ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 9
เหล่าตุ๊กตาผีร้อนใจตามไปช่วยผีนวลทิพย์แต่ถูกอาจารย์สมิงเล่นงานต้องหนีกระเจิง ผีนวลทิพย์โกรธมากอาฆาตอาจารย์สมิงเสียงกร้าว
“แกไม่มีวันหนีเวรกรรมพ้นหรอกไอ้สมิง”
“กูหนีเวรกรรมพ้นหรือไม่พ้นมันเรื่องของกู แต่มึงหนีกูให้พ้นเถอะอีนวลทิพย์”
ผีนวลทิพย์แค้นใจมาก ผีธาดาต้องปลอบให้ใจเย็นๆ
“พี่เชื่อว่าต้องมีคนมาช่วยเรา อย่าให้มันทำร้ายเราจนเจ็บไปมากกว่านี้เลยทิพย์”
แป้งร่ำเสียใจมากที่เหล่าตุ๊กตาผีช่วยผีพ่อแม่ไม่ได้ ร้องไห้คร่ำครวญจนปลากับสายผิดสังเกตและบอกให้ธนิดารู้ในเช้าวันต่อมา ธนิดาสงสัยว่าแป้งร่ำอาจติดต่อกับผีนวลทิพย์ได้เลยตัดสินใจลองสืบจากพิชิตเพราะเชื่อว่าเขาต้องมีส่วนกับการหายตัวไปของผีน้าสาว
ธนิดาแสร้งทำทียกข้าวเช้าไปให้พิชิตถึงห้องนอน ม่านฟ้าระแวง จับผิดเต็มที่
“ร้อยวันพันปีแกไม่เคยทำดีกับฉันสองคน แล้ววันนี้ผีบ้าตัวไหนมันสิงหล่อนมาล่ะ”
“นั่นสิ...ผีตนไหนล่ะ บ้านนี้มีผีตั้งเยอะแยะ”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าผีตนไหน รู้แต่ว่าตอนนี้ผีนังนวลทิพย์มันสิงใครไม่ได้แล้ว”
ม่านฟ้าหลุดปากเรื่องผีนวลทิพย์ พิชิตรีบเฉไฉกลบเกลื่อนและไล่ธนิดาออกจากห้อง ม่านฟ้าหงุดหงิดมาก ทั้งหึงและไม่พอใจที่พิชิตขัดคอ
“กลัวอะไรล่ะคะ ไม่มีผีเมียคุณคอยช่วยพวกมันแล้ว ต่อไปนี้เราก็ทำอะไรสบายขึ้น” พูดพลางยิ้มเยาะธนิดา “ถ้ารักตัวกลัวตายก็รีบหาที่อยู่ใหม่ซะ แล้วก็จำไว้ด้วยว่าแกไม่มีวันชนะฉันได้!”
“ค่ะ...คุณเก่ง...เก่งมาก เก่งให้ตลอดนะ...เพราะฉันเชื่อว่าพวกคุณหนีกรรมไม่พ้นหรอก”
ธนิดาผลุนผลันออกจากห้อง ทิ้งม่านฟ้าให้มองตามด้วยความหมั่นไส้
“จองหอง! ฟ้าอยากเห็นวันที่นังนิดกับพวกของมันต้องร้องไห้ซมซานออกไปจากที่นี่”
พิชิตเหลืออดเอ็ดลั่น “จะบ้าเหรอฟ้า...พูดจาให้มันฉลาดกว่านี้หน่อยได้ไหม”
“คุณว่าฟ้าโง่เหรอ”
“ใช่! ไปบอกเขาทำไมเรื่องนวลทิพย์ ถ้าเขาช่วยออกมาได้เราก็จะวุ่นวาย โธ่เว้ย! ไม่ได้ดังใจสักอย่างแล้วยังจะผีบริวารมันอีก ไม่มีทิพย์ก็วางใจไม่ได้นะ”
“ก็จ้างไอ้สมิงมาจับผีตุ๊กตาไปให้หมดสิ เราจะได้ทำอะไรกันสะดวกขึ้น”
ม่านฟ้าพูดอย่างไม่คิดมาก พิชิตถอนใจเหนื่อยหน่ายก่อนยกหูหาอาจารย์สมิงให้ช่วยจัดการพวกตุ๊กตาผี
“ไม่ต้องห่วง...คืนนี้จะจัดการให้ ถ้ามันรนหาที่กันหมดมันก็ต้องมาถูกกักขังไว้ที่นี่ทั้งหมด...มันมีกี่ตัวกันล่ะ ผมคิดคุณพิชิตอย่างถูกๆตัวละล้านเป็นไง...ถ้าตกลงคืนนี้ก็เจอกัน!”
ooooooo
