ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 22
ตอนที่ 22 เมื่อรักแรกหวนคืน (2)
“เราจะจ่ายค่าจ้างให้คุณค่ะ แต่สำหรับตอนนี้เราจ่ายให้คุณได้แค่เพียงยี่สิบล้านหยวนค่ะ ส่วนที่เหลือเราจะทยอยจ่ายให้…”
“เลิกคิดไปซะเถอะ ผมบอกแล้วไงว่าจะไม่มีวันเข้าบริหารซ่งเอ็มไพร์” ถ้อยคำของซูจือเนี่ยนนั้นเย็นยะเยือกดุจสายลมหนาวที่พัดผ่านเมืองในยามนี้ เขาทำราวกับมองไม่เห็นความอ่อนแอของเธอ และตอกย้ำใส่เธออย่างไร้ความปรานี “ก่อนผมจะหมดความอดทน ขอแนะนำว่าอย่ามาให้ผมเห็นหน้า--”
ก่อนเขาจะพูดจบ ร่างของซ่งชิงชุนพลันโซเซล้มมาข้างหน้า ซูจือเนี่ยนใช้มือซ้ายของเขาคว้าเอวเธอไว้อย่างรวดเร็ว การแตะต้องตัวในครั้งนี้ทำให้เขาสามารถอ่านใจของเธอได้อย่างชัดเจน
ทำไมต้องมามีประจำเดือนวันนี้ด้วยนะ ทำไมถึงปวดขนาดนี้...
จากนั้นซ่งชิงชุนก็หมดสติแน่นิ่งไป
…
ซูจือเนี่ยนขับรถด้วยมือข้างเดียว และพูดโทรศัพท์อยู่กับป้าซุน
“บอกหมอเซี่ยให้มาที่บ้านด้วย” ซูจือเนี่ยนสั่งเสียงเรียบ ขณะเหลือบมองซ่งชิงชุน ผู้ซึ่งนอนอยู่บนเบาะหลังของรถ แล้วสั่งเพิ่มเติมว่า “ไม่ดีกว่า ให้คุณหมอเซี่ยส่งหมอผู้หญิงมาที่บ้าน... ไม่ครับ ผมไม่ได้ป่วย แต่ผู้หญิงที่อยู่กับผมตอนนี้เป็นคนป่วย...”
น้ำเสียงของซูจือเนี่ยนพลันเปลี่ยนเป็นร้อนรน “ไม่ครับ ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกับผม ผมบังเอิญผ่านไปเจอเธอเป็นลมอยู่ข้างถนน... ถามว่าป่วยเป็นอะไรงั้นหรือ”
ซูจือเนี่ยนชะงักไปเสี้ยววินาที ก่อนจะตอบอย่างรัวเร็วใส่โทรศัพท์ของเขาว่า “ปวดประจำเดือนครับ” แล้วรีบวางสายโดยไม่รอคำตอบจากป้าซุน สีหน้าท่าทางของเขาในตอนนี้ยังนิ่งเฉยเหมือนเดิมขณะมองตรงไปข้างหน้าตั้งใจขับรถต่อไป ทว่าหลังจากนั้นครู่หนึ่ง แก้มของเขาพลันแดงขึ้นเล็กน้อย
…
“คุณซูคะ” ป้าซุนวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ หลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเขา เธอเหลือบมองซูจือเนี่ยนซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าต่าง แล้วเอ่ยปากกล่าวว่า “ดิฉันเพิ่งออกไปส่งคุณหมอซู่มาค่ะ”
ซูจือเนี่ยนพึมพำว่า “อืม” โดยไม่หันหน้ามา
“อาจเป็นเพราะคุณซ่งเจอกับอากาศหนาวจัด และมีอาการปวดที่รุนแรงอย่างมากจนถึงขั้นหมดสติ คุณหมอฉีดยาให้เธอ และบอกว่าเธอจะดีขึ้นหลังจากได้นอนพักค่ะ”
ซูจือเนี่ยนพยักหน้าโดยไม่กล่าวอะไร
“ดิฉันทำความสะอาดห้องพักแขกให้แล้วค่ะ คุณไปนอนที่นั่นได้เลยค่ะ”
“ทราบแล้ว” เขาโบกมือไล่ป้าซุน ป้าซุนหยุดพูดและถอยออกมาจากห้องทำงาน
เมื่อมั่นใจว่าป้าซุนลงไปถึงห้องหล่อนที่ชั้นล่างแล้ว ซูจือเนี่ยนจึงเดินไปที่โซฟา ชักมือขวาที่ซุกไว้ในกระเป๋ากางเกงออกมา มือเขามีผ้าเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดพันเอาไว้
ซูจือเนี่ยนปลดผ้าเช็ดหน้าออกแล้วโยนลงถังขยะ จากนั้นก็ลุกขึ้นไปหยิบยาฆ่าเชื้อมาทำความสะอาดแผล เขาทำหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด
ซูจือเนี่ยนพินิจดูบาดแผล ผิวเนื้อบนมือของเขาส่วนหนึ่งฉีกออก เลือดยังคงไหลซึมออกมา ประธานจางก็คงมีบาดแผลที่มือเช่นเดียวกับเขา
ซูจือเนี่ยนทายาลงบนแผลจนทั่ว แล้วนำผ้าพันแผลมาพันอย่างเรียบง่าย
ครั้นแล้วเขาหยิบเอกสารที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา เอกสารนี้เป็นฉบับเดียวกับเอกสารที่เขาตั้งใจอ่านมาตลอดบ่ายใน ร้านกาแฟ เอกสารที่ถังนั่วเห็นเขาอ่านมาตลอดสองสามวัน
