พรายพิฆาต

หลังเหตุการณ์นั้นไม่นาน ก็มีข่าวแพร่สะพัดและปรากฏบนจอโทรทัศน์เรื่องการโอนเงินจำนวนมหาศาล

“ได้มีคำยืนยันที่แน่ชัดแล้วว่าเป็นความจริงที่ได้มีการโอนเงินจำนวนถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านเข้าสู่บัญชีขององค์กรการกุศลจำนวนสิบห้าแห่ง แห่งละหนึ่งร้อยล้าน เงินจำนวนนี้ได้สร้างความประหลาดใจและทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานาอย่างกว้างขวางว่าใครคือบุคคลนิรนามซึ่งเป็นเจ้าของเงินจำนวนมหาศาลนี้”

เชิดวุธกับสนธยาประหลาดใจกับข่าวนี้ไม่ต่างจากคนอื่น

“ไม่น่าเชื่อว่าพราน จอมภูตจะทำแบบนี้ ที่จริงเงินพันห้าร้อยล้านไม่ได้เข้ากระเป๋าเขาเลยสักบาทเดียว”

“สนคิดไว้ตั้งแต่ต้นแล้วล่ะค่ะ ว่าการเรียกร้องเงินของพราน จอมภูต ต้องมีอะไรมากกว่าแค่อยากได้เงินแน่”

จังหวะนั้นเองเสียงกริ่งประตูดังขึ้น สองคนออกไปหน้าบ้านไม่เห็นใคร แต่มีกล่องใบหนึ่งวางอยู่ เชิดวุธเตือนสนธยาไม่ให้เข้าใกล้เพราะข้างในอาจเป็นระเบิด แต่เธอก็ยังเดินไปหยิบการ์ดที่กล่องขึ้นมาอ่าน

“ของขวัญเล็กๆน้อยๆสำหรับสารวัตรคนเก่ง หวังว่าอีกไม่นานมันคงได้ไปอยู่กับเจ้าของที่แท้จริง”

ศรศิลป์หลบอยู่มุมหนึ่ง ยิ้มเมื่อเห็นว่าของในกล่องนั้นถึงมือเชิดวุธแล้ว สนธยาเปิดกล่อง แล้วทั้งเธอและเชิดวุธก็ตะลึงไปด้วยกัน เพราะมันคืออัญมณีแห่งแมนจูเรีย

“อัญมณีแห่งแมนจูเรียอยู่ที่หงวนไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมพรานถึงส่งมาให้เราได้ล่ะ”

“หรือว่าที่หงวนได้ไปเป็นแค่หีบเปล่า ไม่มีอัญมณีอยู่ในนั้น”

“พราน จอมภูต นี่มันเจ้าเล่ห์ตัวพ่อจริงๆ”

ขาดคำ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เชิดวุธรับสายแล้วถามว่า “พราน จอมภูต นั่นแกใช่ไหม”

“สารวัตรนี่เดาอะไรถูกไปหมด”

“ไม่หรอก ดูอย่างอัญมณีแห่งแมนจูเรียสิ ใครจะเดาได้ว่าแกจะยอมปล่อยให้หลุดมือมาแบบนี้ เห็นว่าอยากได้นักได้หนาไม่ใช่เหรอ”

“นั่นสิ แต่พอได้มาจริงๆก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไรต่อ จะขายใครก็คงไม่มีคนกล้าซื้อ ก็เลยเอาให้สารวัตรฝากไปคืนเจ้าของที่แท้จริงดีกว่า”

“ขอบใจมาก แกนี่มันสุดยอดจริงๆ ไม่แค่หลอกเอาตังค์พวกพรายดำ ยังเล่นกลให้พวกมันไม่ได้ของไปด้วย”

“อย่าชมกันมากเลยครับสารวัตร เดี๋ยวผมตัวลอย เดือดร้อนต้องหาคนช่วยสอยลงมาอีก เออ ยังมีอีกเรื่อง”

“เรื่องอะไร”

“เรื่องพรายดำ ยังไงพวกมันก็ยังไม่ยอมยกเลิกแผนที่วางไว้ ทางเดียวที่จะหยุดพวกมันได้คือต้องสืบให้รู้ว่า แหล่งกบดานของพวกแฮกเกอร์อยู่ที่ไหน จากนั้นก็ต้องรีบหาทางหยุด ก่อนจะถึงกำหนดเวลาที่พวกมันวางไว้”

“ได้ เราช่วยกันสืบนะ”

“ครับสารวัตร แค่นี้ก่อนนะ มีอะไรคืบหน้าจะโทร.มาเล่าให้ฟังอย่างไวเลย”

“ขอบใจอีกครั้ง สำหรับของขวัญสุดเซอร์ไพรส์”

“ไม่เป็นไรครับ บอกแล้วไงว่าแค่ของเล็กๆน้อยๆ”