เงินปากผี
ตอนที่ 1
มาลินโกรธมาก ตอกไม่ไว้หน้า “ฉันไม่ใช่คนอื่น ฉันจดทะเบียนกับพ่อของเธอ ฉันมีสิทธิ์ในบ้านนี้เต็มที่ จะไล่ใครออกไปอยู่ที่อื่นก็ได้...แม้แต่ตัวเธอ...พินทุอร!”
วันพุธเห็นท่าไม่ดี แยกตัวน้องสาวไปข้างนอก รุ้งแก้วรีบตามไป ทันได้ยินสองพี่น้องปรึกษากันเรื่องเธอ
“เราจะทำยังไงกันดีพี่พุธ”
“บ้านนี้เป็นบ้านของเรา พี่จะไม่ยอมให้ใครมาเป็นใหญ่ในบ้านเราได้”
“พินก็เหมือนกัน...งั้นไปหอพี่รุ้ง เก็บข้าวของแล้วก็เข้าไปอยู่ในบ้านเลย ไม่ต้องสนใจนังมาลิน”
รุ้งแก้วไม่อยากเป็นตัวปัญหา ปฏิเสธเสียงอ่อน
“อย่าเลยพุธ รุ้งไม่อยากให้มีปัญหาไปมากกว่านี้ รุ้งอยู่ที่หอได้”
วันเดียวกันหน้าบ้านร้างที่เก็บโลงศพเลี้ยง...
หลวงตาอ่ำมาถึงพร้อมตัน ชายไม่สมประกอบที่รับหน้าที่ดูแลโลงศพกับบ้านร้างของเลี้ยง บรรยากาศวังเวงเงียบราวกับป่าช้าทำให้ตันชะงัก ไม่อยากเข้าไปในบ้าน หลวงตาเลยตัดสินใจไปคุยกับวิญญาณเจ้าของบ้านคนเดียว
“อยากไปผุดไปเกิด ไปชดใช้กรรมหรือยังโยมเลี้ยง หลวงตาช่วยโยมเลี้ยงได้นะ”
“ไม่...ผมยังไม่อยากไปไหนทั้งนั้น อย่าให้ใครมากวนใจผม”
“ตามใจโยมเลี้ยงเถอะ”
ตันได้ยินหลวงตาอ่ำพูดกับใครบางคนในบ้านก็หน้าซีดด้วยความกลัว ทันทีที่หลวงตาออกมาจากบ้าน ก็รีบตามติดไม่เหลียวหลัง...กลัวเจอภาพติดตา!
ooooooo
มาลินมารอรับน้องชายแท้ๆหน้าบ้านเสริม เมฆามองรอบบ้านหลังใหม่ด้วยแววตาเป็นประกาย แต่กระนั้นก็ไม่ชอบใจที่พี่สาวต้องเปลืองตัว ถึงขั้นต้องเล่นของเพื่อมัดใจเสริม
“ผัวใหม่พี่ท่าทางรวยไม่ใช่เล่น”
“ฉันทำเพื่อเราสองคนนะ ตกลงแกจะมาอยู่กับพี่ใช่ไหม...บ้านช่องใหญ่โตน่าอยู่ แกจะพาเพื่อนมาปาร์ตี้ก็ได้”
“ผัวใหม่พี่เขาจะยอมรึ”
“เขาไม่กล้าขัดฉันหรอก”
เสียงหัวเราะด้วยความย่ามใจของสองพี่น้องผู้มาใหม่ ทำให้สองพี่น้องเจ้าของบ้านอย่างวันพุธกับพินทุอรไม่พอใจมาก โดยเฉพาะพินทุอรที่ตั้งตัวเป็นศัตรูของแม่เลี้ยงคนใหม่แบบเต็มตัว
“นั่น...ยัยมาลินคงพาญาติโยมเข้ามาช่วยกันสูบเลือดคุณพ่ออีกแน่ๆ”
“ทำไมคุณพ่อถึงยอมให้ยัยมาลินทำอะไรได้ตามอำเภอใจ”
“ก็เพราะคุณพ่อไม่รักเราสองคนแล้วไงคะพี่พุธ”
ยิ่งพูด ยิ่งแค้น ในที่สุดพินทุอรก็ทนไม่ไหว ปรี่ไปเอาเรื่องมาลิน แต่นอกจากอีกฝ่ายจะไม่ต่อปาก ต่อคำด้วย ยังโบ้ยให้เธอไปถามเสริมอีกต่างหากว่าใครเป็นคนอนุญาตให้เมฆามาอยู่ที่นี่
มาลินสะใจมากที่ข่มสองพี่น้องเจ้าของบ้านได้ และคนต่อมาที่เธอต้องกำราบก็คืออุไร
“นังอุไร...นี่เมฆาน้องชายฉัน รับใช้เขาให้เหมือนกับที่แกทูนหัวไอ้เด็กสองคนนั่นด้วย”
แต่มีหรืออุไรจะกลัว โต้เสียงเรียบ “มากันทั้งพี่ทั้งน้อง จะมีมาเพิ่มอีกหรือเปล่าล่ะคะ”
“ไม่ใช่เรื่องของขี้ข้า”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อิฉันก็ดีใจที่คุณจะได้มีคู่คิดไงล่ะคะ”
พูดจบก็ยิ้มเยาะผละไป ทิ้งมาลินให้มองตามเซ็งๆ ก่อนจะปัดอารมณ์ขุ่นมัวทิ้ง และพาน้องชายไปดูห้องนอน “เห็นไหมเมฆา ตายแล้วเกิดใหม่สิบชาติก็ยังไม่มีปัญญาหาสมบัติได้มากเท่านี้ นี่ห้องนอนของแก...ชอบไหม”
“ก็ดี...ว่าแต่พี่มีความสุขแน่หรือ”
“มีสิ...แต่ฉันจะมีความสุขกว่านี้ถ้าไม่มีเสี้ยนหนามในบ้านนี้ ต่อไปทรัพย์สมบัติทั้งหมดจะต้องตกเป็นของฉัน!”
เมฆาไม่มีท่าทีแตกตื่นหรือตกใจเพราะรู้ดีถึงสิ่งที่พี่สาวจะทำ และมาลินก็ไม่รอช้า ออกจากห้องน้องชายและเปิดขวดบรรจุผีบริวารจากอาจารย์หยดให้ออกไปป่วนคนในบ้านเสริม
“สนุกกันให้เต็มที่เลยนะพวกแก...อย่าปล่อยให้พวกมันมีความสุข!”
ooooooo
ผีบริวารของมาลินอาละวาดหลอกหลอนทุกคนในบ้านเสริม เริ่มจากพินทุอร ตามด้วยอุไร จนวุ่นวายกันทั้งบ้าน มาลินสาแก่ใจมาก และแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องเมื่อพินทุอรเอาเรื่องผีมาฟ้องพ่อที่โต๊ะอาหารค่ำ
“ผีเผอมีที่ไหนกันคะน้องพิน...ไร้สาระ โลกสมัยนี้ก้าวหน้าไปมากแล้ว ไม่มีใครเชื่อเรื่องผีกันแล้วล่ะค่ะ”
“ไม่ได้ใช้ให้เชื่อซะหน่อย แล้วฉันก็ไม่ได้พูดกับเธอด้วย”
“ดู๊ดูลูกสาวคุณ...ลินอุตส่าห์สอนดีๆกลับมาย้อน ลินไม่ยอมด้วย พูดจาตีเสมอ ไม่รู้จักเด็ก ไม่รู้จักผู้ใหญ่”
เสริมยังอยู่ในอำนาจเสน่ห์ของมาลิน เอ็ดลูกสาวคนเล็กเสียงเข้ม
“ยัยพิน...ขอโทษมาลินเขาเดี๋ยวนี้!”
พินทุอรไม่ขอโทษ ปึงปังขึ้นห้อง ตามด้วยวันพุธที่ไม่พอใจเมฆา น้องชายคนเดียวของมาลินที่เพิ่งมาถึงก็ทำเจ้าชู้กะลิ้มกะเหลี่ยใส่ผู้หญิงในบ้าน โดยเฉพาะพินทุอร
เสริมไม่ได้สะทกสะท้านอาการประท้วงของลูกทั้งสอง มาลินเสียอีกที่แสร้งเดือดร้อนแทน
“ไม่มีมารยาท! เด็กขาดแม่ก็ยังงี้แหละค่ะ สงสัยว่าลินต้องจับมาอบรมเสียใหม่แล้วล่ะค่ะคุณพี่”
“บ้านนี้เป็นของเธอมาลิน...อยากทำอะไรก็ทำเลย”
“ขอบคุณค่ะคุณพี่”
ขณะที่สถานการณ์ในบ้านเสริมร้อนระอุ บรรยากาศในวัดของหลวงตาอ่ำก็วุ่นวาย เมื่อมีหัวขโมยแอบเข้ามางัดโลงศพ วิญญาณของเลี้ยงและวิญญาณเร่ร่อนแถวนั้นเลยอาละวาด หลอกหลอนจนหลวงตาอ่ำต้องมาขวางและช่วยหัวขโมยที่ถูกสิงให้รอดตายแบบหวุดหวิด
ทศเพื่อนหนุ่มร่วมรุ่นของวันพุธ ไม่ละความพยายามจะจีบรุ้งแก้ว หญิงสาวอึดอัดมาก จะปฏิเสธก็ไม่เต็มปากเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนวันพุธแฟนหนุ่ม แต่กระนั้น...เรื่องที่ทำให้เธอหนักใจกว่าคือท่าทางของวันพุธที่หงุดหงิดง่ายมากในระยะหลัง ซึ่งเธอรู้ดีว่าเป็นเพราะมาลินกับเมฆา
พินทุอรเป็นคนที่วันพุธห่วงใยมากกว่าใครเพราะนิสัยใจร้อนและเอาแต่ใจ กลัวมีเรื่องกับมาลินจนถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน รุ้งแก้วเข้าใจความรู้สึกเขาดี และสัญญาจะช่วยดูแลพินทุอรอีกแรง
มาลินหลงระเริงกับบ้านหลังใหญ่ของเสริม เดินสำรวจรอบบ้านด้วยความลำพองใจ จนเจออุไรที่ทำท่าลับๆล่อๆใส่กุญแจห้องหนึ่ง เลยปรี่ไปถามและเบียดตัวเข้าด้านใน จึงได้เห็นรูปถ่ายของชายคนหนึ่ง มีของเซ่นไหว้ ดอกไม้และธูปหนึ่งดอกวางอยู่ด้านหน้า
“รูปใคร”
“ฉันไม่ทราบ...คุณเสริมสั่งให้ฉันไหว้ ฉันก็ไหว้”
“โกหก! แกอยู่ที่นี่มานาน ทำไมจะไม่รู้ เว้นแต่ว่าแกจะไม่บอก”
จนแล้วจนรอด อุไรก็ไม่ปริปากบอก มาลินเลยทำลายของเซ่นและทุ่มรูปถ่ายนั้นลงพื้น!
ooooooo
วิญญาณของเลี้ยงรับรู้ได้ถึงการดูหมิ่นของมาลิน ตาลุกโพลงด้วยความโกรธจัด ตัน ชายไม่สมประกอบเฝ้าโลงศพเขาได้ยินเสียงเหรียญในปากเขากระทบกันก็นึกรู้ว่าคงมีเรื่องไม่ชอบมาพากล!
อุไรกอดกรอบรูปของเลี้ยงแล้วร่ำไห้ พินทุอรได้ยินเสียงเลยเข้าไปดู
“อะไรเหรอคะป้า รูปนี้อยู่ในห้องที่คุณพ่อใส่กุญแจไว้ตลอดนี่คะ...รูปใครเหรอ”
“ป้าก็ไม่ทราบหรอกค่ะ แต่ยัยมาลินคงไม่ชอบน่ะค่ะ ก็เลยทุบกระจกแตกหมด”
“พินเกลี๊ยดเกลียดมัน...พินก็ไม่ยอมให้มันกับน้องชายเข้ามาเสวยสุขอยู่บนกองสมบัติของคุณพ่อเด็ดขาด!”
พินทุอรทำตามที่ประกาศไว้จริง ขัดขวางและตอบโต้มาลินทุกทาง และพาลถึงน้อย สาวใช้ในบ้านที่ทำท่าจะเอาใจออกห่างไปเข้าข้างเมฆาเพราะอารมณ์พิศวาส
รุ้งแก้วแวะมาบ้านเสริมเป็นครั้งคราวกับวันพุธแฟนหนุ่ม ต้องช่วยไกล่เกลี่ยและปลอบประโลมไม่ให้พินทุอรเต้นตามแรงยั่วยุของมาลินกับเมฆา แต่ก็ยากขึ้นทุกวันเพราะมาลินก่อเรื่องหนักข้อมากขึ้นทุกที
มาลินคาใจเรื่องรูปถ่ายในห้องที่อุไรใส่กุญแจ จนต้องตะล่อมถามจากเสริมในคืนหนึ่ง
“ฉันอยากรู้นัก ไอ้คนในรูปนั่นมันเป็นบรรพบุรุษข้างไหนของคุณ”
“เขาจะเป็นใครก็ช่างเถอะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
“ก็ถ้ามันเป็นผีบ้านผีเรือนของบ้านนี้ ฉันจะได้กราบไหว้มันให้คุณ คุณจะได้ไม่ต้องใช้นังอุไรไงคะ”
“คุณไม่กลัวเหรอ”
เสริมหันมามองอย่างแปลกใจ มาลินเลยเพิ่งรู้ตัว รีบปรับสีหน้าและท่าทาง “ลินรักคุณ...อยากรับภาระแทนคุณทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ลินจะทำพิธีขอขมาคนในรูปนั่นก็แล้วกัน”
มาลินบังคับให้อุไรไขประตูห้องเจ้าปัญหาวันต่อมา และวางรูปถ่ายชายหนุ่มปริศนานั่นลงกับพื้นอย่างแรง
“อย่ามาวุ่นวาย ที่นี่ไม่ใช่สุสานของแก!”
แต่ถึงจะโพล่งไปแบบนั้น มาลินก็ไม่สบายใจ ต้องเรียกอาจารย์หยดมาปราบ
“เขาไม่มีพิษมีภัยอะไร อาจารย์ยืนต่อหน้ารูปเขา... เขาไม่มีพลังเลย”
“ช่วยสะกดมันอีกทีเถอะค่ะ ดิฉันกลัวว่าวิญญาณต่างๆที่อาจารย์ให้ดิฉันเลี้ยงไว้เป็นบริวารจะกลัวมัน”
อาจารย์หยดทำตามที่ขอ สวดพึมพำคาถาที่ทำให้วิญญาณของเลี้ยงต้องทรมานเหมือนถูกมัดขังในโลงศพ!
อุไรแอบฟังทุกอย่างจากหน้าห้อง กลัวรูปถ่ายของเลี้ยงจะถูกทำลาย แต่อาจารย์หยดก็สัมผัสได้ถึงการกระทำของเธอ เลยส่งผีเด็กบริวารไปจัดการจนแม่บ้านเก่าแก่ล้มหน้าหงาย
