ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 52
ตอนที่ 52 คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ (2)
วันสุดท้ายของการลาพักร้อนของเธอคือวันที่แปดธันวาคม ซึ่งตรงกับวันเกิดของเธอพอดี ซ่งชิงชุนทำงานเป็นนักข่าว และใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการค้นคว้าหาข่าว เธอจึงไม่ต้องเข้าไปรายงานตัวที่สถานีทุกวัน
อย่างไรก็ตาม วันนี้เป็นวันทำงานแรกของเธอหลังจากที่ลาพักไปนาน หญิงสาวจึงตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัว จะได้ไปถึงสถานีให้ตรงเวลา
ตอนที่เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับตระกูลซ่ง ซ่งชิงชุนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องงานของเธอเลย ตอนนี้เมื่อเธอกลับมาแล้ว สิ่งแรกที่เธอทำหลังจากไปถึงออฟฟิศก็คือโทรเรียกผู้ช่วยให้เข้ามา เพื่อตามข่าวสารที่เกิดขึ้นทั้งหมดในช่วงเวลาสามเดือนที่เธอหยุดไป
ในเดือนแรกที่เธอหยุด ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนปกติ แต่หนึ่งเดือนถัดจากนั้น มีชื่อชื่อหนึ่งปรากฏบนพาดหัวข่าวถี่เสียจนน่าตกใจ ชื่อนั้นก็คือ ถังหน่วน
ซ่งชิงชุนขมวดคิ้วขณะคำนวณในใจ แม้แต่เดือนที่แล้วนี้เอง ข่าวของถังหน่วนก็ได้ขึ้นหน้าหนึ่งถึงแปดฉบับติดต่อกันแล้ว
แปดฉบับติดต่อกัน...ขนาดสถิติสูงสุดของเธอยังทำได้แค่เจ็ดฉบับติดต่อกันเท่านั้น... ความสำเร็จอันน่าภาคภูมิใจของเธอถูกถังหน่วนพรากไป ภายในเวลาสามเดือนที่เธอไม่อยู่
ใบหน้าพึงพอใจของถังหน่วนลอยเข้ามาในหัวของซ่งชิงชุน หญิงสาวถึงกับต้องยกมือนวดขมับ ก่อนเปลี่ยนมาเท้าคางแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง หลังจากใคร่ครวญสักพัก เธอก็กดโทรศัพท์บนโต๊ะเพื่อเชื่อมต่อเข้าระบบอินเตอร์คอม ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะไม่ยอมยกตำแหน่งนักข่าวหญิงอันดับหนึ่งของสถานีทีดับเบิลยูให้ใครโดยไม่สู้แน่!
เพราะมีแค่การเป็นนักข่าวหญิงอันดับหนึ่งเท่านั้น ที่จะทำให้เธอได้ขึ้นเป็นผู้ประกาศข่าวหญิงของสถานีทูดับเบิลยูได้ในอนาคต!
เธอสาบานว่าจะทำงานอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้บทความที่ดีที่สุด เพื่อทำลายสถิติของถังหน่วนให้ได้ มีเพียงการทำให้ข่าวของเธอได้ลงหน้าหนึ่งเท่านั้น ที่จะสามารถหยุดเส้นทางสู่ชัยชนะของถังหน่วนได้
หลังจากวางสาย ผู้ช่วยของเธอก็รีบร้อนเข้ามาในห้องทำงาน ซ่งชิงชุนยื่นนามบัตรใบหนึ่งให้เธอ และสั่งว่า “โทรไปที่นี่แล้วนัดให้ด้วยนะ บอกว่าฉันอยากสัมภาษณ์พวกเขา”
“ได้ค่ะ พี่ซ่ง” ผู้ช่วยของเธอพยักหน้าแล้วขยับตัวไปโทรศัพท์ หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ เธอก็วางสาย แล้วหันมามองซ่งชิงชุนพร้อมพูดด้วยเสียงระมัดระวัง “พี่ซ่งคะ ประธานหยางบอกว่ามีนัดสัมภาษณ์กับนักข่าวคนอื่นแล้วค่ะ...”
“นักข่าวคนอื่นเหรอ” ซ่งชิงชุนขมวดคิ้ว เธอกับท่านประธานหยางรู้จักกันมานานสองปี และทางนั้นก็คอยส่งข่าวให้เธอบ่อยๆ ซ่งชิงชุนถามต่อ “ใครกัน”
ผู้ช่วยตอบกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา “ถังหน่วนค่ะ”
ซ่งชิงชุนกัดฟันแล้วส่งนามบัตรอีกใบให้ผู้ช่วย “ลองโทรไปที่นี่ซิ”
ผู้ช่วยต่อโทรศัพท์แล้วพูดคุยเพียงไม่กี่คำก่อนวางสายไปเช่นเดิม เธอหันมาหาซ่งชิงชุนแล้วพูดเสียงเล็กๆ “คุณนายเซี่ยงบอกว่าเธอเพิ่งนัดสัมภาษณ์กับถังหน่วนเมื่อคืนค่ะ”
คราวนี้ซ่งชิงชุนไม่พูดอะไร แต่ส่งนามบัตรให้ผู้ช่วยอีกใบ ผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิม พวกเขาต่างมีนัดสัมภาษณ์กับถังหน่วนแล้วทั้งนั้น กระบวนการนี้ดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งซ่งชิงชุนยื่นนามบัตรใบสุดท้ายที่เธอมีให้กับผู้ช่วย
ผู้ช่วยของเธอยืนเงียบ ศีรษะก้มตก
ซ่งชิงชุนมองเธอแล้วถามว่า “ถังหน่วนอีกแล้วสินะ”
ผู้ช่วยของเธอพยักหน้ารัวๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมา
