ระบบปั้นอัจฉริยะ

ตอนที่ 19 สามภารกิจที่วางกับดักโฮสต์

อืม...

จะว่าไปภารกิจใหม่ทั้งสามนี้ก็ค่อนข้างดีจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเขาอ่านภารกิจแรก

[

ภารกิจที่หนึ่ง : อย่าหยุดการวิจัย

คำอธิบาย : ระเบิดสถาบันวิจัยของเมือง

รางวัล : ค่าประสบการณ์ณ์ณ์ที่ได้รับในแต่ละสาขาวิชาจะขึ้นอยู่กับผลงานวิจัยของสถาบัน ต่ำสุด ห้าพันแต้มทั่วไปขึ้นอยู่กับปริมาณการสูญเสียทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้น ต่ำสุด ห้าพันตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ ขยะ แปดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ตัวอย่าง สิบห้าเปอร์เซ็นต์

]

"เชี่ยอะไรเนี่ย?" ลู่โจวอดสบถเสียงดังไม่ได้

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมระบบไฮเทคถึงให้ภารกิจวิ่งไกลกับเขา

มันก็เพื่อฝึกฝนร่างกายของเขาให้พร้อมกับภารกิจประเภทนี้

แม้ว่ารางวัลแต้มค่าประสบการณ์ณ์ณ์ของภารกิจนี้จะเย้ายวนมาก แต่ลู่โจวก็ไม่นับมันเป็นตัวเลือกโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

[

ภารกิจที่สอง : ไม่มีเม็ดทรายแม้แต่เม็ดเดียวในสายตาของท่าน

คำอธิบาย : คอร์รัปชันเป็นรากฐานของการขัดขวางความก้าวหน้าทางวิชาการ การเสียเงินทุนเพื่อวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในสังคมมนุษย์โดยสูญเปล่านำไปสู่การบริโภคทรัพยากรในสังคมเพื่อสิ่งที่ไร้ความหมายแทนที่จะนำไปพัฒนาเพื่ออนาคต สังคมวิชาการก็ต้องการวินัยเช่นกัน ลุยเลย ชายหนุ่ม!

สิ่งที่ต้องทำ : รวบรวมหลักฐานการทุจริตและล้มล้างศาสตราจารย์ทุกคน ระดับต้องเหนือกว่าผู้ช่วยศาสตราจารย์ ใช้ทุกวิธีการเพื่อยุติอาชีพทางการศึกษาของเขา

รางวัล : แต้มประสบการณ์ณ์ของแต่ละสาขาวิชาขึ้นอยู่กับระดับการทุจริตของเป้าหมาย ต่ำสุดสามพัน 

หนึ่งพันแต้มทั่วไป รางวัลตัวอย่าง โดรนลาดตระเวนขนาดเล็ก

]

ตามหลักศีลธรรมมันถูกต้อง แต่ขอโทษ ฉันอยากเรียนจบ!

ลู่โจวตัดภารกิจนี้ทิ้งโดยไม่ลังเล

มันไม่มีทางเลยที่เขาจะเก็บหลักฐานมาได้มากพอ แม้ว่าเขาจะมีหลักฐาน แต่มันก็จะกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต ประตูแห่งโลกวิชาการก็จะปิดใส่เขา สุดท้ายแล้วมหาลัยต้องการเกียรติยศ พวกเขาจะไม่พอใจกับผู้ปลุกปั่นอย่างเขา

ส่วนเรื่องรายงานแบบไม่ประสงค์จะออกชื่อ มันไร้ประโยชน์ดีกว่าเดิมอีก

เรื่องนี้ไม่ใช่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ลู่โจวรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่มีคุณธรรมนัก เขาใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ อย่างมากสุดเขาก็มีมโนธรรมเล็กน้อยเท่านั้น

การกระทำศาลเตี้ยแบบนี้ควรปล่อยให้คนที่มีอุดมคติสูงส่งทำไป

ลู่โจวกำลังจะอ่านต่อ แต่แล้วจู่ๆ หัวใจเขาก็บีบรัด

เดี๋ยวนะ ฉันปฏิเสธไปแล้วสองภารกิจ งั้นมันก็เหลือภารกิจให้เลือกเพียงภารกิจเดียวเท่านั้น?

ก่อนหน้านี้ ภารกิจทั้งสามมันค่อนข้างแย่ แต่ส่วนใหญ่มันยังพอยอมรับได้ เขากระทั่งมีการเลือกภารกิจโดยขึ้นอยู่กับรางวัลภารกิจ

แต่ครั้งนี้...

มันเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ

โปรดอย่าเอาภารกิจแย่ๆ ให้ฉันเลย!

ลู่โจวกลืนน้ำลายแล้วอ่านต่อ

[

ภารกิจที่สาม : กลายเป็นโคลมถล่มในโลกวิชาการ

คำอธิบาย : เนื่องจากท่านไม่อยากเป็นแม่น้ำไหลเชี่ยวในโลกวิชาการ ท่านก็กลายเป็นโคลมถล่มซะ! มาทำให้ทั้งโลกวิชาการสั่นไหวภายใต้สายน้ำที่เกรี้ยวกราดของท่านกันเถอะ!

สิ่งที่ต้องทำ : ประสบความสำเร็จในการส่งวิทยานิพนธ์ SCI สิบฉบับภายในสองเดือนและผ่านกระบวนการตรวจสอบ ถ้าหากวิทยานิพนธ์ทั้งสิบไม่เสร็จภายในสองเดือน ภารกิจจะล้มเหลวและรางวัลจะถูกยกเลิก การเสร็จสิ้นภารกิจก่อนเวลากำหนดจะมีการปรับปรุงการประเมินผล

รางวัล : รางวัลวิทยานิพนธ์ทุกฉบับจะมีรางวัลตายตัวที่ หนึ่งร้อยแต้มประสบการณ์ณ์ณ์ต่อสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องในวิทยานิพนธ์ แต้มทั่วไป แปดร้อยแต้ม ตั๋วเสี่ยงโชค  หนึ่งใบ ขยะ เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ตัวอย่าง เก้าเปอร์เซ็นต์ พิมพ์เขียว หนึ่งเปอร์เซ็นต์

]

ลู่โจว "..."

เขาไม่มีทางเลือก ดังนั้นเขาจึงฝืนรับภารกิจที่สาม

กรณีที่เลวร้ายที่สุดก็คือภารกิจของเขาล่าช้าไปสองเดือน อย่างไรก็ตามระบบไม่ได้เอ่ยถึงการลงโทษเมื่อภารกิจล้มเหลว ถ้าเขาทำภารกิจล้มเหลว ทั้งหมดที่เขาเสียก็คือแต้มทั่วไป  สองร้อยแต้ม

อย่างไรก็ตามเขาสามารถใช้แต้มทั่วไป สองร้อยแต้มเพื่อแลกวิทยานิพนธ์มากมาย!

บางครั้งเขาก็คิดจริงๆ ว่าจุดประสงค์ของระบบไม่ใช่เพื่อช่วยเขา แต่เป็นแก้แค้นสังคม

โดยทั่วไปแล้วนอกจากสาขาวิชาแปลกๆ หรือนักวิจัยที่ขยัน การตีพิมพ์วิทยานิพนธ์สองฉบับในหนึ่งปีก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

ถ้ามีคนตีพิมพ์วิทยานิพนธ์มากกว่าห้าสิบฉบับต่อปี ไม่ว่าจะเป็นสาขาวิชาไหน มันก็เป็นงานคุณภาพต่ำแน่นอน

ถ้าศาสตราจารย์ถังรู้ว่าลู่โจวตีพิมพ์วิทยานิพนธ์ SCI สิบฉบับในสองเดือน เขาต้องโกรธมากแน่นอน

ไม่ ฉันปล่อยให้เขารู้ไม่ได้!

ลู่โจวออกจากมิติของระบบด้วยความรู้สึกเครียดแล้วล้มตัวนอนบนเตียง เขาคิดถึงภารกิจอยู่พักหนึ่ง

ฉันพึ่งใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อส่งวิทยานิพนธ์เพียงฉบับเดียว ตอนนี้ฉันต้องส่งอีกสิบฉบับ! มันไม่มากไปหน่อยเหรอ?

หลังจากคร่ำครวญเล็กน้อย จู่ๆ เขาก็มีความคิดดีๆ

อันที่จริงเมื่อเขาคิดเรื่องนี้ดีๆ การยอมรับภารกิจนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

แต้มทั่วไป แปดร้อยแต้มค่อนข้างน่าดึงดูด นอกจากนี้วิทยานิพนธ์แต่ละฉบับยังมีค่าประสบการณ์ณ์ณ์คงที่อยู่ที่ หนึ่งร้อยแต้ม เขาสามารถเลือกสาขาวิชาในการเขียนวิทยานิพนธ์ ถ้าอยากได้แต้มประสบการณ์ณ์ณ์คณิตศาสตร์ เขาก็สามารถส่งวิทยานิพนธ์คณิตศาสตร์ได้ ถ้าเขาอยากได้แต้มประสบการณ์ณ์ณ์วิทยาการสารสนเทศ เขาก็แค่ส่งวิทยานิพนธ์ที่เกี่ยวข้องกับคอมพิวเตอร์

กล่าวอีกนัย เขาสามารถจัดการแต้มประสบการณ์ณ์ณ์ที่ได้รับด้วยตนเอง!

เขาสามารถตีพิมพ์วิทยานิพนธ์คณิตศาสตร์หนึ่งฉบับและตีพิมพ์วิทยานิพนธ์คอมพิวเตอร์เก้าฉบับ! ด้วยวิธีนี้แต้มประสบการณ์ณ์ณ์วิทยาการสารสนเทศของเขาจะถึง หนึ่งพันแต้มซึ่งมันเพียงพอทำให้เลื่อนระดับ! และในขณะเดียวกันคณิตศาสตร์ของเขาก็จะไปถึงระดับหนึ่ง มันเหมือนเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

ยิ่งกว่านั้นระบบนี้ไม่ได้มีข้อกำหนดที่เข้มงวดสำหรับคุณภาพของวิทยานิพนธ์ และรางวัลภารกิจไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณค่าทางวิชาการของวิทยานิพนธ์ นี่หมายความว่าไม่ว่าวิทยานิพนธ์จะน่าเบื่อแค่ไหน ตราบใดที่มันผ่านการตรวจสอบและได้รับการยอมรับในวารสาร SCI ก็พอแล้ว

แววตาของลู่โจวเปล่งประกาย

เขาปีนลงบันไดพร้อมกับโน๊ตบุ๊คในมือทันทีแล้วยัดมันใส่กระเป๋าสะพาย จากนั้นเขาก็คว้าเสื้อยืดมาใส่

หลิวรุ่ยเหลือบมองลู่โจวแล้วเห็นว่าหนังสือคณิตวิเคราะห์ของลู่โจวยังอยู่บนโต๊ะอยู่เลย เขาจึงถาม "ลู่โจว นายไม่อ่านทบทวนวิชาคณิตวิเคราะห์เหรอ? พรุ่งนี้จะสอบแล้ว"

ลู่โจวเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าประตู ขณะที่เขาสวมรองเท้า เขาก็กล่าว "ฉันมีเรื่องต้องทำที่ห้องสมุด เดี๋ยวฉันจะกลับมาดูว่าฉันมีอารมณ์เรียนไหม"

หลิวรุ่ยสงสัย เขาถาม "ห้องสมุดมีอะไรทำ? ในหอพักก็มีไวไฟไม่ใช่เหรอ?"

"ไวไฟในหอพักโหลดวิทยานิพนธ์จากเว็บวารสารไม่ได้ ช่วงนี้ฉันเข้าร่วมการแข่งขันสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ มีหัวข้อเฉพาะหลายอย่างที่ไม่สามารถหาเจอได้ในไป่ตู้"

เห็นได้ชัดว่าลู่โจวจะไม่เปิดเผยว่าเขากำลังค้นคว้าหัวข้อของวิทยานิพนธ์ ดังนั้นเขาจึงกล่าวอ้างออกไป เพราะยังไงถ้าหลิวรุ่ยรู้ว่าเขาตีพิมพ์ในวารสาร SCI ขณะที่พวกเขาอ่านหนังสือสอบ หัวเขาต้องระเบิดแน่

ลู่โจวยังคงเป็นกังวลกับสภาพจิตของเพื่อนร่วมหอ

เมื่อได้ยินเรื่องการแข่งขันสร้างแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์ หวงกวงหมิงที่ยังทำแบบฝึกหัดอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมาตะโกนอย่างฉับพลัน "เชี่ย! โจว นายเจ๋งมาก! ถ้านายได้เงินรางวัล นายต้องเลี้ยงข้าวฉันด้วย"

"โอเคๆ เรียกฉันว่าพี่ใหญ่โจวแล้วฉันจะเลี้ยงนาย!"

หลังจากตอบกลับ ลู่โจวก็เดินออกนอกประตูทันที เขาไม่ให้โอกาสหวงกวงหมิงได้พูดเลยและทิ้งเขาไว้ข้างหลัง

"พี่ใหญ่โจว! พี่ใหญ่โจว! อย่าพึ่งไป! ฉันพูดแล้ว!"

เมื่อเผชิญหน้ากับหนังสือแบบฝึกหัดเล่มหนา สีหน้าของหลิวรุ่ยฝืนๆ และดูสับสนเล็กน้อย

การแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ระดับประเทศ?

เขาเคยให้ความสนใจกับการแข่งขันนี้มาก่อนเช่นกัน เขากระทั่งเคยปรึกษาเรื่องรายละเอียดการแข่งขันกับรุ่นพี่ที่ชนะเลิศรอบก่อน เขารู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งเพราะเขาขาดความสามารถ เดิมทีเขาเตรียมเข้าร่วมเมื่อขึ้นปีสอง เขาไม่คิดเลยว่าเจ้าโง่ลู่โจวจะสมัคร...

แม้ว่าความเป็นไปได้จะต่ำ แต่ถ้าเขาชนะการแข่งขันขึ้นมา...

ไม่มีทาง

หลิวรุ่ยหายใจเข้าลึกๆ และกำหมัดแน่น เขาตัดสินใจแล้ว

ฉันยังมีเวลาอีกสามเดือนกว่าจะถึงกันยายน

หลังจากสอบคณิตวิเคราะห์เสร็จ ฉันจะสมัครด้วย!