แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอนที่ 94
บทที่ 94 เปิดผนึก
ตอนที่จดหมายคัดค้านมาถึงหลิงตง สีหน้าเขาอึดอัดอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็ไม่สนใจ โยนทิ้งไปข้างๆ อย่างไม่แยแส
คิดถึงสายตาผู้ชายคนนั้นที่จ้องมองตัวเองเมื่อคืน จนถึงตอนนี้เขายังขนลุกไปทั้งตัว แล้วคิดถึงใบหน้าผู้ชายนั้น กลิ่นอายจากตัว ยิ่งไม่กล้าคิดมีใจอะไรอีกเลย...
ส่วนตัวเยี่ยหวั่นหวัน เห็นคนพวกนี้ก่อเรื่อง สองตาเป็นประกายแวววาวอย่างตื่นเต้น อดไม่ได้แอบคิดในใจ ดีเลย รีบลงชื่อคัดค้านเร็วๆ เลย ฉันก็ร่วมลงชื่อด้วยได้ไหม?
แน่นอน คนพวกนั้นกลัวเธอทำลายหลักฐาน ไม่มีทางส่งหนังสือคัดค้านให้เธอ
จนหนังสือคัดค้านวนครบรอบ ก็เต็มไปด้วยลายเซ็นแน่นหนา พวกลิ่วล้อของเฉิงเสวี่ยเป็นตัวแทน เอาหนังสือคัดค้านไปมอบให้เหลียงลี่ฮวา ตอนที่ผ่านเยี่ยหวั่นหวัน ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและเย้ยหยัน
จนมาถึงคาบสุดท้ายตอนบ่ายด้วยความรวดเร็ว
เดิมทีอารมณ์เยี่ยหวั่นหวันที่ตื่นเต้นอยู่ก็ห่อเหี่ยวลงทันที
วิชาสุดท้ายเป็นวิชาคณิตศาสตร์ของจ้าวซิงโจว
อยากโดดเรียนจัง...
แต่ว่า พอคิดถึงว่าถ้าเธอไม่สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้ ก็ไม่มีหน้าจะกลับบ้าน ทันใดนั้นเลยกัดฟัน เปิดหนังสือเรียน
ตั้งแต่กลับชาติมาเกิด เธออยากจะกลับไปเจอพ่อแม่อย่างที่สุดอยู่ทุกคืนวัน อยากจะคุกเข่าสำนึกผิดต่อหน้าพวกท่าน แต่เรื่องเลวร้ายพวกนั้นที่เธอทำไม่คู่ควรแก่การให้อภัยของพวกเขา
เธอไม่มีหน้า แล้วยิ่งไม่ต้องคิดถึงสภาพจนตรอกและน่าสงสารแบบนี้กลับไปเลย เธอต้องเป็นที่ภาคภูมิใจของพวกท่าน ไม่ใช่เป็นภาระและมลทิน
จ้าวซิงโจวให้ตัวแทนนักเรียนแจกแบบคนสอบคนละชุด คาบเรียนนี้จะให้ทุกคนตั้งคำถามเอง ทำเสร็จแล้วครูจะอธิบายตรงนี้เลย!”
กับวิชาเลขแล้วเยี่ยหวั่นหวันไม่มีความรู้อะไรเลย แค่เห็นตัวเลขหนังศีรษะก็ชาแล้ว อยากจะหลบหนี ตอนนี้มาบังคับให้ตัวเองทวนคำถาม อยู่ๆ ในห้องก็มีเสียงตกใจดังขึ้นมา....
“อา— ซือเซี่ย!”
“ซือเซี่ยมาแล้ว!”
“โอ้! พระเจ้า! ทำไมวันนี้ฉันถึงรู้สึกว่าซือเซี่ย....ซือเซี่ย...”
“หล่อระเบิดไปเลย!”
......
“ขอโทษด้วยครับอาจารย์ ผมมาสาย” หน้าประตูมีเสียงชายหนุ่มดังเป็นกังวานขึ้นมา
เยี่ยหวั่นหวันโดนเสียงดังรบกวน เธอเลยเงยหน้าขึ้นมองไปทางประตู
วินาทีต่อมา ทันใดนั้นเยี่ยหวั่นหวันก็รู้สึกอึ้งไป
เธอมองด้วยความอึ้ง
มิน่าผู้หญิงพวกนี้อยู่ๆ ถึงได้ตื่นเต้นขึ้นมาแบบนี้
ผู้ชายตรงหน้าคนนี้...
เห็นได้ชัดว่าแต่งตัวไม่ต่างจากเวลาปกติเท่าไร แต่เธอกลับรู้สึกว่าวันนี้เขามีตรงไหนที่ไม่เหมือนเดิม?
เวลาปกติซือเซี่ยหล่อมากอยู่แล้ว แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขตของความเป็นคน แต่วันนี้ เหมือนเปลือกนอกบนตัวเขาที่ขมุกขมัวและอำพรางตัวอยู่ๆ ก็หายไป เหมือนเปิดผนึก ระดับความน่าดึงดูดทั้งตัวเขานั้นระเบิดขึ้นมาทันที ท่าทางการเคลื่อนไหวหรือแม้แต่แววตาการมองก็เพียงพอที่จะทำให้คนคลั่งไคล้ได้
จ้าวซิงโจวยิ้มหึหึอย่างไม่สนใจสักนิด “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร นักเรียนซือเซี่ย เข้ามาสิ เธอไม่อยู่ทุกวิชา มีเพียงวิชาของครูที่มาทัน ครูปลื้มใจมาก!”
เยี่ยหวั่นหวันได้ยินก็ยักมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง คำพูดนี้มีตรงไหนที่แปลกไปนะ?
เป็นครูแต่พูดคำพูดพวกนี้ไม่มีปัญหาหรือ?
และไม่กลัวโดนครูวิชาอื่นทำโทษ?
ขณะที่กำลังประชดอยู่ในใจ จ้าวซิงโจวก็จงใจมองมาทางเธอ “นักเรียนคนไหน ถ้ามีความชอบวิชาเลขเหมือนนักเรียนซือเซี่ยสักหนึ่งส่วน ถึงจะให้ครูขายไตก็จะช่วยสนับสนุนด้วยแบบทดสอบร้อยชุดเป็นโบนัส!”
เยี่ยหวั่นหวัน “...”
ไม่จำเป็นจริงๆ ค่ะครู ขอบคุณ....
หลังทักทายจ้าวซิงโจวเสร็จแล้ว ซือเซี่ยก็เดินมาข้างหน้าเธอ
หลังเดินเข้ามาใกล้ ความรู้สึกบีบบังคับก็รุนแรงมากขึ้นมาในทันใด เยี่ยหวั่นหวันถูกใบหน้านั้นส่ายหน้าใส่ เธอรีบลุกขึ้น ให้เขาเข้าไปนั่ง
