หงส์เหนือมังกร

ครู่ต่อมา อาติยะได้เข้าเยี่ยมเหมยซึ่งจำเขาได้แม้จะไม่ได้เจอกันนานแล้ว ท่านทักว่าเขาดูเปลี่ยนไป แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนก็คือสายตาเปี่ยมรักเวลาที่มองหลิว

“ความรักของผมที่มีต่อหลิวมันเป็นสิ่งเดียวที่จะคงอยู่ตลอดไปครับ ม้าครับ พักผ่อนให้เยอะๆ ต่อจากนี้ผมจะดูแลหลิวให้ดีที่สุดเองครับ”

เหมยรู้ตัวดีว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน ฝากอาติยะดูแลหลิวให้ด้วย เขาสัญญาจะดูแลเธอด้วยชีวิต ท่านไม่ต้องเป็นห่วง เหมยได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มพอใจที่อย่างน้อยลูกมีคนดูแลหากท่านไม่อยู่แล้ว...

ครั้นอาติยะกลับถึงที่พักรีบสั่งการให้ตรัยฌานปล่อยข่าวเรื่องการแต่งงานของเขากับหลิวออกไปด้วย เนื่องจากเราไม่รู้ว่าใครต้องการกำจัดเธอบ้าง หากเป็นพวก 14K เรายังพอจัดการได้ แต่ที่น่ากลัวคือคนที่เราไม่รู้ว่าใคร การปล่อยข่าวเรื่องนี้ อาจทำให้พวกนั้นเลิกคิดที่จะยุ่งกับเธอเพราะมันจะได้รู้ว่า ถ้าคิดกำจัดเธอ มันต้องเจอกับเขา ตรัยฌานพยักหน้ารับคำ รีบไปปฏิบัติตามคำสั่ง...

การประกาศการแต่งงานระหว่างอาติยะกับหลิว นอกจากจะไม่ทำให้เต็งล้อเกรงกลัวกลับเร่งให้ท่านชาติชายกำจัดอาติยะโดยเร็วที่สุด หากปล่อยให้ทั้งคู่แต่งงานกัน สิ่งที่เราสองคนทำมาทั้งหมดจะสูญเปล่า...

ขณะหลิวยังคงสับสนไม่หายกับการตกปากรับคำจะแต่งงานครั้งนี้ อาติยะโทร.มาย้ำกับเธอเรื่องวันพรุ่งนี้ เขารู้ดีว่าตอนนี้ไม่ค่อยจะเหมาะนัก แต่นี่คือเวลาที่ควรจะทำที่สุด หลิวเข้าใจถึงความจำเป็นนี้ดี

“มีอีกเรื่องที่คุณต้องทำในวันพรุ่งนี้ ผมอยากให้คุณนำเข็มกลัดประจำตัวของคุณมาด้วย คุณจำเรื่องที่จางเหาพบเข็มกลัดสมาชิก 14K ได้ไหม พรุ่งนี้ผมนัดสมาชิกทุกคนมาพร้อมให้เอาเข็มกลัดมาด้วย ถ้าใครไม่มีเข็มกลัด ก็อาจจะเป็นคนร้ายที่ฆ่าอาแปะของจางเหา”...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน จ่าเข้ามารายงานปราบว่าเจอคนที่รับผิงไปอุปการะเมื่อตอนอายุ 8 ขวบแล้ว ชื่อเฮงแต่ไม่สามารถจะสืบต่อไปได้เนื่องจากเขาตายหลังจากผิงมาอยู่กับบ้านธรรมกุลได้ประมาณห้าปี แต่มีเรื่องหนึ่งที่แปลกมาก เฮงคนนี้เป็นเพื่อนกับเต็งล้อ

ปราบไม่รอช้ารีบโทร.นัดจางเหาให้มาเจอกันที่ลานจอดรถของกองปราบฯ เล่าเรื่องผู้อุปการะผิงคนแรกรู้จักกับเต็งล้อให้ฟังและเอาเอกสารคดีนี้ให้อ่าน จางเหายังไม่ทันจะว่าอะไร มีเสียงจ่าร้องเรียกปราบดังขึ้นเสียก่อน จางเหารีบหลบหลังเสาได้ทันก่อนที่จ่าจะเดินมาถึงตัวปราบ รายงานว่าวันพรุ่งนี้พวก 14K จะมีการนัดประชุมกัน เนื่องจากเค.วองจะประกาศแต่งงานกับหลิว แล้วถามว่าจะให้ทำอย่างไรต่อไป

“เตรียมกำลังส่วนหนึ่งไปจับตาดูเอาไว้” ปราบรอจนจ่าลับสายตาจึงเดินไปดูหลังเสา ปรากฏว่าจางเหาหายไปจากตรงนั้นแล้ว

ooooooo

รถของ 14K มารอรับหลิวที่หน้าตึกใหญ่ของบ้านธรรมกุล เธอแต่งตัวเสร็จขยับจะไปแต่นึกขึ้นได้ว่าลืมกล่องเข็มกลัดขององค์การ กลับเข้าห้องหยิบมันใส่กระเป๋าถือแล้วลงไปข้างล่าง เจอฮัวยืนรออยู่กับเต็งล้อ ฮัวไม่รอช้าถามนายน้อยว่าจะแต่งงานจริงหรือ หลิวแปลกใจรู้ได้อย่างไร เธอแค่ได้ยินเขาเล่ามาอีกที

“อืม...ไปกันเถอะ” หลิวตัดบทจบขยับจะไปเต็งล้อฝากฮัวดูแลเธอดีๆ หลิวหันขวับ ทำไมเขาถึงไม่ไปด้วย เขาอ้างว่าวันนี้จะขอเป็นคนไปอยู่ดูแลเหมยที่โรงพยาบาล อาจมีคนไม่พอใจการแต่งงานครั้งนี้และอาจจะใช้เหมยเป็นข้อต่อรองได้ หลิวเห็นดีด้วย ฝากเขาดูแลแม่แทนเธอด้วยแล้วเร่งให้ฮัวรีบไป

จางเหาที่ซุ่มดูอยู่พร้อมกล้องส่องทางไกลบนตึกร้างฝั่งตรงข้ามบ้านธรรมกุลเห็นรถที่หลิวนั่งแล่นออกไป คราวนี้เขาไม่ตามเธอ รอจนเต็งล้อขึ้นรถอีกคันหนึ่งแล่นออกจากบ้าน รีบสะกดรอยตาม...

ทันทีที่หลิวมาถึงห้องประชุมของสมาชิก 14K อาติยะประกาศต่อหน้าทุกคนว่าตนเองกับหลิวจะแต่งงานกัน เสียงฮือฮาดังกระหึ่ม สมาชิกบางรายที่ไม่เห็นด้วยพยายามจะป่วนการประชุม อาติยะต้องใช้สายตาปรามพวกนั้นถึงสงบปากสงบคำได้ จากนั้นเขาจึงเข้าเรื่องสำคัญเรื่องต่อไป

“ผมรู้ว่ามีหลายคนไม่พอใจกับการเข้ามาเป็นสมาชิกของเธอและอาจคิดว่าผมใช้วิธีที่ไม่ใช่ลูกผู้ชายนัก แต่วันนี้ผมรู้ว่ามีหนึ่งในสมาชิกของเราใช้วิธีที่ไม่ใช่ลูกผู้ชายหักหลังผม” คำพูดของอาติยะเรียกเสียงฮือฮาได้อีกครั้ง “มันคนนั้นทิ้งเข็มกลัดประจำตำแหน่งสมาชิก 14K ไว้ที่ศพคนตายเพื่อใส่ร้ายองค์การของเรา ใครที่ยังไม่ได้ติดเข็มกลัด กรุณานำขึ้นมาวางไว้ตรงหน้า หาก ใครไม่มี ผมจะถือว่ามันคนนั้นเป็นคนทรยศ”

เหล่าสมาชิกต่างหยิบเข็มกลัดขึ้นมาติดกันถ้วนหน้า อาติยะมองมาที่หลิวซึ่งนึกขึ้นได้ หยิบกล่องเข็มกลัดออกจากกระเป๋าถือ แต่ต้องตกใจแทบช็อกเมื่อเปิดกล่องพบแต่ความว่างเปล่า อาติยะเห็นสีหน้าเธอจึงยื่นหน้ามาดู พอเห็นว่าไม่มีเข็มกลัดก็ตกใจเช่นกันแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ หนึ่งในสมาชิกเห็นหลิวชักช้า ร้องทักว่าเข็มกลัดของเธออยู่ไหน อาติยะช่วยแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า

“ขอโทษที ผมลืมไปว่าคุณฝากไว้ที่ผม” อาติยะว่าแล้วหยิบเข็มกลัดอันที่จางเหาเอามาโยนถามเมื่อวันก่อนวางลงในกล่องของหลิว สมาชิกตั้งข้อสังเกตถ้าเข็มกลัดของทุกคนอยู่ครบ แล้วเรื่องคนทรยศจะว่าอย่างไร

“ก็แสดงว่าไม่ใช่ฝีมือพวกเรา ก็ดีครับ อย่างน้อยผมก็จะได้รู้ว่าองค์การ 14Kของเราไม่มีใครคิดหักหลังกัน”

อาติยะใช้ความสามารถเฉพาะตัวกล่อมจนสมาชิกยอมรับหลิวเป็นสมาชิกคนใหม่ แต่เธอกลับมีสีหน้าเคร่งเครียดเพราะเข็มกลัดของเธอที่หายไปโผล่ข้างศพแปะคูต้องเป็นฝีมือเต็งล้ออย่างไม่ต้องสงสัย...

หลังสมาชิกกลับกันหมดแล้ว อาติยะเข้ามาแจ้งกับหลิวว่าไม่มีใครติดใจเรื่องที่เราจะแต่งงานกัน เธอยังคาใจไม่หายทำไมเขาไม่ถามถึงเรื่องเข็มกลัดของเธอ เขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่ฝีมือเธอและเชื่อว่าเธอน่าจะรู้แล้วว่าเข็มกลัดของตัวเองหายไปได้อย่างไร หลิวถึงกับชะงัก

 “ผมไม่ได้สงสัยคุณ แต่ผมอยากให้คุณระวังตัวมากขึ้น ศัตรูภายนอกไม่น่ากลัวเท่าศัตรูภายใน”

คำพูดของอาติยะสะกิดความทรงจำของหลิวให้นึกถึงคำเตือนในจดหมายของพ่อที่ให้ระวังคนใกล้ตัว รวมทั้งนึกถึงคำเตือนของจางเหาที่ว่าบ้านของเธอไม่ปลอดภัย แถมแม่ยังย้ำไม่ให้เธอไว้ใจเต็งล้อมากนัก อาติยะเห็นหลิวนิ่งเงียบไปสะกิดถามว่าเป็นอะไรไป หรือเธอรู้แล้วว่าเป็นฝีมือใคร

“ฉันแค่สงสัยว่าคนใกล้ตัวคนนั้น อาจจะเป็นแปะเต็ง”

ooooooo

จางเหาขับรถตามเต็งล้อมาจนถึงโรงพยาบาล สะกดรอยตามไปถึงชั้นที่เหมยพักฟื้นอยู่แต่ต้องหยุดกึกรีบหลบมุมเนื่องจากเห็นลูกน้องของอาติยะที่มาอารักขาเหมยอยู่เต็มไปหมด เต็งล้อจะเข้าไปหาคนป่วย แต่ถูกลูกน้องของอาติยะขวางประตูไว้ เขาเสียงกร้าวใส่ รู้ใช่ไหมว่าตนเป็นใคร ลูกน้องยังเฉยไม่ยอมขยับ

“อั๊วได้รับคำสั่งโดยตรงจากหัวหน้าแก๊งธรรมกุลให้มาเยี่ยมดูอาการของอาซ้อ”

ลูกน้องจำต้องเปิดทางให้เต็งล้อเข้าไป จางเหาซึ่งแอบมองอยู่เสียดายที่ไม่มีโอกาสจัดการกับมัน...

อาติยะยังคงคุยอยู่กับหลิวเรื่องของเต็งล้อ อดถามไม่ได้ทำไมถึงคิดว่าเป็นเขา เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แม้ความทรงจำหลายเรื่องจะกลับคืนมาแต่ในส่วนของเต็งล้อ เธอจำได้แค่เขาใกล้ชิดกับครอบครัวและตัวเองมาก อาติยะตั้งข้อสังเกตเรื่องเข็มกลัดก็อาจจะเป็นฝีมือของเขาเช่นกัน หลิวไม่เข้าใจทำไมเขาถึงต้องทำแบบนั้น หรือที่เขาไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของเรา กลัวอาติยะจะเข้ามายึดธรรมกุล จึงยืมมือจางเหากำจัด

“บางทีเขาอาจจะไม่ได้คิดฆ่าผมหรอก เขาอาจจะคิดฆ่าคุณ การตายของพ่อคุณกับคนในครอบครัวของจางเหา เขาอาจจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง คนแบบแปะเต็งถ้ามีใครมาขวางหรือขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ เขาไม่เก็บเอาไว้แน่ ซึ่งนั่นก็หมายถึงคุณด้วย” คำพูดของอาติยะทำให้หลิวคิดตาม แล้วนึกขึ้นได้ว่าเต็งล้อไปดูแลแม่ที่โรงพยาบาลรีบคว้ากระเป๋าวิ่งปรู๊ดออกไป โดยมีอาติยะตามไปติดๆ...

ด้านเต็งล้อเห็นเหมยนอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ ความรู้สึกโหยหาดึงให้เขาเข้าไปหา ความรักที่อัดแน่นเต็มอกทำให้ลืมตัวยื่นมือไปจับมือเธอไว้อย่างทะนุถนอม เสียงเรียกอย่างอ่อนโยนของเขาทำให้เหมยเริ่มรู้สึกตัวเอื้อมมือมาจับมือเขาตอบโดยไม่ลืมตามอง พลางเพ้อเรียกหาตี๋เล็กออกมา เต็งล้อได้สติจะดึงมือออกแต่ไม่ทัน จำต้องปล่อยให้เธอจับมืออยู่อย่างนั้น เหมยพร่ำเพ้อว่ารักตี๋เล็กมากแค่ไหนไม่ได้น้อยกว่าหลิว

“อาเหมย ถ้ามีวันที่อั๊ว ลื้อแล้วก็ตี๋เล็กอยู่กันพร้อมหน้าก็คงดี” เสียงของเต็งล้อทำให้เหมยลืมตาขึ้นมอง พอเห็นว่าเป็นเขาก็ตกใจ ถดตัวหนีพร้อมกับเสียงเขียวใส่เข้ามาทำไม เขาอ้างว่านายน้อยให้มาดูแลเธอ เหมยเหลียวหาหลิวไม่เห็นอยู่ด้วยก็ถามหา พอรู้ว่าลูกไม่ได้มาด้วย ตัวเองอยู่ตามลำพังกับเต็งล้อ

ก็ยิ่งกลัว ไล่ตะเพิดเขาไปให้พ้น ด้วยความเครียดทำให้เหมยหายใจติดขัดสลับกับชักกระตุก เต็งล้อตกใจรีบกดปุ่มเรียกพยาบาล

ขณะที่เหมยอาการไม่สู้ดีนักเป็นตายเท่ากัน ท่านชาติชายเห็นกลุ่มตำรวจลูกน้องปราบที่ถูกส่งตัวไปเกาะติดการประชุม 14Kกลับเข้ามาที่กองปราบปรามก็โวยวายเสียงลั่นว่าสั่งให้ไปจับตาดูพวก 14K แล้วกลับมาทำไม จ่ารีบรายงานว่าการประชุมเลิกแล้ว ดูเหมือนจะเป็นแค่การแจ้งข่าวดีเรื่องการแต่งงานของเค.วองกับหัวหน้าธรรมกุลตามที่มีข่าวลือ จากนั้นบรรดาสมาชิกก็แยกย้ายกันไป ท่านชาติชายอยากรู้ว่าเค.วองอยู่ไหน

“เอ่อ หายตัวไปพร้อมกับนางสาวใกล้รุ่งครับ”

“หายตัวไป! ปล่อยให้หายไปได้อย่างไร รีบหาให้เจอแล้วให้คนมารายงานผมด้วย” ท่านชาติชายหันกลับมาอีกทีเจอปราบยืนจ้องอยู่ถึงกับชะงัก ปราบมีเรื่องจะมารายงานท่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับคดีของผิง

ซึ่งเขาหาอยู่ว่าใครคือผู้รับอุปการะคนแรกก่อนที่เธอจะถูกส่งต่อให้มาอยู่กับตี๋ซุ้ง และคนคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเต็งล้อนั่นเอง ท่านชาติชายอยากรู้ว่าเขาต้องการจะบอกอะไรกันแน่

“ผมสันนิษฐานว่าเต็งล้อใช้ผิงเพื่อให้เป็นคนใกล้ชิดของนางสาวใกล้รุ่งเพื่อจัดการกับเธอ และผมคิดว่าเต็งล้ออาจจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด” คำพูดลองเชิงของปราบทำเอาท่านชาติชายหน้าเครียด

ooooooo