ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 109
ตอนที่ 109 จูบที่ไม่อาจหักห้ามใจ (9)
หลังจากนั้น ราวกับจู่ๆ ฉินอี่หนานก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เขาล้วงกล่องกำมะหยี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วส่งให้ซ่งชิงชุน
“นี่อะไรคะ” ซ่งชิงชุนมองกล่องด้วยความสงสัย ก่อนสังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของฉินอี่หนาน หญิงสาวจึงรับกล่องมาแล้วเปิดดู พบว่าเป็นสร้อยข้อมือแสนสวย สร้อยข้อมือแกะสลักอย่างประณีตเส้นนั้นตกแต่งด้วยเพชร ซึ่งส่องประกายแพรวพราวอยู่ใต้แสงของโคมระย้า
“ชอบไหม” ฉินอี่หนานถามด้วยความอยากรู้ แล้วเสริมว่า “นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่พี่เตรียมไว้ให้เธอน่ะ พี่ตั้งใจว่าจะเอาให้ แต่ก็ไม่มีโอกาสเลยจนกระทั่งคืนนี้”
“รักเลยล่ะ” ซ่งชิงชุนตอบพร้อมรอยยิ้ม เธอวางแก้วน้ำผลไม้ลงแล้วลองสวมสร้อยข้อมือ
ตะขอเกี่ยวของสร้อยเส้นนั้นเล็กเกินกว่าซ่งชิงชุนจะใส่ด้วยมือเพียงข้างเดียวได้ ฉินอี่หนานมองอย่างขบขันและเอ่ยว่า “มานี่ เดี๋ยวพี่ช่วย”
เขาวางแก้วของตัวเองลง แล้วคว้าข้อมือของซ่งชิงชุนอย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณค่ะ พี่อี่หนาน” ซ่งชิงชุนชูข้อมือขึ้นหาแสงเพื่อมองสร้อยข้อมือที่แนบอยู่กับผิวของเธอ ก่อนเขย่าเบาๆ ให้ฉินอี่หนานเห็น พร้อมถามว่า “ดูเป็นไงบ้างคะ”
“ดูวิเศษมากเลย”
วินาทีที่ฉินอี่หนานพูดแบบนั้น เสียงคุ้นเคยและฟังดูไม่พอใจของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากข้างตัวซ่งชิงชุน “อี่หนาน”
ซ่งชิงชุนเอามือลง เธอหยิบแก้วน้ำผลไม้ขึ้นมาแล้วไม่พูดอะไรอีก
“ฉันมองหาคุณทุกที่เลยค่ะ ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่รับสายฉันล่ะคะ”
ถังหน่วนเคลื่อนตัวไปอยู่ข้างๆ ฉินอี่หนานแล้วก็เริ่มจ้อไม่หยุด เมินผู้ร่วมวงสนทนาอีกคนไปอย่างสิ้นเชิง หลังจากนั้นสักพัก หล่อนก็ทำเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นซ่งชิงชุนยืนอยู่ที่นั่น จึงทักขึ้นยิ้มๆ ว่า “ชิงชุน อยู่นี่ด้วยเหรอ”
ตอนที่ซ่งชิงชุนได้ยินถังหน่วนเรียกชื่อ หญิงสาวก็หันไปหาพร้อมยิ้มอย่างฝืนใจ เธอทักตอบเพียง “ถังหน่วน”
เมื่อแน่ใจว่าซ่งชิงชุนมองตนเองอยู่ ถังหน่วนจงใจอิงแอบฉินอี่หนานมากขึ้น ก่อนสายตาจะเลื่อนลงไปมองข้อมือของซ่งชิงชุน และเห็นสร้อยข้อมือและกล่องอยู่ที่ในมือของเธอ หล่อนจึงพูดขึ้นมา “สร้อยข้อมือสวยดีนะ อี่หนานให้เป็นของขวัญเหรอ”
ซ่งชิงชุนไม่ตอบ นี่เป็นลูกไม้ปกติของถังหน่วน เธอมั่นใจว่าถังหน่วนเห็นตอนฉินอี่หนานสวมสร้อยข้อมือให้เธอ ก่อนที่หล่อนจะเดินเข้ามาแล้ว
“ใช่แล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อนเป็นวันเกิดซ่งซ่งน่ะ ผมเลยให้ของขวัญไป” ฉินอี่หนานตอบตรงๆ
“สวยดีนะคะ แต่ว่าฉันไม่เคยเห็นแบรนด์นี้มาก่อน...” ถังหน่วนหันไปหาฉินอี่หนานราวกับกำลังถามคำถาม
ชายหนุ่มตอบกลับ “สร้อยข้อมือเส้นนี้ออกแบบพิเศษให้เป็นของขวัญวันเกิดของซ่งซ่งน่ะ ไม่มีขายหรอก”
“ไม่แปลกเลยที่มันดูพิเศษแล้วก็สวยมากด้วย ถ้าจะให้ยุติธรรม คุณอย่าลืมให้ของขวัญวันเกิดฉันด้วยนะคะ” ถังหน่วนบ่นทีเล่นทีจริง
“ได้เลย” ฉินอี่หนานสัญญาอย่างใจดี
“ฉันอยากได้แบบที่มีเพชรพลอยเยอะกว่านี้ด้วย...”
“ได้สิ”
“ถ้าเป็นแบบออกแบบพิเศษ ฉันก็อยากได้ทั้งชุดพร้อมสร้อยคอกับต่างหูด้วย...”
“ตกลง” ฉินอี่หนานรับปากตามคำขอของถังหน่วนโดยไม่มีการลังเลเลย
ซ่งชิงชุนรู้ดีว่า คนที่ถังหน่วนตั้งใจให้ได้ยินคำขอพวกนี้ คือเธอ ไม่ใช่ฉินอี่หนาน หล่อนแค่อยากอวดว่าฉินอี่หนานดีกับหล่อนและพร้อมตามใจหล่อนมากแค่ไหน
เหมือนตอนที่พวกเธออยู่มัธยมปลายไม่มีผิด เมื่อไรก็ตามที่ฉินอี่หนานซื้อชุดให้เธอ ถังหน่วนจะต้องเรียกร้องเอาเหมือนกัน แถมยังต้องการรองเท้าเส้นสูงที่เข้ากับชุดด้วย
