พชรมนตรา
ตอนที่ 13
คืนนี้ประพจน์นำเอกสารที่บริษัทมาตรวจภายในห้องนอน ชุ่มชงชามาให้และตั้งใจเอาถ้วยชาของนันทาที่ประพจน์ยังไม่ได้ดื่มกลับออกไป
“คุณท่านทำงานดึกทุกคืนเลยนะคะช่วงนี้”
“ใช่ ต้องเอาตัวเลขมายืนยันกับบอร์ดบริหาร เหมือนจะมีปัญหาซุกอยู่ตรงไหนสักที่”
“เหรอคะ งั้นชุ่มขอตัวนะคะ”
ประพจน์พยักหน้าแล้วเคร่งเครียดกับเอกสารตรงหน้าต่อไป ส่วนชุ่มพอยกถ้วยชาออกมานอกห้องก็ดมๆ และเอามือกวาดก้นถ้วยเหมือนติดใจสงสัย แต่ทันใดต้องสะดุ้งโหยงกับเสียงเรียกของนันทา
“ชุ่ม...แกแอบกินของเจ้านายเหรอ”
“เปล่าๆ เปล่าค่ะ คือชุ่ม...”
“เปล่าอะไร ฉันเห็นแกยกดม มีเอามือจกลงไปด้วย”
“คือชุ่มแค่จะเช็กดูค่ะ ว่ามันร้อนอยู่มั้ย เพิ่งเอาไปเปลี่ยนให้คุณท่านมา”
“มันต้องเช็กก่อนเปลี่ยนสิ แกสงสัยอะไรเหรอ”
“เปล่าค่ะ เปล่า ไม่ได้สงสัยอะไรค่ะ ชุ่มไม่กล้า”
ชุ่มหวาดกลัวเพราะนันทาเดินคุกคามต้อนเธอมาถึงเชิงบันได
“แกเข้าใจถูกแล้ว...มันมียาพิษ”
ชุ่มตาโตตกใจ ส้นเท้าหมิ่นเหม่มาก พริบตานั้นเองนันทาผลักสาวใช้หงายหลังกลิ้งลงไปคอหักตาย แล้วยังกระทำบางอย่างกับศพอย่างโหดเหี้ยมเลือดเย็น!
ooooooo
ปัทมาบาดเจ็บที่แขนเล็กน้อยแต่สำออยออดอ้อนณดลให้ดูแลราวกับอาการหนักมาก มาริสาเห็นแล้วหมั่นไส้ อดกระแนะกระแหนเหน็บแนมไม่ได้
“แผลนิดเดียว มันไม่แสบขนาดนั้นหรอกมั้งปัทมา”
“ผมว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาตั้งแง่ใส่กันนะ” ณดลปราม อาทิตย์เองก็ไม่อยากให้มีเรื่องจึงพยายามเปลี่ยนเรื่องไป
“พักตรงนี้ก็ดีไปอย่างนะ พรุ่งนี้จะได้ไปถึงถ้ำอาถรรพณ์นั้นแต่วันหน่อย”
เพชรเมียงมองมาริสาแล้วแอบเอาช้องหมูป่าใส่มือบอกให้เก็บไว้ป้องกันตัว พ่อคงไม่ทำร้ายตน แต่มาริสาไม่รับ คะยั้นคะยอคืนเพชรไป
“ไม่เอา เธอแหละเก็บไว้”
“เถอะนะคะ เพชรเต็มใจ”
“ไม่มีใครเอา ให้ปัทก็ได้นะคะ”
มาริสาหันขวับไปจ้องปัทมา ถามว่าใช้อะไรคิด ปัทมาหาข้อแก้ตัวว่า
“ปัทเป็นคนที่พรานวิทย์หมายหัว”
“ไม่ๆ ถ้าเธอจะให้แม่นั่น ฉันเก็บไว้ให้เธอเอง” ว่าแล้วมาริสาเก็บช้องหมูป่าไว้กับตัว ปัทมาโกรธมากแต่ต้องข่มอารมณ์ไว้
เพชรยังเก็บลูกธนูที่ปักคอจันไว้ ณดลอยากรู้ว่า
มันใช่ของพ่อเธอหรือเปล่า มาริสาปากไวแย่งพูดขึ้นมาอีก
“หรือเป็นของพ่อปัทมา”
ปัทมาเหลืออดตอบโต้ทันที “ด็อกเตอร์อมรเสียชีวิตไปจะยี่สิบปีแล้วนะคะ คงลุกขึ้นมายิงใครไม่ได้”
