ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

เย็นวันนั้น ลวิตาได้ไดอารีจากจีน่าที่แอบเข้าไปขโมยในห้องนอนมยุรา เพราะรู้ว่าเธอชอบซ่อนของไว้ใต้หมอน ลวิตานั่งอ่านและนึกภาพอดีตออกบ้าง เธอกับไตรภพคบกันแค่หกเดือนก็วาดหวังจะแต่งงานกัน ในไดอารีบันทึกว่า ลวิตาแปลกใจตัวเองที่รักเขามากขนาดนั้น

แล้วอ่านมาถึงวันที่ตัวเองรู้สึกว่าไตรภพเปลี่ยนไป ไม่มีสมาธิเวลาอยู่ด้วยกันและชอบแอบไปคุยโทรศัพท์บ่อยๆอย่างมีลับลมคมใน...ลวิตานึกเหตุการณ์นั้นไม่ออก ขณะเดียวกันมีนักสืบที่ไตรภพจ้างสอดส่องเข้าไปในบ้านแล้วพิมพ์รายงานไตรภพว่าเจอลวิตาแล้ว

ไตรภพดีใจ เขาอยู่ที่บ้านเสี่ยมนูญพ่อบุญธรรมของเขา มีนาย่องมาปิดตา ก่อนจะหันไปแซวพ่อที่ลงมือทำอาหารเองทุกครั้งที่พี่ชายกลับมาบ้าน เสี่ยมนูญยิ้มให้ลูกๆแล้วถามเรื่องของลวิตา ไตรภพเศร้าลงบอกเธอยังจำตนไม่ได้ มีนาคาดเดา

“แสดงว่าพี่มิคต้องทำผิดอะไรร้ายแรงแน่ๆถึงทำให้พี่หลิวลืม พี่มิคต้องทำให้พี่หลิวจำให้ได้นะคะ เพราะมิ้นต์ยอมรับพี่หลิวเป็นพี่สะใภ้คนเดียวเท่านั้น”

“พ่อเองก็ขอเอาใจช่วยด้วยนะมิค พ่อไม่อยากให้เราต้องเสียผู้หญิงดีๆอย่างหนูหลิวไป”

“ครับพ่อ ผมจะไม่มีวันยอมเสียหลิวไปเด็ดขาด” ไตรภพมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

ไตรภพกลับจากบ้านพ่อแวะที่วัดเก่าไร้ผู้คนแห่งหนึ่ง ถือดอกไม้มาเคารพที่เก็บอัฐิผู้หญิงคนหนึ่ง เขามองรูปนั้นด้วยแววตาตัดพ้อทั้งโกรธทั้งเสียใจ

“เห็นรึยังว่าคุณทำอะไรกับชีวิตผมบ้าง ผมแค่อยากมีชีวิตเหมือนคนทั่วไป มีครอบครัวที่อบอุ่นมีลูกๆที่น่ารัก มีทุกสิ่งที่ผมเคยขาดในวัยเด็ก ผมเคยคิดว่าผมจะเอาชนะอดีตของตัวเองได้ ผมจะไม่เป็นคนแบบที่คุณให้เป็น ผมจะไม่เห็นแก่เงินจนยอมทำผิด แต่ผมคิดผิดใช่ไหม ผมไม่มีวันหนีจากเรื่องพวกนี้ได้...วันนั้นผมน่าจะเป็นคนที่โดนตำรวจยิงตาย ชีวิตระยำนี่จะได้จบซักที”

ในคืนนั้นจีน่านึกวิธีรื้อฟื้นความจำลวิตาออก ด้วยการเอาคลิปรายการท่องเที่ยวที่ลวิตาเคยเป็นพิธีกรร่วมกับไตรภพให้ดู เพราะนั่นเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองเจอกัน แล้วไตรภพก็ตามสานสัมพันธ์ มันคือจุดเริ่มต้นที่ลวิตาควรกลับไปรื้อฟื้นความทรงจำ