ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 2
เพราะความอยากรู้อยากเห็นทำให้วรดารับ
คำชวนของกฤตย์ไปดูหลุมหลบภัยเก่า หญิงสาวถ่ายทอดเรื่องราวจากประพจน์ผู้เป็นพ่อว่าหลุมหลบภัยที่ว่าแข็งแรงและจุคนได้เยอะ แต่กระนั้นเพราะหลุม หลบภัยนี้ตั้งอยู่ในที่ลับตาทำให้ปู่ของเธอสั่งห้าม
ไม่ให้ใครไปยุ่งวุ่นวายแถวนั้นอีก
วรดาวิ่งเล่นและเติบโตบนที่ดินของพ่อตั้งแต่เด็ก เธอคลับคล้ายคลับคลาว่า เคยเห็นทางเข้าหลุมหลบภัยเก่า เลยพากฤตย์คลำทางจนกระทั่งถึงเนินดินแห่งหนึ่ง
กฤตย์มองทางเข้าหลุมหลบภัยตรงหน้าตาวาว ยกมือลูบคลำตามประสาว่าที่สถาปนิก
“สภาพยังดีอยู่เลยนะ...โครงนี่ใช้ไม้เนื้อแข็งอย่างดี ขนาดทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยมีสงครามเนื้อไม้ยังไม่ผุกร่อนเลย”
“ประตูล็อกไว้หรือเปล่าคะ”
“แค่ใช้ไม้ขัดดาลไว้น่ะ แต่ก็แข็งแรงกว่าล็อกกุญแจนะ ถ้าใครเผลอติดอยู่ข้างในล่ะก็หมดสิทธิ์พังออกมาแน่ๆ”
แต่ถึงจะล็อกไว้แข็งแรงแค่ไหน กฤตย์กับวรดาก็ ช่วยกันเปิดประตูเก่าๆนั่นจนได้ บรรยากาศอับชื้นพร้อมกลิ่นฉุนติดจมูกทำให้ทั้งสองเบือนหน้าหนี กฤตย์สำรวจพื้นที่รอบตัวด้วยความตื่นตาตื่นใจ ต่างจากวรดาที่เริ่มหายใจ ติดขัดเพราะอากาศภายในหลุมหลบภัยเบาบางเหลือเกิน
วรดาทนอยู่ต่อไม่ไหวตัดสินใจไปรอข้างนอก กฤตย์ ตามออกไปด้วยเพราะไม่อยากขัดใจ แต่ไม่วายนึกสนุกแกล้งหลอกเธอว่ามีงูข้างทาง วรดาตกใจถลาไปกอดเขาก่อนจะรู้ตัวอึดใจต่อมาว่าถูกหลอก
“กรุณาอย่าเล่นแบบนี้กับฉันอีกนะคะ...ปกติคุณปากว่ามือถึงกับผู้หญิงทุกคนแบบนี้หรอกเหรอ”
กฤตย์หน้าเสียรีบแก้ตัว “เราแค่ล้อเล่นนิดหน่อย โทษทีนะถ้าเราทำให้เธอไม่พอใจ”
วรดายังงอนเดินหนี กฤตย์ตามไปส่งเธอถึงริมรั้ว บ้านประพจน์แล้วตัดสินใจรั้งตัวไว้
“พรุ่งนี้...เธอมาเจอเราที่นี่ได้ไหม”
“อย่าดีกว่าค่ะ มันไม่ควร”
“ไม่ควรยังไง เราไม่ได้ทำอะไรเสียๆหายๆซะหน่อย”
“ฉันขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยว! ถ้าเธอไม่ยอมมาหาเราที่นี่ งั้นเราจะไป หาเธอที่บ้านเอง”
“ไม่ได้ค่ะ...อย่าทำแบบนั้นนะคะ ถ้าคุณหญิงน้ารู้เข้าคงโกรธฉันแย่”
“ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ได้ทำเรื่องเสียหายคุณหญิงน้าท่านจะโกรธได้ไง”
“ขอเถอะค่ะ...อย่าทำให้ฉันต้องโดนคุณหญิงน้าท่านว่าเอา นะคะ...อย่ามาหาฉันที่บ้านเลย ถือซะว่าฉันขอร้อง”
วรดาโอดเสียงอ่อน กฤตย์จึงอ่อนท่าทีลง
“ก็ได้...แต่เธอต้องสัญญาว่าพรุ่งนี้จะมาเจอฉันที่นี่”
ooooooo
กฤตย์ดึงตัวเองจากอดีต เขายังจำได้ว่าวรดา ไม่ได้รับปากจะมาเจอเขาอีกแต่กระนั้นเขาก็ไม่เคยยอมแพ้เรื่องของเธอ...เหมือนกับเรื่องของนัทธมนที่เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใครกันแน่
นัทธมนไม่รู้ตัวว่าถูกสงสัยเช่นเดียวกัน กระหยิ่มใจ เมื่อแผนทุกอย่างลงตัวและถุงแป้งก็ไม่มีวันจับได้ว่าเธอจงใจมาเป็นเลขาฯของกฤตย์เพื่อสืบเรื่องอดีต เต้ยเสียอีกมีท่าทางหนักใจ เป็นห่วงนัทธมนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นไม่เลิก ไหนจะพลังพิเศษที่เขากลัวเหลือเกินว่าเธอจะใช้มันทำร้ายใคร
