อินทรีแดง

“ครีมระแวงผมอยู่ ผมคงทำอะไรไม่ได้ พวกคุณหาโอกาสลงมือจับเธอทันทีอย่าให้เธอตั้งตัว”

อังคารกับวินรับคำ มนตรีย้ำห้ามประมาทเด็ดขาด สองตำรวจหนุ่มเดินแยกกันไปคนละทาง มนตรีเองก็เดินไปคนละทางกับทั้งคู่ ไม่มีใครมาทางครีมเลย เธอเห็นอย่างนั้นก็ก้มหน้าทำงานต่อไป...

ในขณะเดียวกัน กริชกำลังจะกดสวิตช์ให้ระเบิดทำงานแต่ต้องชะงักเมื่อลุงจันเปิดประตูห้องประชุมเข้ามามองทุกคนอย่างระแวดระวัง บุญเลิศร้องถามว่ามีอะไร เขาไม่ตอบคำถามได้แต่กวักมือเรียกน้องชายให้ออกมา กริชชักมือกลับยังไม่กดสวิตช์ แอบมองออกไปนอกห้องเห็นลุงจันกระซิบกระซาบบางอย่างกับบุญเลิศ...

ด้านวินหายไปนอกห้องประชุมสักพัก เดินถือถ้วยกาแฟกระดาษสองใบเข้ามาหาครีม

“กาแฟจ้ะครีม พี่เอามาเผื่อ”

“ครีมกำลังอยากได้คาเฟอีนพอดี ขอบคุณมากค่ะ เกรงใจพี่หมวดวินจังยกมาให้ครีมเองเลย ขอบคุณนะคะ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เล็กน้อย” วินว่าแล้วยื่นกาแฟให้ ครีมรู้ตัวแล้วว่าจะถูกจับขณะยื่นมือไปรับถ้วยกาแฟมีเหล็กแหลมโผล่ออกมาจากแขนเสื้อ พุ่งเสียบใต้คางวิน อังคารที่ย่องมาด้านหลังเพื่อรวบตัวเธอถึงกับผงะ เธอใช้ปากกาปืนในมือหันไปยิงใส่อังคาร กระสุนเข้ากลางอกหงายหลังตึง เธอโยนปืนปากกาทิ้ง ดึงเหล็กแหลมออกจากใต้คางวิน ก่อนจะถีบเขากระเด็น เลือดสดๆไหลออกจากแผลใต้คาง มนตรีจะเข้ามาจับตัว

ครีมเหวี่ยงแล็ปท็อปใส่ เขาต้องเอามือปัดครั้นมองอีกทีเธอวิ่งหนีไปทางบันไดหนีไฟ มนตรีหันไปดูลูกน้องทั้งสองคนด้วยความเป็นห่วง อังคารหน้าเหยเกแต่ยกมือทำท่าว่ายังไหว จะดูแลวินเองให้เขาตามจับครีมให้ได้

“บอกประชิด พัลลภ คุ้มกันจางเฟยหย่วน” สั่งเสร็จมนตรีวิ่งตามครีม

อังคารก้มดูอกตัวเอง แม้จะสวมเสื้อเกราะกันกระสุน แต่ถูกยิงระยะประชิดขนาดนี้ทำเอาจุกแทบอ้วก ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นไปดูอาการของวิน เห็นเลือดทะลักออกจากปากก็ตกใจ จังหวะนั้นประชิดกับพัลลภได้ยินเสียงเอะอะเข้ามาดู เห็นสภาพเพื่อนก็ตะลึงชักปืนขึ้นมาเตรียมพร้อม อังคารสั่งให้ทั้งคู่คุ้มกันจางเฟยหย่วน

ooooooo

พวกแขกวีไอพีเห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็พากันขวัญผวา ประชิดต้องขอร้องให้ทุกท่านอยู่ในความสงบอย่าแตกตื่น ทุกคนให้ความร่วมมืออย่างดี อังคารประคองวินไว้

“แข็งใจนะวิน”

“แก...ไปช่วย...สารวัตร...ไม่ต้อง...รอ...ฉัน”

มารุตได้แต่ยืนตะลึงเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรวดเร็วมากถ่ายภาพอะไรไม่ทันสักอย่าง ครั้นตั้งสติได้เขารีบวิ่งไปยังทิศทางที่มนตรีไป...

บุญเลิศกลับเข้ามาในห้องประชุมโดยมีลุงจันตามติด ท่าทางทั้งคู่ปกติไม่แสดงอะไรพิรุธ บุญเลิศเดินไปกระซิบบางอย่างกับทะนงซึ่งยิ้มๆเหมือนอีกฝ่ายเล่าเรื่องขำขันให้ฟัง จากนั้นเขาหันไปชวนเอ็มทีออกจากห้อง

กริชรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายรู้ตัวแล้ว ล้วงมือไปในกระเป๋าเอกสารเพื่อจะกดสวิตช์ให้ระเบิดเริ่มกระบวนการ ลุงจันเห็นเสียก่อน โดดข้ามโต๊ะประชุมมาจับข้อมือมันไว้ กริชใช้อีกมือต่อย แต่เขาหลบทันมองเข้าไปในกระเป๋าเห็นระเบิดอานุภาพสูงก็โวยวาย ผู้คนในห้องประชุมได้ยินว่ามีระเบิดก็เกิดโกลาหลย่อยๆ พากันกรูไปที่ประตูห้อง

Powered by Froala Editor