นิยายไทยรัฐ
อินทรีแดง
เป็นอย่างที่มนตรีหวั่นใจ กริชไม่ได้หิ้วกระเป๋าใส่ระเบิดเทอโมแบริกมาร่วมประชุมที่โรงแรมอัมรินเทล แต่ไปประชุมกับผู้เห็นชอบร่างกฎหมายต่อต้านอาชญากรรมทางการเงินร่วมกับบุญเลิศ ทะนงและเอ็มที...
อีกมุมหนึ่งบริเวณลานจอดรถชั้นใต้ดิน มีรถจอดอยู่ไม่มากนัก ลุงจันฆ่าเวลาระหว่างรอบุญเลิศด้วยการซ่อมรถโน่นนี่เสร็จกำลังจะปิดฝากระโปรงแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ รีบหลบหลังฝากระโปรงรถแอบมองไปที่หน้าลิฟต์ เห็นชายฉกรรจ์สองคนล็อกคอปิดปาก รปภ. ทำร้ายจนล้มฟุบแบบเงียบกริบ จากนั้นถอดเสื้อเขามาสวมให้ตัวเองปลอมเป็น รปภ.
ระหว่างที่ลุงจันกำลังแอบดูพวกมันอยู่ มีชายฉกรรจ์อีกคนย่องมาด้านหลังจะเล่นงาน แต่เขาไหวตัวทันหันไปต่อยเปรี้ยงเดียวมันหลับกลางอากาศ ลุงจันรีบคว้าร่างมันไว้ไม่ให้ล้มเสียงดัง แล้วหันไปมองอีกครั้ง พวกคนร้ายมีคนมาเพิ่มอีกสี่คน...
ขณะจางเฟยหย่วนกำลังประชุมอยู่กับนักธุรกิจระดับท็อปของประเทศ มารุตเริ่มหงุดหงิดหันมาเหวี่ยงวีนใส่วาสนาไหนบอกว่าจะมีเรื่องใหญ่ เธอ
วีนกลับได้ขึ้นมาถึงนี่ยังไม่พอใจอีกหรือ เขาจ้องจับผิดเธอเขม็ง
“เธอปิดบังอะไรอยู่หรือเปล่า เธอไม่ปีนกันสาดขึ้นมาเฉยๆหรอก บอกมานะมีอะไร”
“ไร้สาระน่ะมารุต” ว่าแล้ววาสนาเดินเลี่ยงออกมา มารุตมองตามไม่ไว้ใจ จังหวะนั้นมนตรีทำเป็นเดินผ่านเธอโดยหันหน้าไปทางอื่นแต่ปากกระซิบบอกเธอให้ติดต่ออินทรีแดงเรื่องด่วนมาก...
อินทรีแดงตกใจมากเมื่อได้รับแจ้งจากวาสนาว่าไป่หลงลงมืออีกที่ จางเฟยหย่วนไม่ใช่เป้าหมาย บอกว่าจะรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ วางสายเสร็จหันไปบอกคงคาว่ามีเหตุด่วนต้องรีบไป ฝากเธออธิบายให้ชาติที่ยังหมดสติอยู่เข้าใจด้วย แล้วรีบร้อนออกไป คงคาหยิบน้ำดื่มที่เหลือมาเทใส่หน้าชาติเพื่อปลุกให้รู้สึกตัว...
ก่อนการประชุมที่มีทะนงเป็นประธานจะเริ่มขึ้น ผู้ดำเนินรายงานขอให้ผู้ร่วมประชุมทุกท่านปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิด เพื่อจะได้คุยกันเต็มที่ไม่ต้องระแวงระวังอะไร
“วันนี้เราประชุมกันไม่กี่คน แต่ทุกท่านล้วนเป็นผู้รู้และมีบทบาทในการต่อต้านอาชญากรรมทางการเงินระหว่างประเทศ พูดง่ายๆว่า ถ้าคนในห้องนี้หายวับไป ค่าเงินบาทคงโดนถล่มเละทันที”
ผู้เข้าประชุมหัวเราะขำ กริชพลอยหัวเราะไปด้วย มองไปที่ทะนง บุญเลิศและเอ็มที แล้วแอบหยิบระเบิดสังหารออกมาวางบนโต๊ะโดยไม่มีสังเกต เริ่มตั้งเวลาให้ระเบิดทำงานไว้ 5 นาที
ooooooo
ลุงจันเพิ่งจัดการพวกคนร้ายคนสุดท้ายหมอบราบคาบ ตอนที่วาสนาโทร.มาถามว่าอยู่กับพ่อของเธอหรือเปล่า ช่วยเตือนท่านด้วยว่ามีคนร้ายไปป่วนที่นั่น
“ลุงรู้แล้ว”
“ลุงต้องระวังตัวสุดขีดนะคะ”
“เธออยู่ไหนเนี่ย เสียงรบกวนฟังไม่รู้เรื่องเลย”
ที่เสียงรบกวนดังมากเพราะวาสนากำลังบึ่งมอเตอร์ไซค์ไปที่นั่น เธอวางสายแล้วเร่งความเร็วขึ้นอีก...
ใกล้ถึงเวลาเปิดการประชุมอย่างเป็นทางการ ผู้ร่วมประชุมต่างนั่งประจำที่ของตัว มนตรีบอกวินกับอังคารด้วยเสียงแผ่วเบาว่า ครีมคือคนของไป่หลง อังคารรู้งานยืนฟังเฉยๆ แต่วินดันเผลอมองไปทางเธอแวบหนึ่ง เธอเห็นสายตาของเขาก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ไม่แสดงอาการใดๆ
Powered by Froala Editor
