ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

เพชรตกใจพยายามจะห้าม ถูกจิตราแหวใส่ว่าจี้ใจดำรึไงแล้วด่าสาดเสียเทเสียอีก จนอ่องถามว่าจะมาดูลูกไม่ใช่เหรอเข้าไปดูลูกเลย พอจิตราไปอ่องก็หันมองเพชรกับรินทร์อย่างเสียใจ

รินทร์ถามเพชรว่าทำไมเขากับอาอ่องจึงทนกับผู้หญิงคนนั้นได้ นี่ดีที่อาอ่องมีความยุติธรรมยินดีรับฟังเรื่องจริงทั้งหมด ไม่ได้โวยวายบ้าบอแบบเมีย ถามเพชรว่า

“แล้วนายทนได้ยังไง ทนให้เขาดูถูกและทำร้ายแบบนั้นได้ยังไง”

“ก็ใครจะกล้าหือกับอาจิตล่ะ แล้วถ้าเราโดนบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินไปเอง” เพชรตอบยิ้มแหย

รินทร์บอกว่าตนจะไม่ทนให้ใครมาดูถูกแบบนี้แน่ เพชรอึ้งไปอีกอย่างรู้สึกผิดกับเรื่องที่ผ่านมา เอ่ยขอโทษรินทร์ที่ตนเคยทำกับเธอแบบนี้ด้วยความโมโหวู่วาม ขอโทษที่ทำให้เธอไม่สบายใจ

รินทร์บอกว่าเขาขอโทษตนไปแล้วและเขาก็พยายามทำหลายอย่างเพื่อไถ่โทษ เพราะฉะนั้นเลิกโทษตัวเองแบบนี้ได้แล้ว ตนลืมไปหมดแล้วจริงๆ

“ขอบคุณครับ แล้วก็ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องทั้งหมดที่คุณช่วยผมและครอบครัวมาตลอด”

“พอ...พอแล้ว เราหายกัน เราเลิกแล้วต่อกันนะ ดีไหม”

เพชรยิ้มหล่อให้จนรินทร์อึ้ง เพชรถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า รินทร์บอกว่าเปล่า ยิ้มเขินๆบอกว่าตนกลับบ้านดีกว่า

“เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ คุณยังขาเจ็บ แล้วยังเสียเวลามาอยู่เป็นเพื่อนเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของผมทั้งคืนเลย นะครับ...เดี๋ยวผมไปส่ง ไม่เกี่ยวกับบุญคุณหรืออะไรทั้งนั้น แค่...วันนี้เป็นวันแย่ๆที่เราได้เจอทั้งวัน เพราะฉะนั้น...”

 “เพราะฉะนั้น ถ้าฉันจะไปไหนก็ได้ทั้งนั้นใช่ไหม... เอาเถอะมาตามที่ฉันบอกก็แล้วกัน ไม่ต้องกลัวนะฉันไม่ทำอันตรายนายหรอก”  รินทร์รวบรัดแล้วเดินนำไปเลย เพชรพูดไม่ออก มองตามงงๆ

ooooooo

รินทร์ให้เพชรขับรถไปที่บางแสน เพชรบอกว่าตนไม่เคยเห็นทะเลเลย ถามว่าทำไมต้องไปทะเลตอนดึกอย่างนี้ด้วย

รินทร์บอกว่าเรื่องของตนไม่ซับซ้อนอะไรเลย แค่พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบวันที่คนที่ตนรักมากจากไปและตนก็สัญญาไว้ว่าจะส่งดอกไม้ที่ครูชอบไปให้ทุกปีในตอนเช้าที่แสนสวยของชายหาดที่ครูชอบมากๆ

เพชรบอกว่าตนไม่เคยมาจริงๆเธอจึงต้องบอกทางให้ รินทร์ขอโทษที่รู้ว่าเขาไม่เคยมาทะเล เพชรงงว่าทำไมต้องขอโทษ เพราะตนไม่เคยคิดว่าเป็นปมด้อยหรืออายเรื่องแบบนี้เลย รินทร์บอกว่าผู้ชายส่วนใหญ่มักฟอร์มจัดแล้วก็รู้อะไรมากมายไปหมด ตนเลยคิดว่าเขาจะอายเรื่องอะไรแบบนี้

“ไม่...ผมไม่เคยอายเลย ผมมีความสุขดีกับชีวิตแบบนี้ ผมรับได้กับทุกสิ่งที่ผมเป็น ไม่ว่ามันจะต่ำต้อยด้อยราคาหรือดูไร้ค่าในสายตาของใคร แต่ผมก็ยอมรับมันได้”

“ทำไมล่ะ เพราะบางคนก็ทนไม่ได้ที่จะให้ใครรู้ว่าตัวตนของตัวเองจริงๆมันเป็นยังไง”

“ถ้าเราเริ่มต้นด้วยการโกหกหรือปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัวเองตั้งแต่แรก แล้วที่เหลือในชีวิตของเราจะมีอะไรที่เป็นเรื่องจริงได้อีกล่ะ”