ตอนที่ 16
ปารเมศสำนึกผิดอยากเจอรัตตวัลย์ก่อนตายเพื่อสารภาพความจริงทั้งหมด ตำรวจจึงสื่อสารไปบอกสารวัตรซึ่งเป็นหัวหน้า เป็นเวลาที่คนทางโน้นกำลังหามนาบุญขึ้นรถพยาบาล
รัตตวัลย์รีบมาพบปารเมศในสภาพนอนหายใจรวยริน ได้ยินเขาสารภาพความจริงเสียงอ่อนระโหย
“ผมเป็นคนจ้างไอ้อ่องกับไอ้เอิบลักพาตัวคุณไปฆ่าทิ้ง ไม่ใช่เท่านั้น...การตายของตรีทิพไม่ใช่อุบัติเหตุแต่ผมวางแผนฆ่าเขาเอง”
“ทำไมต้องฆ่าน้องชายฉัน”
“ผมไม่อยากให้เขาขายสัมปทานรังนก ผมอยากฮุบไว้เอง”
“ทำไมถึงยอมสารภาพง่ายๆ มันไม่ใช่นิสัยคุณเลย”
“เพราะลูก...มันปูเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุด แต่ผมกลับมองไม่เห็นเอง ผมอายลูก ไม่กล้าเจอหน้าเขา ไม่กล้าแม้แต่จะเรียกตัวเองว่าพ่อ...”
ปารเมศสิ้นใจตาค้าง นอนตายตาไม่หลับ รัตตวัลย์อโหสิกรรมปิดตาให้เขาด้วยความรู้สึกสะเทือนใจไม่น้อย
ooooooo
หลังจากงานวันนั้นรัตตวัลย์ตั้งใจมาเยี่ยมนาบุญที่โรงพยาบาล แต่พอเปิดประตูห้องเห็นเนตรนภากำลังสวมกอดนาบุญก็หยุดชะงัก รสสุคนธ์ที่มาด้วยแปลกใจ
“อ้าว...ทำไมไม่เข้าไปล่ะ”
“คุณนาบุญหลับอยู่ เรากลับกันก่อนเถอะ แล้วค่อยมาเยี่ยมใหม่” รัตตวัลย์โกหกแล้วเดินนำกลับออกมาทันที
เนตรนภารู้ข่าวรีบเดินทางจากต่างประเทศมาเยี่ยมนาบุญในฐานะเพื่อน เพราะเธอกลับไปคืนดีกับเดวิดแล้ว แต่รัตตวัลย์เข้าใจผิดไปเองจึงไม่กล้าเข้ามาแทรก
“นี่คงรอแฟนมาเยี่ยมล่ะสิ” เนตรนภาแซวนาบุญ
“อย่าเพิ่งจับคู่ เรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน”
“อะไรกัน นี่ยังไม่สารภาพกับเขาอีกหรือ คุณไม่ใช่มือใหม่หัดจีบสาวนะ”
“เขาดูออกอยู่แล้วว่าผมชอบเขา แต่เขาพยายามตีตัวออกห่างตลอด แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาคิดยังไงกับผม”
นาบุญพูดด้วยความน้อยใจ เนตรนภาคิดว่าตัวเองต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเขา พอดีออกมาเจอจิราหน้าห้องก็เลยขอความร่วมมือ ส่วนสนกับจำนงนั้นเตรียมกลับเกาะถ้ำ สองคนมาลารัตตวัลย์ที่บ้านและฝากบุหงันไว้ในความดูแลของเธอ
ระหว่างนี้จิราโทร.มาหารัตตวัลย์ แจ้งว่านาบุญอาการทรุดแผลติดเชื้อทำให้ไข้ขึ้นสูงมาก แต่เขาไม่ยอมให้หมอรักษา
“คุณวัลย์มาช่วยน้องเกลี้ยกล่อมหน่อยเถอะค่ะ พี่บุญดื้อมากไม่ฟังใครเลย”
รัตตวัลย์เป็นห่วงรีบร้อนไปโรงพยาบาลทันที พยาบาลเห็นเธอก็วิ่งตามมาเรียก
“คุณรัตตวัลย์ญาติของผู้ป่วยห้อง 213 ใช่ไหมคะ คุณหมอตรวจคนไข้แล้วอนุญาตให้กลับบ้านได้ค่ะ สามารถทำเรื่องจ่ายเงิน รับยา ที่ชั้นหนึ่งนะคะ”
“เดี๋ยวนะคะ หมายถึงคุณนาบุญหรือเปล่า”
“ใช่ค่ะ ดิฉันจำได้ว่าคุณมาเฝ้าผู้ป่วยที่หน้าห้องผ่าตัด”










