ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 104
ตอนที่ 104 จูบที่ไม่อาจห้ามใจได้ (4)
เธอเกิดความสงสัยว่าทำไมบิ๊กบอสของเธอถึงได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วแบบนี้ แต่เมื่อเธอสังเกตเห็นชื่อคนส่งข้อความผ่านทางกระจกมองหลังว่า “คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ” เธอก็เข้าใจทุกอย่างทันที
เธอเดาถูกจริงๆ “คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ” คือคนรักของบิ๊กบอส และตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ที่บ้านของบิ๊กบอส...
จากนั้นเฉิงชิงชงก็เห็นซูจือเนี่ยนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา อาจเพื่ออ่านข้อความ เธอต้องประหลาดใจเมื่อเห็นชายหนุ่มจ้องมองโทรศัพท์อยู่นาน ในดวงตาของเขาปรากฏค่อยๆ ปรากฏความรู้สึกรักใคร่ขึ้นมา
เธอแอบเหลือบดูข้อความก่อนหน้านั้นได้สำเร็จ มันเป็นแค่ข้อความธรรมดา “คุณซูคะ ฉันขอถามได้ไหมคะว่าคุณจะกลับถึงบ้านกี่โมง”
จากคำเรียกว่า “คุณซู” เฉิงชิงชงก็บอกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สนิทสนมกับซูจือเนี่ยน เผลอๆ จะห่างเหินนิดหน่อยด้วย
ใครก็ตามที่ได้รับข้อความเป็นทางการแบบนี้จากคนที่ตัวเองแอบชอบ ก็คงจะผิดหวังอยู่หน่อยๆ จริงไหม ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงจับความรู้สึกรักใคร่จากบิ๊กบอสของเธอได้ล่ะ
คนคนหนึ่งต้องรักมากขนาดไหน ถึงได้มองข้อความที่เป็นทางการจากคนรักราวกับมันเป็นสมบัติล้ำค่าเช่นนั้น
รถแล่นเข้าเขตพื้นที่อยู่อาศัยแล้ว อีกไม่เกินหนึ่งนาทีก็จะถึงบ้านพักของซูจือเนี่ยน
แต่ซูจือเนี่ยนที่ใกล้จะได้กลับบ้าน กลับยังพิมพ์ข้อความตอบกลับไป
…
ขณะที่ซ่งชิงชุนคิดจะเสี่ยงชีวิตโทรศัพท์หาซูจือเนี่ยนอีกครั้ง ก็มีข้อความส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอ หญิงสาวคว้ามันขึ้นมาและเห็นว่าเป็นข้อความจากซูจือเนี่ยนที่พิมพ์มาว่า “ตอนนี้”
เกือบจะทันทีที่ซ่งชิงชุนอ่านข้อความจบ เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถดังมาจากด้านนอก
ซ่งชิงชุนลุกขึ้นพรวดขึ้นมองออกไปทางหน้าต่าง เห็นซูจือเนี่ยนลงจากรถพอดี
“ตานั่นไม่ได้ล้อเล่นจริงๆ ด้วยตอนที่บอกว่าตอนนี้...” ซ่งชิงชุนบ่นงึมงำขณะวิ่งไปที่ประตู
ซูจือเนี่ยนเกือบระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ตอนได้ยินซ่งชิงชุนพูดว่า “ตานั่นไม่ได้ล้อเล่นจริงๆ ด้วยตอนที่บอกว่าตอนนี้...”
รอยยิ้มบนใบหน้าเขาคงอยู่ไม่ถึงหนึ่งนาที ก่อนประตูหน้าจะเปิดออก
สีหน้าของซูจือเนี่ยนเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยตามปกติ เขาเหลือบตามองรอยยิ้มสดใสของซ่งชิงชุน และไม่ตอบเมื่อเธอถามว่า “คุณซู กลับมาแล้วหรือคะ” ขณะก้าวเข้าไปในบ้าน
ซ่งชิงชุนช่วยซูจือเนี่ยนเปลี่ยนรองเท้า และแขวนเสื้อคลุมเขาไว้ที่ตะขอ เธอกำลังจะถามเขาว่าอยากดื่มอะไร ซูจือเนี่ยนก็เอ่ยขึ้นว่า “บอกมาสิ คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผม”
แล้วชายหนุ่มก็นั่งเอนหลังพิงโซฟาราวกับไม่สนอะไรบนโลกนี้ พลางหยิบรีโมตขึ้นมาเปลี่ยนช่องโทรทัศน์
ซ่งชิงชุนยืนมองใบหน้าด้านข้างของซูจือเนี่ยนเงียบๆ ผ่านไปสักพัก เธอจึงถามขึ้นด้วยเสียงที่ไม่ดังไปกว่าเสียงกระซิบ “คุณซูคะ ฉันอยากลาหยุดค่ะ”
ซูจือเนี่ยนยังคงมองโทรทัศน์อยู่อย่างนั้น นิ้วมือกดปุ่มรีโมต หลังจากเปิดผ่านไปแปดช่อง เขาก็เปิดปากพูด “เวลา สถานที่ เหตุผล”
ทำไมถึงถามเยอะจัง เขาคิดว่าฉันเป็นเด็กประถมมาขอลาหยุดหรือไงนะ
ซ่งชิงชุนบ่นในใจ แต่ก็ตอบออกไปตามตรง “พี่อี่หนานจะจัดงานเลี้ยงที่สมาคม ณ เมืองหลวงตอนสองทุ่มน่ะค่ะ”
พี่อี่หนาน... เมื่อซูจือเนี่ยนได้ยินคำนี้ มือที่กำลังกดรีโมตอยู่ก็ชะงัก
