อินทรีแดง

อินทรีแดงชื่นชมในความเสียสละของลุงจัน จึงมาร่วมพิธีรดน้ำศพของแกด้วย รดน้ำเสร็จเขาเดินออกจากศาลา ก่อนเลี้ยวไปแถวมุมลับตาคน วาสนาตามมาขอบคุณเขาที่มาร่วมงานรดน้ำศพลุงจันถือเป็นการให้เกียรติท่านมาก อินทรีแดงถือว่าท่านเป็นคนดีและกล้าหาญสมควรได้รับเกียรตินี้ วาสนาเป็นกังวลมากการตายของลุงจันทำให้เธอกลัวเหลือเกินกลัวเขาจะจากเธอไปโดยไม่ยอมถอดหน้ากากให้รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา

“ผมคืออินทรีแดง”

“ตัวจริงของคุณล่ะ จนถึงขั้นนี้แล้ว คุณยังจะปิดบังฉันอีกเหรอ”

“ตัวจริงของผมอาจจะเป็นแค่คนธรรมดาๆคนหนึ่งไม่มีอะไรน่าสนใจ”

“ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร ฉันอยากให้คุณเปิดเผยตัวจริงให้ฉันรู้ คุณทำได้ไหม” วาสนาออดอ้อน อินทรีแดงใจอ่อน ทำท่าจะถอดหน้ากาก แต่มีเสียงบุญเลิศร้องเรียกเธอดังขึ้นเสียก่อน เธอหันไปถามพ่อว่ามีอะไรหรือเปล่า ท่านอยากให้เธอช่วยไปส่งเจ้าสัวทะนงหน่อย เธอรับคำ หันมองอีกทีอินทรีแดงหายไปแล้ว

“คุณยังไม่ไว้ใจฉันอีกเหรอ โรม ฤทธิไกร” บ่นเสร็จ วาสนาเดินตามบุญเลิศไป...

แม้จะเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแต่มนตรีกับชาติยังไม่ยอมกลับไปพักผ่อน ตามมาดูเจ้าหน้าที่ไอทีของตำรวจกู้ข้อมูลจากมือถือของครีม เจ้าหน้าที่พยายามตั้งแต่บ่ายยันค่ำไม่สามารถกู้ข้อมูลได้เพราะถูกเข้ารหัสไว้ ถ้าป้อนรหัสผิดหรือมีการพยายามแฮ็กข้อมูล มันจะลบข้อมูลทั้งหมดโดยอัตโนมัติทันที ชาติสงสัยถ้าอย่างนั้นเราแฮ็กคำสั่งนั้นอีกทีไม่ได้หรือ มนตรีอธิบายให้ฟังว่า

“สองคนที่คุณเห็นนั่น คือสองคนที่เก่งที่สุดที่เราหาได้ในประเทศนี้ เราคงต้องให้เวลาพวกเขาอีกนิด”

ooooooo

ที่ห้องพักฟื้นผู้ป่วย คงคาแต่งตัวเสร็จออกจากห้องน้ำเตรียมจะกลับบ้าน มนตรีเปิดประตูเข้ามาเห็นเธออยู่ในชุดไปรเวทก็ร้องทักไหนคุณหมอบอกให้เธอนอนพักที่นี่สักสองสามคืนก่อนไม่ใช่หรือ

คงคาไม่อยากพัก ยิ่งได้รู้ว่าอาวุธที่ครีมใช้เล่นงานตำรวจเป็นอาวุธชนิดเดียวกับที่ฆ่าหางหงส์ยิ่งอยากจะออกไปล่าตัวมัน มนตรีทักท้วงจะไปล่ามันที่ไหน เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

“เชื่อผมเถอะ คุณตามเขาไม่เจอหรอก จนถึงตอนนี้ตำรวจยังไม่ได้เบาะแสของเขาเลย”

“ตำรวจก็ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาเป็นพวกไป่หลงจนกระทั่งฉันบอก” พูดจบคงคาขยับจะไป มนตรีจับมือไว้ เธอสะบัดมือเขาออกเดินไปที่ประตูห้องพัก เขาตามไปรวบตัวเธอมากอดขอร้องให้อยู่ต่อ เขาเป็นห่วงเธอมาก คงคาพยายามดิ้นหนีแต่เขากอดไว้แน่น ดิ้นจนแรงหมดก็ร้องไห้ออกมา

“ฉันไม่อยากให้คุณห่วงฉันเลย ฉันขอโทษ”

“ไม่ๆๆ ผมขอโทษผมผิดเอง ผมให้คุณทำงานเสี่ยงอันตรายมาตลอด ผมขอโทษ” มนตรีกระชับอ้อมกอดเธอไว้ สองคนกอดกันแน่น พยาบาลเอายามาให้เห็นทั้งคู่กอดกันกลม รีบถอยออกจากห้องแทบไม่ทัน...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน ที่รังอินทรี โรมกำลังคุยอยู่กับจิ๊บและเกรซ เขาชื่นชมจิ๊บมากที่ทำชุดอินทรีแดงปล่อยไฟฟ้าได้ เล่นงานภูตเบอร์ 2 จนตกตึก แต่ร่าง ของมันหายไปไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร

“ได้แค่นี้ก็สะใจแล้วค่ะ มันไม่ใช่แค่ตกตึก แต่แผนการของมันก็ถูกทำลายลงด้วย”