หงส์เหนือมังกร
ตอนที่ 9
เต็งล้อพาหลิวเข้ามาหลบที่ห้องทำงานโดยมีฮัวตามมาคุ้มกันไม่ห่าง เขาขอให้นายน้อยหลบอยู่ที่นี่ก่อน เธอทำอย่างนั้นไม่ได้ งานที่สมาพันธ์ใกล้จะเริ่มแล้ว เต็งล้อเสนอให้เลื่อนการประชุมออกไปก่อน
“ไม่ต้อง กระสุนนัดเมื่อกี้ อั๊วคิดว่าน่าจะเป็นแค่การเตือนจากใครบางคนมากกว่า มืออาชีพคงไม่พลาดเป้าห่างขนาดนั้น” หลิวครุ่นคิดหนักจะทำอย่างไรต่อไปดี...
ในเวลาต่อมา ท่านชาติชายกับปราบนำกำลังตำรวจบุกมาที่บ้านธรรมกุลตามแผนการที่วางไว้ ปรากฏว่าหลิวไม่อยู่ แถมหมายจับที่ให้จ่านำหลักฐานไปขออนุมัติจากศาล กลับพบว่าหลักฐานบางส่วนหายไปไม่ครบถ้วนทำให้ศาลไม่ยอมออกหมายจับให้ แผนการจับกุมตัวหลิวครั้งนี้จึงพังไม่เป็นท่า...
ที่สมาพันธ์การค้าไทยจีน ทุกคนมากันพร้อมหน้ารวมทั้งเฮียไฮ้ ขาดก็แต่หลิวเท่านั้นที่ยังไม่มา ครั้นได้เวลาเริ่มการประชุม เฮียไฮ้สะกิดเฮียกวงให้เริ่มงานได้แล้ว ขืนชักช้าจะเสียฤกษ์ เฮียกวงไม่มีทางเลือกจำต้องลุกขึ้นกล่าวเปิดการประชุมและแจ้งให้สมาชิกทุกท่านทราบว่าที่เรียกประชุมในวันนี้เพื่อเลือกตั้งนายกสมาพันธ์
คนใหม่แทนตี๋ซุ้งที่เสียชีวิตไปก่อนหมดวาระ โดยใช้วิธีออกเสียงใครได้เสียงมากที่สุดก็ได้เป็นนายกฯคนใหม่
“อย่างที่ทราบกันว่ามีผู้สมัครบางรายได้เสียชีวิตไป ซึ่งตอนนี้ผู้สมัครของเราเหลืออยู่ด้วยกันสองคน นั่นก็คือนายสมชัย จงเจริญเกียรติ หรือเฮียไฮ้ กับนางสาว ใกล้รุ่ง ธรรมกุล หรืออาหลิว”
“แต่อาหลิวไม่มาอย่างนี้ เท่ากับว่าผมจะได้ตำแหน่งไปเลยไหมเฮีย” เฮียไฮ้มองเฮียกวงอย่างรอคำตอบ ก่อนที่เฮียไฮ้จะได้ตำแหน่งไปโดยปริยาย หลิวโผล่มาแสดงตัวได้ทันเวลา ขอโทษทุกท่านด้วยที่มาช้าเนื่องจากเมื่อเช้ามีคนลอบยิงเธอ ตอนนี้กำลังสืบอยู่ว่าเป็นฝีมือใคร บางทีอาจจะเป็นคนเดียวกับที่ฆ่าป๋าเสริฐก็ได้
“ดูจากคำพูดของคุณใกล้รุ่งแล้ว เหมือนพอจะรู้อยู่บ้างว่าเป็นฝีมือใคร ทำไมไม่บอกให้ทุกคนรู้ไปเลยล่ะ”
“เฮียไฮ้อยากรู้เพื่อจะเอาตัวคนผิดมาลงโทษ หรืออยากรู้เพื่อความสะใจล่ะคะ”
เฮียกวงเกรงผู้สมัครจะปะทะคารมกันใหญ่โต จึงประกาศให้เริ่มเลือกนายกสมาพันธ์คนต่อไปได้...
ระหว่างสมาชิกทยอยกันลงคะแนนเสียง เต็งล้ออดถามหลิวไม่ได้แน่ใจได้อย่างไรว่าเฮียไฮ้อยู่เบื้องหลังการลอบยิงครั้งนี้ เธอเห็นแค่แววตาของมันที่เห็นเธอยังไม่ตายก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือมัน เต็งล้อพยักหน้ารับรู้ หลิวมองไปรอบๆเห็นตัวเองตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าสมาชิก สะกิดให้เต็งล้อดูว่าทำไมพวกนั้นมองเธอแปลกๆ
“คงเป็นเพราะพวกนั้นคิดว่านายน้อยมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของนายพวกมัน...นายน้อยไม่ต้องเป็นห่วง อั๊วเคยบอกแล้วว่าอั๊วจะทำทุกอย่างเพื่อให้นายน้อยได้เป็นนายกสมาพันธ์” ท่าทางมั่นใจของเต็งล้อกลับทำให้หลิวเป็นกังวลมากขึ้น
ooooooo
เมื่อสมาชิกทุกคนลงคะแนนเสร็จ การนับคะแนนก็เริ่มต้นขึ้น ทีแรกเฮียไฮ้มีคะแนนนำหลิวมากพอสมควรแต่พอนับต่อไปเรื่อยๆ คะแนนของหลิวกลับตีตื้นก่อนจะแซงเข้าวินเป็นผู้ชนะในที่สุด เฮียไฮ้เจ็บใจที่พ่ายแพ้ แต่ต้องเก็บอาการไว้ ขณะที่หลิวโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก...
นอกจากเหล่าสมาชิกจะมาแสดงความยินดีกับหลิวที่ได้รับการเลือกตั้งเป็นนายกสมาพันธ์คนใหม่ เฮียไฮ้จำใจเข้ามาจับมือแสดงความยินดีกับเธอเช่นกัน แต่ไม่วายเหน็บแนมถึงคะแนนเสียงที่เธอได้มา หลิวรอจนพวกสมาชิกที่มาแสดงความยินดีกลับไปยังที่นั่งตัวเอง จึงสอบถามเต็งล้อว่าทำไมพวกนั้นถึงลงคะแนนให้เธอ
“อั๊วรู้อยู่แล้วว่ายังไงคนอย่างไอ้เฮียไฮ้ก็ต้องซื้อเสียงพวกกรรมการไว้ แต่คงไม่มีใครรักเงินมากกว่าครอบครัว นายน้อยว่าจริงไหม” คำพูดของเต็งล้อทำให้หลิวถึงกับใบ้กิน...
ทางฝ่ายตี๋เล็กเดินไปเดินมาอยู่ที่ห้องโถงของบ้านธรรมกุล พลางบ่นกับผิงทำไมป่านนี้อาเจ้ยังไม่กลับมาสักที เธอพอจะเดาอาการเขาออกที่เขานั่งไม่ติดเพราะกลัวว่านายน้อยจะไม่ได้เป็นนายกสมาพันธ์ใช่ไหม ถ้าเป็นเรื่องนี้ก็ให้เขาคลายกังวลไปได้เลย ถึงอย่างไรนายน้อยก็ต้องได้เป็นแน่นอน
จังหวะนั้นเหมยเดินเข้ามาเจอทั้งคู่ พยักพเยิดให้ผิงออกไปก่อน ตี๋เล็กยังเคืองแม่ไม่หายก็เลยเดินหนี ท่านร้องเรียกไว้จะเดินหนีทำไม เขาตัดพ้อทุกทีที่แม่ขึ้นมาบนตึกใหญ่ก็มักจะมาหาอาเจ้ไม่ได้มาหาเขา
“ทุกครั้งที่ม้าขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะไม่มีธุระกับเล็ก ม้าก็อยากเจอ อยากคุยกับเล็กนะ” พูดจบเหมยเข้ามาลูบหัว ตี๋เล็กกลับถอยห่าง ก่อนจะตะคอกใส่ ในเมื่อแม่ไม่เคยรักเขา แล้วอยากจะเจอเขาทำไม เหมยอธิบายว่าเขาเข้าใจผิดท่านรักลูกเท่ากันแต่เขาไม่เชื่อ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงทำไมต้องขัดขวางไม่ให้เขาเป็นหัวหน้าธรรมกุล
เหมยเกือบจะหลุดปาก ที่เขาเป็นหัวหน้าธรรมกุลไม่ได้เพราะเขาไม่ใช่ลูกของตี๋ซุ้ง แต่เด็กรับใช้เข้ามาแจ้งเสียก่อนว่าหลิวกลับมาแล้ว ตี๋เล็กก็เลยไม่สนใจจะพูดอะไรกับแม่อีก จ้ำพรวดๆไปหาพี่สาวสอบถามเรื่องการเลือกตั้งเป็นอย่างไรบ้าง พอรู้ว่าเธอได้รับเลือกตั้งเป็นนายกสมาพันธ์ก็โดดตัวลอยด้วยความดีใจ
“มันต้องอย่างนี้สิ ฉันอยากเห็นหน้าไอ้เฮียไฮ้ตอนรู้ผลจริงๆ”
เหมยตามมาทันได้ยินพอดีถึงกับหน้าเครียด ตี๋เล็กชวนหลิวไปฉลองตำแหน่งใหม่ ยิ่งทำให้เหมยไม่พอใจเดินหนีกลับเรือนเล็ก ส่วนหลิวเหนื่อยเกินกว่าจะไปไหน เชิญเขาตามสบาย แต่อย่าลืมระวังตัวด้วย
ooooooo
จากนั้นไม่นาน เต็งล้อเรียกผิงไปพบที่ห้อง สอบถามเรื่องตำรวจมาที่นี่หรือเปล่า เธอพยักหน้าแทนคำตอบ แต่พอไม่มีหมายจับมาด้วยพวกตำรวจก็พากันกลับไป
“ไหนนายบอกว่านายน้อยจะต้องโดนจับก่อนจะไปประชุมเลือกตั้งที่สมาพันธ์ แล้วทำไมนายน้อยถึงได้รู้ว่าตำรวจกำลังจะมาจับเธอล่ะคะ”
เต็งล้อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าตอนที่พาหลิวหลบเข้ามาในห้องทำงานหลังจากถูกลอบยิง สักพักฮัวเข้ามารายงานว่ายังไม่เจอตัวมือปืน แต่พอจะรู้ว่ากระสุนมาจากตึกร้างฝั่งตรงข้าม เต็งล้อแนะให้หลิวอยู่แต่ในห้องนี้อย่าเพิ่งออกไปไหน เธอทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะจะต้องไปงานเลือกตั้งที่กำลังจะมีขึ้น ระหว่างนั้นธานินทร์ในคราบผู้หวังดีซึ่งไม่ประสงค์ออกนามโทร.มาบอกให้เธอรีบออกจากบ้านก่อนที่ตำรวจจะบุกเข้าไปจับ
“มีหลักฐานว่าคุณพัวพันเกี่ยวกับการตายของป๋าเสริฐ รีบออกจากบ้านให้เร็วที่สุด”
“แล้วคุณเป็นใคร” หลิวพูดไม่ทันจบผู้หวังดีวางสายไปเสียก่อน เธอเห็นเต็งล้ออ้าปากจะถามรีบยกมือห้ามไว้จะเล่าให้ฟังทีหลังตอนนี้เราต้องไปจากที่นี่ก่อน เต็งล้อทักท้วงนี่อาจเป็นแผนล่อให้เธอออกไปโดนฆ่าก็ได้ แต่เธอยืนกรานจะต้องออกไปให้ได้ เขาจำใจทำตามที่เธอต้องการ
ผิงฟังเรื่องที่เต็งล้อเล่าแล้วอดสงสัยไม่ได้ตำรวจที่คอยช่วยเหลือนายน้อยเป็นใครกันแน่ เต็งล้อก็ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นแขนขาให้นายท่าน คนรอบคอบอย่างนายท่านคงไม่มีทางเลือกแค่หนึ่งหรือสองทาง ท่านน่าจะวางเส้น
สายเอาไว้ข้างในกองปราบปรามก่อนจะตาย ผิงตั้งข้อสังเกต นายท่านทำเหมือนรู้ว่าตัวเองต้องตาย เต็งล้อชมว่านายท่านเป็นคนล้ำลึกคิดการณ์ไกล
“วางตำรวจเอาไว้ช่วยนายน้อย แม้ตัวเองจะตายไปแล้วก็ตาม”
“แล้วเราจะทำยังไงคะนาย ถ้ามีตำรวจคอยหนุนหลังนายน้อยอยู่แบบนี้ เราทำอะไรคงจะไม่สะดวก”
เต็งล้อพยักหน้าเห็นด้วยกับผิง ต่อจากนี้ไปอะไรๆ ก็คงไม่ง่าย...
ฝ่ายคุงใช้ถูกเฮียไฮ้เล่นงานอย่างหนักที่ทำงานพลาดปล่อยให้หลิวรอดไปได้ เอาเท้าขยี้แผลโดนยิงที่ขา สั่งให้เขาจำความเจ็บปวดนี้ไว้ เพราะถ้าทำพลาดอีกที เขาอาจจะไม่ได้เจ็บแค่นี้ก็ได้...
เต็งล้อสบช่องตอนที่หลิวเรียกไปพบที่ห้องทำงานเพื่อสอบถามว่าจะต้องทำอะไรบ้างหลังจากรับตำแหน่งนายกสมาพันธ์ เลียบๆเคียงๆถามถึงตำรวจที่โทร.มาบอกให้เธอออกจากบ้านก่อนที่ปราบจะยกกำลังตำรวจมาจับว่าเป็นใคร เธอนิ่วหน้าแปลกใจทำไมอยู่ๆเขาถึงได้สนใจเรื่องตำรวจขึ้นมา เขาเห็นว่าหากนายน้อยขึ้นรับตำแหน่งแล้ว เราควรจะรู้จักกันเอาไว้อย่างน้อยก็เพื่อสานต่อความสัมพันธ์
“อั๊วนึกว่าแปะถามถึงเพราะไม่อยากให้อั๊วยุ่งกับพวกตำรวจซะอีก”
