มังกรเจ้าพระยา
ตอนที่ 11
“ก็ได้ ป๊ะจะปล่อยมันไปก่อน”
“เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ...คือตอนนี้อาฟงไม่ใช่อาฟงคนเดิมอีกต่อไปแล้ว ผมกลัวว่าถ้าเราไม่หาทางป้องกันเอาไว้ก่อน ต่อไปอาแปะอาจตกอยู่ในอันตราย”
“อาฟงคงไม่คิดฆ่าแปะหรอก”
“ขนาดคนที่อาฟงเข้าหุ้นทำธุรกิจด้วยกันอย่างป๊ะผมก็ยังถูกฆ่าตาย ผมคิดว่าอาแปะก็ไม่ควรประมาทนะครับ”
“เราหาทางป้องกันเอาไว้ก่อนน่าจะดีกว่านะคะป๊ะ”
“แล้วเราจะทำยังไง”
“อย่างแรกที่ผมจะทำได้ก็คือหาคนมาคุ้มกันเสี่ยที่บ้านครับ”
“แล้วไอ้หวินล่ะ ถ้าทำแบบนี้ไอ้หวินมันคงต้องไหวตัวแน่ๆ”
“เราจะให้คนคุ้มกันมาเป็นลูกน้องของนายหวินอีกที นายหวินจะได้ไม่รู้สึกว่าเราเพ่งเล็งเขา”
“เราทุกคนจะแกล้งโง่ ทำเป็นรู้ไม่ทันนายหวินนะคะป๊ะ เพราะนายหวินจะเป็นตัวเชื่อมทำให้เราสืบเรื่องจากเฮียฟงได้ง่ายที่สุด”
“ได้...เอาแบบนี้ก็ได้”
ในระหว่างที่ทุกคนคุยกันในห้องมิดชิด อาไช้เช็ดรถรอไมค์อยู่หน้าบ้าน จู่ๆโทนี่ก็โผล่มายิงอาไช้ในระยะเผาขนขาดใจตายแล้วยังประทับรอยเท้าไว้บนอกอย่างจงใจให้ไมค์เห็น
ป้าฉายเห็นเหตุการณ์โดยตลอดรีบวิ่งเข้าบ้านมาเคาะประตูห้องเรียกทุกคนออกไปดูหน้าบ้าน เมื่อไมค์เห็นศพอาไช้ก็แทบช็อก ขบกรามแน่นด้วยความแค้น
“ฝีมือใคร”
“อาโส่ย...ป้าเห็นอาโส่ยเป็นคนทำ”
“อาโส่ยเป็นใครครับ” ทอมถามงงๆ
“โทนี่ ชาง ค่ะ”
ทอมชี้รอยเท้าที่ปรากฏบนอกเสื้ออาไช้ ไมค์รู้ทันทีว่าโทนี่มาเอาคืน เสี่ยเฉินถอนใจหนัก คาดการณ์ว่าจากนี้ไปพวกมันคงเปิดหน้ากากชกกันแล้ว
“ฟางว่าป๊ะเข้าบ้านก่อนดีกว่าค่ะ สถานการณ์แบบนี้ไม่น่าไว้วางใจเลย”
ฟางรีบพาเสี่ยเฉินเข้าบ้าน ทอมหยิบวิทยุสื่อสารมาแจ้งเกิดเหตุฆาตกรรม ขณะที่ไมค์แค้นแน่นอกเดินไปหยิบปืนในรถ เป็นจังหวะที่ฟางส่งเสี่ยเฉินเสร็จกลับออกมาพอดี
“นั่นแกจะทำอะไรไมค์”
“เห็นอยู่ชัดๆว่าวันนี้มันส่งลินดากับโทนี่มาฆ่าฉัน แต่พอไม่สำเร็จมันก็มาฆ่าอาไช้ ฉันจะไปฆ่ามัน”
“แต่มันผิดกฎหมาย”
“นายจะให้ฉันงอมืองอเท้ารอให้มันลงมือก่อนงั้นเหรอ”
“ไมค์ใจเย็นๆนะคะ ถ้าไมค์แก้แค้นเฮียฟงด้วยการฆ่า...คนที่จะต้องติดคุกก็คือตัวไมค์เอง”
“นอกจากกฎแห่งกรรม เรายังมีกฎหมายที่จะใช้เป็นเครื่องมือจัดการกับมันนะเพื่อน ขอให้ฉันทำตามวิธีของฉันก่อน”
ไมค์คิดตามที่ทอมกับฟางพูดแล้วเริ่มเย็นลง
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้นฟงต้อนรับนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ชื่อท่านรองสมเจตน์ภายในบ้านหรูหราหลังใหม่ของเขา
“เมื่อคืนเกิดเหตุฆ่ากันตายหน้าบ้านของป๊ะผม คนตายเป็นคนสนิทของนายไมค์ลูกชายเสี่ยเหลียง ยังไงคดีนี้รบกวนท่านรองช่วยดูแลให้หน่อยนะครับ”
“ไม่มีปัญหา ผมยินดีช่วยเหลือเต็มที่”
ดารณีถือกล่องใส่พระเครื่องเดินเข้ามาวางบนโต๊ะตรงหน้าทั้งคู่
“มาแล้วค่ะ”
“โอ้โห...มองปราดเดียวก็รู้เลยนะครับว่าพระเครื่องที่คุณฟงสะสมไว้มีแต่ของดีๆทั้งนั้น”
“เชิญตามสบายเลยครับ ผมเองก็ไม่ค่อยมีความรู้เท่าไหร่ พอดีพรรคพวกให้มาก็เก็บๆเอาไว้เท่านั้นเอง”
สมเจตน์ยิ้มพอใจหยิบแว่นขยายมาส่องพระง่วนไป จึงไม่เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของผัวเมียเจ้าของบ้าน
ผ่านไปสักพักไมค์ขับรถมาจอดหน้าบ้านแล้วกดแตรให้คนเปิดประตู ข้างหลังมีรถตำรวจตามมาจอดนำโดยผู้กองทอม ปิงซึ่งอยู่ภายในรั้วบ้านมองเห็นจึงหันไปสั่งคนงาน
“ไม่ต้องเปิด”
