ตอนที่ 81
บทที่ 81 ฉีกหน้ากาก
ในขณะที่เฉินเมิ่งฉีคิดจะปฏิเสธว่าเยี่ยหวันหวั่นไม่เคยบอกเธอมาก่อน เยี่ยหวันหวั่นแสร้งทำเป็นเหลือบมองไปที่เจียงเยียนหรานอย่างไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นทำท่าทางเข้าอกเข้าใจ เอ่ยเตือนเฉินเมิ่งฉี “ก็วันสิ้นเดือนเมื่อเดือนก่อน วันนั้นเธอไปเที่ยวสวนสนุกกับซ่งจื่อหางไม่ใช่เหรอ? คงเป็นเพราะฝั่งเธอเสียงดังเกินไป ก็เลยได้ยินฉันไม่ชัดล่ะสิ?”
ทันทีที่เสิ่นเมิ่งฉีได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าพลัดซีดเผือด มองไปทางเจียงเยียนหรานอย่างลุกลน
น่าตายนัก! เมื่อเดือนก่อนเธอไปเที่ยวสวนสนุกกับซ่งจื่อหางมาจริงๆ ตอนนั้นไม่รู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นโทรหาเธอด้วยเรื่องอะไร ขณะนั้นเธอกำลังมีความสุขอยู่กับความเอาใจใส่อันอ่อนโยนของซ่งจื่อหาง ไม่มีอารมณ์จะไปสนใจเยี่ยหวันหวั่น เลยตอบเออออด้วยไม่กี่คำก็วางสายไป
แต่ว่าเยี่ยหวันหวั่นรู้ได้อย่างไร? หรือว่าเธอเผลอหลุดปากพูดออกไปเหรอ?
น่าตายนัก คาดไม่ถึงว่ายัยโง่นี่จะพูดเรื่องนี้ออกมาต่อหน้าเจียงเยียนหรานดื้อๆ ซะอย่างนั้น!
เป็นไปอย่างที่คิด สีหน้าของเจียงเยียนหรานเปลี่ยนไปทันที “เธอพูดว่าอะไรนะ! สิ้นเดือนที่แล้ว เสิ่นเมิ่งฉีกับซ่งจื่อหางไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันอย่างนั้นเหรอ?”
ฟางฉินเองก็รู้สึกมึนงง “วันนั้นเป็นวันเกิดของเจียงเยียนหราน ตอนแรกเยียนหรานเตรียมที่จะสารภาพรักกับเขา ก็เลยจงใจชวนซ่งจื่อหางเป็นพิเศษ แต่สุดท้ายซ่งจื่อหางไม่ได้มา แม้แต่เธอก็บอกว่าไม่ค่อยสบายมาไม่ได้ เธอ...วันนั้นเธอไปอยู่ด้วยกันกับซ่งจื่อหางได้ยังไง...”
ได้ยินมาถึงตรงนี้ บรรดาผู้หญิงที่ล้อมมุงอยู่ก็พากันตกตะลึง เจียงเยียนหรานชอบซ่งจื่อหางอย่างนั้นเหรอ?
คนที่รู้เรื่องนี้มีไม่มาก แต่เสิ่นเมิ่งฉีเป็นรูมเมทของเจียงเยียนหราน อีกทั้งยังสนิทกันขนาดนี้ ไม่มีทางที่จะไม่รู้
ทั้งๆ ที่เสิ่นเมิ่งฉีรู้ดีว่าเจียงเยียนหรานชอบซ่งจื่อหาง รู้ดีว่าเจียงเยียนหรานเตรียมจะสารภาพรักกับซ่งจื่อหางในวันเกิดวันนั้น แต่กลับโกหกเจียงเยียนหรานว่าตัวเองไม่ค่อยสบาย แล้วแอบไปเดทกับซ่งจื่อหางอย่างนั้นเหรอ?
สายตาของฝูงชนที่มุงดูอยู่พลันมองเสิ่นเมิ่งฉีเปลี่ยนไป
แอบอ่อยผู้ชายที่เพื่อนสนิทชอบลับหลัง เรื่องแบบนี้มันหน้าไม่อายเกินไปแล้วหรือเปล่า...
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินคำของฟางฉิน พลันมีท่าทางร้อนรนราวกับพูดอะไรผิดไป ดวงตาเป็นประกาย “ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า...”
หากเยี่ยหวันหวั่นไม่พูดประโยคนี้ออกมาก็ยังดี แต่เมื่อพูดออกมาแล้ว ทำให้ความน่าเชื่อถือยิ่งเพิ่มมากขึ้นไป
เพราะทุกคนรู้ว่าเสิ่นเมิ่งฉีกับเยี่ยหวันหวั่นสนิทกันมาก เจียงเยียนหรานถึงได้เชื่อบรรดาข่าวโคมลอยจากคำบอกเล่าของเสิ่นเมิ่งฉีขนาดนั้น เมื่อกลับอีกด้านก็ย่อมจะเชื่อคำพูดที่หลุดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจของเยี่ยหวันหวั่นเช่นเดียวกัน
ยิ่งไปกว่านั้นเจียงเยียนหรานไม่ใช่คนโง่ คิดว่าแต่เดิมก็ระแคะระคายเบาะแสร่องรอยอะไรบ้างอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่กล้ามั่นใจเท่านั้น
เป็นไปอย่างที่คิด มือสั่นระริกของเจียงเยียนหรานหยิบโทรศัพท์ออกมาทันที แล้วกดเปิดดูหน้าไทม์ไลน์ที่ซ่งจื่อหางโพสต์ตอนสิ้นเดือนที่แล้ว
ซ่งจื่อหางโพสต์แคปชั่นว่า “สุดที่รักของชีวิตนี้ รอเธอเรียนจบ”
รูปภาพประกอบเป็นรูปที่สวนสนุก ในรูปไม่มีรูปคนจริงๆ แต่กลับเป็นเงาทอดยาวของชายหญิงคู่หนึ่ง
เห็นได้ชัดว่าความหมายของมันคือ ซ่งจื่อหางสารภาพรักกับฝ่ายตรงข้ามแล้ว และฝ่ายตรงข้ามได้ตอบว่าจะคบกับเขาหลังเรียบจบ
หลังจากวันเกิด เจียงเหยียนหรานก็ได้เห็นโพสต์นี้ และรู้ว่าที่ซ่งจื่อหางไม่มางานวันเกิดของเธอ เพราะจะไปสารภาพรักกับผู้หญิงที่เขาชอบมาเนิ่นนาน
แต่อย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า รักแท้ที่ซ่งจื่อหางปิดไว้เป็นความลับขั้นสุดยอดคนนั้น คนที่เธออยากรู้มาตลอดว่าเป็นใคร กลับเป็นเสิ่นเมิ่งฉี เพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอ!
มิน่า มิน่าล่ะซ่งจื่อหางจะเป็นจะตายก็ไม่ยอมบอกเธอว่าเป็นใครกันแน่!
ที่แท้แล้วคนที่เขาพยายามปกป้องอย่างสุดความสามารถอยู่แค่ข้างกายเธอนี่เอง!
เวลานี้ เจียงเยียนหรานกำลังมองเสิ่นเมิ่งฉีอย่างไม่อยากเชื่อ “เสิ่นเมิ่งฉี เธอบอกฉันสิ นี่มันเรื่องอะไรกัน? คนคนนั้นที่ซ่งจื่อหางชอบมาตลอด...คือเธองั้นเหรอ?”