พชรมนตรา
ตอนที่ 16
ไม่สำเร็จ เย็นนี้จึงตัดสินใจไปหาหมอที่คลินิก ให้ข้อมูลว่ากินทั้งยาถ่ายและยาระบายหลายชนิดแต่ไม่ได้ผล
หมอบอกว่าอาการเจ็บท้องของเธอตำแหน่ง
ไม่ใช่ไส้ติ่ง หมอแนะนำให้เอกซเรย์ ปัทมาปฏิเสธจนหมอสะดุ้งตกใจ
“ไม่! ไม่ต้อง ไม่เด็ดขาด ทำยังไงก็ได้ ฉันอยากระบายมันออกมา อาการอาจจะดีขึ้น”
“ถ้ายาระบาย ยาถ่ายไม่ได้ผล ก็คงต้องลอง
ยาสอด ยาเหน็บดู”
“ยาอะไรก็ได้ทั้งนั้น”
“แล้วตาล่ะ”
“ไม่ต้องยุ่ง!” ปัทมาตะคอกเสียงดังอย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ หมอได้แต่พยักหน้าหงึกหงักเขียนใบสั่งยาทั้งที่ประหลาดใจกับท่าทีแปลกๆของคนไข้รายนี้...
ประพจน์เป็นห่วงปัทมาที่หายไปทั้งวัน จนป่านนี้สามทุ่มยังไม่กลับเข้าบ้าน เรียกเพชรมาถามก็ได้ความว่า
“เห็นคุณปัทบ่นว่ามวนท้อง หงุดหงิดๆอยู่ อาจจะไปหาหมอมั้งคะ”
“อ๋อ...ใช่ ฉันเห็นซองยาถ่าย ยาระบายที่เขากินอยู่”
เพชรยืนเก้ๆกังๆเหมือนมีเรื่องอยากพูด ประพจน์เพิ่งสังเกตเห็นถามว่ามีอะไรหรือเปล่า
“คือ...เพชรจะมาลากลับบ้านค่ะ”
“อ้าว เราจะไม่อยู่ที่นี่แล้วเหรอ”
“เสร็จเรื่อง หมดธุระต่างๆนานาของเพชรแล้ว เพชรว่าเพชรไม่อยู่รบกวนดีกว่า”
“แล้วได้บอกณดลเขารึยัง”
“คงไม่เป็นไรมั้งคะ ไม่ต้องบอกก็ได้ เพชรยังไม่เจอคุณณดลเลยค่ะ”
“ฉันอยู่นี่” ณดลเดินเข้ามาทางด้านหลังเพชร
เพชรหน้าเจื่อน จากนั้นเดินตามเขาไปคุยกันสองคนตรงมุมหนึ่ง ณดลต่อว่าเพชรจะไปโดยไม่ลาเขาสักคำเลยหรือ
“ยังไงเพชรก็ต้องลานายอยู่แล้ว กะว่าจะเขียนเป็นจดหมาย”
“เสียเวลาเธอมากใช่ไหมที่จะบอกลาฉัน แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหน”
เพชรอึกอักก่อนพูดออกมาคำเดียวว่า “บ้าน”
“ยอมรับความจริงเถอะ เธอไม่มีบ้านอยู่ที่ไหนแล้ว เธอคือทายาทของด็อกเตอร์อมร บอกคุณพ่อไปที่นี่
ก็แทบจะเป็นของเธอครึ่งนึงอยู่แล้ว”
“ใบกรวดน้ำใช้เป็นหลักฐานไม่ได้หรอกนะคะนาย ต่อให้เพชรเขียนขึ้นมาอีกเป็นร้อยเป็นพันใบก็เหอะ ไม่มีใครเชื่อเพชรหรอก”
“ฉันไง ฉันเชื่อว่าเธอคือลูกสาวด็อกเตอร์อมร แล้วเราก็จะได้...”
“เพชรไม่รู้ว่าจะอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร เพชรไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพชรกำลังทำอะไรอยู่ตรงนี้ เป้าหมายของเพชรคืออะไร เมืองมันเป็นป่าที่อาถรรพณ์เกินไปสำหรับเพชร”
เพชรระบายความอัดอั้นในอกออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ณดลน้อยใจถามว่าเขาไม่มีความหมายอะไรเลยใช่ไหม?
“ต้องให้เพชรบูชายัญตัวเองให้นายเห็นใช่ไหม นายถึงจะมีความสุข”
“ฉันน่ะเหรอมีความสุข”
