แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอนที่ 43
บทที่ 43 หมายความตามตัวหนังสือ
หัวใจดวงน้อยของเยี่ยหวันหวั่นรู้สึกตกใจจนตัวสั่นขึ้นมาทันที “นี่...นี่หมายความว่าอะไร? หมายความตามตัวหนังสือ...หรือว่า...”
ชายหนุ่มมองเธอทีหนึ่ง “เธออยากให้หมายความเป็นอย่างอื่นก็ได้”
เยี่ยหวันหวั่นพลันส่ายหน้าราวกับเกลียวคลื่น “ไม่ต้องหรอกไม่ต้อง! หมายความตามตัวหนังสือนั่นแหละ”
เพียงแต่ ต่อให้เป็นเพียงการ “นอน” เฉยๆ ก็ทำให้เธอปวดหัวพอแล้ว
เวลาแค่สองชั่วโมงก็ทำให้เธออกสั่นขวัญแขวนแล้ว นับประสาอะไรกับหกชั่วโมง
ใครบอกให้เธอทำผิดก่อนล่ะ
สุดท้าย ทำได้เพียงกัดฟันรับปากก็เท่านั้น
รอกระทั่งมานอนบนเตียงเป็นเพื่อนเขาอีกครั้ง เยี่ยหวันหวั่นก็คิดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อครู่นี้ซือเยี่ยหานตั้งใจขุดหลุมให้เธอกระโดดลงไปหรือเปล่า? จะได้ทำให้เธอที่เป็นเพราะทำผิดต้องยอมตกลงกับเงื่อนไขที่ไม่ยุติธรรมแบบนี้อย่างว่าง่าย...
อีกอย่างเมื่อครู่บทสนทนากับเฉินเมิ่งฉีเหล่านั้น ก็ไม่รู้ว่าซือเยี่ยหานได้ยินหรือเปล่า
เธอที่กำลังแอบกระซิบกับตัวเอง ได้หันหน้าไปก็พบว่าคนบางคนนอนหลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว
เอ๋ หรือว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอทำอะไรผิดไป?
การนอนหลับของซือเยี่ยหานออกจะเป็นปกติดี! มีท่าทีเหมือนคนป่วยเกินเยียวยาที่ไหนกัน...
เยี่ยหวันหวั่นในตอนแรกยังคิดฟุ้งซ่านนอนไม่หลับ สุดท้ายน่าจะเพราะติดเชื้อง่วงนอนมาจากซือเยี่ยหาน จึงผล็อยหลับไปไม่รู้ตัว
กลางดึก
ชายหนุ่มบนเตียงนอนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเหมือนกับอสูรที่กินอิ่มแล้ว
เพียงแต่ ต่อให้เป็นการตื่นขึ้นมาจากความฝัน ดวงตาของชายหนุ่มยังคงมีประกายความดุร้ายและเย็นชาเช่นเดิม
กระทั่ง...สัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มที่แตกต่างไปจากเดิมกลางหน้าอก ความดุร้ายของชายหนุ่มพลันคลายลง ลดระดับศีรษะลงช้าๆ มองไปทางหน้าอกของตัวเอง
ภายใต้แสงสว่างอันอ่อนโยน เห็นเพียงสาวน้อยนอนขดตัวซบอยู่ในอ้อมอกของเขาราวกับลูกแมว กำลังหลับสบาย
ทันใดนั้น หน้าอกที่เป็นโพรงมีลมหนาวพัดโหมกระหน่ำพลันถูกเติมเต็ม มีหัวใจลอยกลับเข้ามาอยู่ในร่างกายอีกครั้ง
ชายหนุ่มสายตาวาบไหวจดจ้องอยู่ที่คนในอ้อมอก ใบหน้าพลันปรากฏความสับสนซับซ้อน
คล้ายกับเริ่มตั้งแต่คืนนั้น เธอก็เปลี่ยนไปทีละเล็กทีละน้อยทำให้เขาอยากจะคาดเดา...
แม้ว่าเขาจะชอบการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ของเธอมาก แต่ความหวานที่มีเสน่ห์เหล่านี้เหมือนภาพลวงตาเกินไป
เหมือนกับเขาเป็นนักเดินทางที่ออกท่องไปตามทะเลทรายอย่างยาวนาน ทันใดนั้นก็ได้พบกับโอเอซิส แต่ว่าวินาทีถัดมาก็หาไม่เจอ มันก็แค่ปรากฎการณ์ของภาพลวงตา เพียงพริบตาก็หายวับไป
เวลานี้ โทรศัพท์ที่วางอยู่ด้านข้างมีแสงกระพริบ แสดงถึงมีข้อความมาใหม่
ซือเยี่ยหานดวงตาหม่นลงไปบ้าง ก่อนจะเปิดข้อความอ่าน
ผู้ส่งข้อความคือเฉินเมิ่งฉี [คุณซือคะ เมื่อคืนฉันไปเยี่ยมหวันหวั่นแล้ว ฉันพยายามโน้มน้าวเธออยู่นาน เพียงแต่เหมือนว่าเธอจะยังโกรธคุณอยู่ อย่างไรแล้วคุณชายกู้ก็เคยเป็นคู่หมั้นของเธอ จะให้เธอลืมเขาไปในเวลาสั้นๆ นั้นเป็นเรื่องยากมาก เชื่อว่าสักวัน เธอจะต้องเห็นความดีของคุณแน่]
ซือเยี่ยหานเพียงแค่เหลือบอ่านเท่านั้น สีหน้าเฉยเมยโยนโทรศัพท์ไปไว้ด้านข้าง ใบหน้าราบเรียบไร้ความเปลี่ยนแปลง
