แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

บทที่ 73 รักแรกพบ

แค่เห็นผู้หญิงตรงหน้าสวมชุดเดรสกระโปรงสีเนื้ออ่อน ผมยาวดำขลับ ผิวขาวราวหิมะ โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น แพรวพราวมากกว่าดวงดาวข้างบนอีก เหมือนว่าเพิ่งร้องไห้มา มีประกายของน้ำหลงเหลืออยู่ ยิ่งทำให้ ทำให้คนเห็นจิตใจหวั่นไหว เห็นแล้วอยากจะปกป้อง...

ถ้าบอกว่าเฉิงเสวี่ยดาวโรงเรียนนั้นสวย งั้นผู้หญิงตรงหน้าก็คือนางฟ้าลงมาจากสวรรค์ อีกทั้ง เป็นแบบที่เขาชอบด้วย!

หลิงตงรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองโดนอะไรฟาดเข้าอย่างหนัก เสียงหึ่งๆ ดังสะท้อนไปมาอยู่ในหัวนานมาก ทำให้เขานิ่งอึ้งไป

เยี่ยหวั่นหวันเห็นท่าทางเหมือนเจอผีแบบนี้เป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่ก็ค่อยๆ พบว่าตรงไหนที่ผิดปกติ

ตอนแรกหลิงตงทำท่าเหมือนเห็นผี แต่อยู่ๆ ใบหน้าก็เริ่มแดงขึ้นมา สายตายิ่งทียิ่งแปลกประหลาด สุดท้ายเหมือนโดนไฟช๊อตเลยปล่อยมือ ปฏิกิริยานั้น เหมือนกำลังอายและตื่นเต้นอยู่ จ้องมองเธอแล้วพูดติดขัด “เธอ... เธอคือเยี่ยหวั่นหวัน?”

เยี่ยหวั่นหวันได้ยินก็เลิกคิ้ว แล้วลูบใบหน้าตัวเอง เพิ่งนึกขึ้นได้ เธอออกมาจากบ้านใหญ่ สวมชุดธรรมดา ไม่ได้แต่งหน้าเลย

แน่นอน ไม่แต่งหน้าย่อมทำให้คนตกใจ

ตอนนี้เห็นหมดแล้ว เธอก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว จึงแค่ยิ้มแล้วพูดตอบ “วันนี้ไมได้แต่งหน้า เลยทำให้คุณตกใจ ขอโทษด้วย”

พูดจบก็หันหลังกลับอย่างเกียจคร้าน

จนกระทั่งไม่เห็นเงาเบื้องหลังของเยี่ยหวั่นหวันแล้ว หลิงตงยังคงยืนอยู่ที่เดิมเหมือนกำลังฝันอยู่

อะ...อะไรเนี่ย!

ผู้หญิงที่สวยกว่าเฉิงเสวี่ย...คือเยี่ยหวั่นหวันยัยอัปลักษณ์คนนั้น?

เป็นไปได้ยังไง...

หลิงตงเดินกลับหอพักอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ด้วยความคิดที่คาดไม่ถึงอยู่ในใจ

พอเห็นหลิงตง ผู้ชายอีกสามคนในหอพักก็รีบเข้าไปต้อนรับ

คนหนึ่งในนั้นที่หัวเกรียนรีบยื่นบุหรี่ที่ตัวเองเก็บรักษาไว้ให้อย่างกระตือรือร้น “พี่ตง กลับมาแล้วหรือ!”

เห็นหลิงตงเดินไปที่เตียงตัวเองแล้วนั่งลง ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เจ้าหัวเกรียนอึ้งไป “อ้าว พี่ตง เป็นอะไรไป? ไม่เป็นอะไรใช่ไหม!”

ผู้ชายที่อยู่ชั้นบนของหลิงตงเห็นหลิงตงดูท่าทางไม่มีจิตวิญญาณ สีหน้ารู้สึกกังวล “พี่ตง อย่าทำให้พวกเราตกใจสิ!”

ชายหนุ่มตรงข้ามที่ไม่ได้ใส่ท่อนบน สวมกางเกงขาสั้นตัวใหญ่ถุยน้ำลายออกมา พูดอย่างโมโห “จ้าวซิงโจวนี่ไม่มีคุณธรรมเกินไปแล้ว！ก็แค่สาดน้ำใส่เขาแค่นั้นเอง ต้องทรมานคนขนาดนี้เลยหรือ? คอยดูพี่ตงของพวกเราจัดการอีกเถอะ!”

“เป็นเพราะยัยอัปลักษณ์เยี่ยหวั่นหวันนั่นคนเดียว! พี่ตงพี่อย่าหัวเสียไปเลย พรุ่งนี้พวกเราจะไปจัดการยัยนั่นให้ดู! จัดการแทนพี่กับเฉิงเสวี่ย!”

ทั้งสามคนกำลังบ่นเรื่องความไม่ยุติธรรมอยู่ กลับค่อยๆ รู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล อารมณ์หลิงตงนิ่ง ใบหน้าแดงก่ำ ตั้งแต่หูมาถึงคอแดงทั่วไปหมด แล้วยังพูดพึมพำกับตัวเอง “เป็นไปไม่ได้” “จะสวยขนาดนี้ได้ยังไง” “นี่มันนางฟ้าชัดๆ”...

ทั้งสามคนมองหน้ากัน ท่าทางของหลิงตงนี่ ทำไมไม่เหมือนโดนจ้าวซิงโจวทรมานจนมึนงง แต่กลับเหมือน...หนุ่มน้อยที่กำลังอินเลิฟ

ตอนนี้หลิงตงไม่ได้ยินเพื่อนในห้องหลายคนนี้พูดอะไรกันเลย และไม่สนใจที่พวกเขากำลังมองตัวเองพึมพำอยู่ ทั้งหัวมีแต่ใบหน้านั้นที่ทำให้เขาจิตใจพองโต

กำลังเคลิ้มอยู่ จู่ๆ ก็รู้สึกที่หัวใจเหมือนมีอะไรบางอย่าง

ค่อยๆ แย้มบนออกมา เป็นดอกไม้ที่ถักทอดอกเล็กสีชมพู เหมือนไม่ทันระวังหลุดออกมาจากเสื้อของเยี่ยหวั่นหวัน

มองดูดอกไม้เล็กดอกนั้นแล้ว หลิงตงรู้สึกตัวขึ้นมาทันที

ไม่ใช่ฝันไป?

เป็นเรื่องจริง ผู้หญิงคนนั้นคือเยี่ยหวั่นหวันจริง!

ใบหน้าที่แท้จริงของเยี่ยหวั่นหวันหลังล้างเครื่องสำอางออกไม่เพียงแต่ไม่อัปลักษณ์ แต่กลับดูดีถึงเพียงนี้?

นี่มันประหลาดมาก!