ ที่ทั่วทั้งตัวเปียกชุ่มไปด้วยฟองสบู่ ซูจือเนี่ยนฉวยข้อมือเธอไว้ทันควันแล้วดึงเธอกลับเข้าไปอยู่ใต้ฝักบัว
ซ่งชิงชุนทำราวกับถูกทรมานด้วยกระแสน้ำ เธอดิ้นรนขัดขืนไม่ยอมจำนน เสมือนปลาดิ้นลื่นไหลในมือของเขา มีหลายครั้งที่เธอเกือบจะลื่นไถลล้มลงพื้น
ซูจือเนี่ยนแทบจะหมดความอดทน เขาแผดเสียงใส่ซ่งชิงชุนอย่างเกรี้ยวกราด “ยืนนิ่งๆ ซะที ไม่อย่างนั้นผมจะจัดการ...”
ก่อนคำว่า “คุณ” จะหลุดออกจากปากของเขา ซ่งชิงชุนก็พุ่งเข้ามาหาแล้วกัดที่ไหล่ของเขาอย่างแรง ซูจือเนี่ยนสะท้านไปทั้งตัวเพราะรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมากะทันหัน มือของเขาที่ยกขึ้นมาเพื่อยับยั้งซ่งชิงชุนโดยสัญชาตญาณกลับหยุดค้างนิ่ง เขายืนนิ่งอย่างเงียบๆ ยอมให้เธอกดฟันลงบนผิวเขาต่อไป
ซ่งชิงชุนออกแรงกัดอย่างสุดกำลัง เสมือนกับกำลังปลดปล่อยความเศร้าและความตึงเครียดอันมากมายออกมา ซูจือเนี่ยนรู้สึกได้ถึงเลือดที่ไหลออกมาจากไหล่ของเขา
ไม่ว่าจะถูกกัดแรงแค่ไหน เขาก็ไม่ส่งเสียงร้องออกมาสักนิด เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ซ่งชิงชุนก็คลายแรงกัด แล้วฝังใบหน้าเข้ากับอกของเขา จากนั้นเธอเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น
เธอร่ำไห้เงียบๆ ในอกราวกับกำลังร้องไห้ให้ตัวเอง เสียงน้ำไหลกลบเสียงร้องไห้อันแผ่วเบาของเธอจนหมดสิ้น ทว่าเพราะความสามารถพิเศษในการได้ยินของเขา ซูจือเนี่ยนจึงได้ยินเสียงทั้งหมด
ขณะฟังเสียงร่ำไห้อันเบาหวิวของเธอ ความหมองหม่นและความปวดร้าวก็ฉายขึ้นในดวงตาเขา มือที่ชะงักค้างอยู่นั้นค่อยๆ ดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขน ซ่งชิงชุนในสภาพเมามายที่ไร้สติจึงมิได้ดิ้นรนหลีกหนีออกจากอ้อมกอดของเขา
เธอร้องไห้คร่ำครวญอยู่ในอ้อมแขนของเขาเป็นเวลานานกว่าจะเงียบสงบลง จากนั้นเธอก็สะอึกสะอื้นเอ่ยออกมาว่า “พี่อี่หนาน”
อ้อมแขนของซูจือเนี่ยนรัดเธอแน่นขึ้น เขาหรี่มองสายน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัว แล้วทำการควบคุมจิตใจของหญิงสาวในอ้อมกอด บังคับให้เธอเปลี่ยนจากเรียกชื่อ “พี่อี่หนาน” เป็น “ซูจือเนี่ยน” แทน
“ซูจือเนี่ยน...”
“ซูจือเนี่ยน...”
“ซูจือเนี่ยน...”
สายน้ำยังคงไหลไม่หยุด คำว่า “ซูจือเนี่ยน” ที่ออกจากปากหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความรักใคร่บูชา
ลึกๆ แล้วเขารู้ดี...ว่านี่เป็นเพียงภาพลวงตาที่เขาใช้พลังวิเศษสรรสร้างขึ้นมาให้ตัวเอง ชื่อ “ซูจือเนี่ยน” ที่ได้ยินนั้น อันที่จริงแล้วต้องเป็นชื่อ “พี่อี่หนาน”
เขาอ่านใจเธอได้อย่างง่ายดาย และรู้ว่าในช่วงเวลาอันเปราะบางนี้ของเธอ มีเพียงชื่อฉินอี่หนาน ชื่อเดียวเท่านั้นที่อยู่เต็มหัวใจเธอ ไม่มีที่ว่างให้คนอื่น
หลังจากนั้นไม่นาน ซูจือเนี่ยนพลันตระหนักว่าหญิงสาวได้ผล็อยหลับไปแล้วขณะยืนพิงซบหน้าอกของเขาอยู่ เขาดึงตัวเธอออกอย่างเบามือเพื่อล้างสิ่งสกปรกบนร่างกายเธอออก จากนั้นใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัวให้แห้งอย่างนุ่มนวลก่อนจะวางเธอลงบนเตียงของเขาอย่างอ่อนโยน
