คมแฝก
ตอนที่ 11
รองเพชรพาลูกน้องมาสมทบและล้อมโรงพยาบาลไว้ตามแผนของเพลิง แต่ไม่ทันออกโรง แสนก็ตีฝ่าวงล้อมของพวกเขากลับไร่ราชสีห์พร้อมความแค้นแทบกระอักที่อัญชันถูกพรากจากอก!
อัญชันอาการแย่มากอาเจียนเป็นเลือด กัลป์ร้อนรนด้วยความเป็นห่วง โชคดีที่ตะโพนพอมีความรู้เรื่องยาสมุนไพรจากอัคนีเลยปรุงยารักษาได้
ส่วนดวงใจไม่โชคดีเหมือนอัญชัน ถูกแสนพาตัวมาขังที่ไร่ราชสีห์เพื่อต่อรองกับองอาจ ดวงใจจำหน้าแสนได้...ฆาตกรใจโฉดที่ฆ่าพ่อแม่ของเธอ เด็กสาววิ่งหนีจนล้มมองแสนด้วยสายตาหวาดกลัวสุดขีด
“ฮือ...ไม่เอาๆ ดวงใจกลัวแล้ว อย่าเข้ามา ดวงใจไม่อยากเห็นผู้ชายคนนี้ อย่าเข้ามา”
ท่าทางของดวงใจสะกิดใจแสนแต่ยังคิดไม่ออก ดอกไม้เห็นดวงใจก็อดถามลอยๆไม่ได้
“นายแสนจะใช้เด็กคนนี้เป็นเหยื่อล่อไอ้คนฉายหนังขายยาให้ออกมางั้นเหรอ”
“ที่ฉันต้องการไม่ใช่หัวไอ้องอาจ...แต่เป็นหัวของไอ้กัลป์ผัวเก่าของเธอต่างหาก!”
เพลิงเป็นห่วงดวงใจน้องสาวของเพื่อนรัก แอบไปส่งข่าวผ่านตะเภาเตือนให้องอาจระวังตัวเพราะแสนคิดใช้ดวงใจเป็นเหยื่อล่อ และเขาจะไม่รอให้ถึงวันนั้น... จะต้องหาตัวช่วยโดยเร็วที่สุด
ตัวช่วยของเพลิงคือรองเพชร เขาใช้รหัสลับที่รู้กันสองคนคือหนุมานเผาลงกาให้ตำรวจหนุ่มลงมือเผด็จศึกแสน รองเพชรตะลึงมากเมื่อได้จดหมายลับจากตะเภาและเข้าใจทันทีว่าตัวตนแท้จริงของเพลิงคือใคร...
ooooooo
ยาของตะโพนได้ผล อาการอัญชันดีขึ้นมาก ยาพิษของดอกไม้ทำอะไรเธอไม่ได้ กัลป์เฝ้าดูแลด้วยความเป็นห่วงและยินดีมากที่เห็นรอยยิ้มของเธออีกครั้ง
“คุณปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องห่วงนะอัญชัน คุณเป็นอะไรรึเปล่า”
ท่าทางอ่อนโยนของเขาทำให้อัญชันน้ำตาคลอ สะเทือนใจกับชะตาชีวิตตัวเองเหลือเกิน
“ไม่รู้ชาติก่อนเราเคยทำบาปทำกรรมอะไรเอาไว้ ชาตินี้ถึงต้องเจอกันในสภาพแบบนี้”
กัลป์อึ้งไปอึดใจ อัญชันกุมมือเขาพลางเอ่ยเสียงสั่นเครือ
“บางครั้งฉันรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยกับ
ทุกอย่างจนอยากยอมแพ้แล้วปล่อยให้มันเป็นไปตามชะตากรรม เราอาจไม่ใช่เนื้อคู่กัน คุณไม่เคยคิดบ้างเหรอ... ที่เราต้องพลัดพรากกันเสมอคงเพราะพรหมลิขิตถูกกำหนดไว้แล้ว”
อัญชันสะอื้นตัวโยน กัลป์ใจอ่อนยวบ ยืนยันหนักแน่นตามความรู้สึกตัวเอง
“ต่อให้พรหมลิขิตมีจริง มันก็เปลี่ยนหัวใจผมไม่ได้หรอกอัญชัน อย่าว่าแต่ต้องพรากกัน ต่อให้ผมต้องตาย ผมก็ไม่เสียใจที่รักคุณ และนั่นคือสิ่งที่สวรรค์หรือนรกก็ไม่มีวันลบล้างมันได้”
สภาพจิตใจของอัญชันอ่อนแอเหลือเกิน ไม่ต่างจากองอาจที่ห่วงน้องสาวคนเดียวมาก กระรอกเฝ้าดูแลไม่ห่างและพยายามปลอบให้เขามีสติและทำใจให้ผ่อนคลาย
“ฉันเป็นห่วงนายนะ นายรู้ใช่ไหม”
องอาจพยายามทำตัวเข้มแข็งทั้งที่ใจแทบแหลกสลาย พลันก็เกิดฮึดเพราะห่วงน้อง
“ดวงใจน้องพี่...ไอ้แสน...กูไม่ยอมให้มึงทำร้ายน้องสาวกูเป็นอันขาด ถ้าดวงใจเป็นอะไรล่ะก็...มึงตายแน่!”
แสนมั่นใจว่าองอาจต้องทำทุกอย่างแลกกับดวงใจ ซึ่งก็คาดไม่ผิดองอาจติดต่อมาเพื่อเจรจาในเวลาไม่นาน
“กูต้องการตัวน้องสาวกูคืน”
“กูรู้...แต่มันคงไม่ง่ายอย่างที่มึงคิด”
“จะเอาอะไรก็ว่ามา กูยอมแลกทุกอย่าง มึงต้องการอะไร”
