เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 16
“ผมดีใจครับที่ผมได้ช่วยคุณ ดีใจที่คุณได้กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกับคุณเม ดีใจที่ได้เห็นคุณพ่อมีความสุข เพราะตลอดเวลาผมได้เห็นท่านทุกข์มาตลอด วันนี้ท่านได้มีความสุขกับลูกเสียที”
นครินทร์เรียกเขตแดนว่าน้องเขยอย่างไม่เคอะเขิน สองคนจับมือกัน เมธัสปลาบปลื้มเหลือเกิน ชวนทุกคนถ่ายรูปกันสนุกสนานมีความสุข เสร็จแล้วเดินไปส่งบ่าวสาวที่ห้องหอ
“พ่อส่งลูกแค่นี้นะเม ขอให้ลูกทั้งคู่รักกันให้มากๆ เห็นอกเห็นใจกัน มีอะไรก็คุยกัน ใช้เหตุใช้ผล อย่าเอาชนะกันนะลูก...คุณเขต คุณเป็นคนดี ฉลาด มีสติปัญญา พ่อคงไม่ต้องบอกต้องสอนอะไรคุณเลย และพ่อก็มั่นใจที่จะฝากชีวิตของลูกสาวคนเดียวของพ่อไว้ในมือคุณ เมไม่ใช่ผู้หญิงแข็งแกร่งอะไร บอบบางเสียด้วยซ้ำ ฝากเมด้วยนะลูก”
“ครับคุณพ่อ ไม่ต้องห่วง ผมจะรักและดูแลคุณเมด้วยชีวิตของผมเอง”
“ขอบคุณมาก...พ่อได้นอนตายตาหลับแล้วนะเม วันนี้พ่อได้เห็นลูกแต่งงาน ได้ทำหน้าที่พ่อส่งตัวลูกเข้าหอ พ่อจะกลับไปเล่าให้รูปแม่ฟังที่บ้านว่าวันนี้ลูกพ่อสวยและมีความสุขมากแค่ไหน ลูกโชคดีมากที่ได้สามีดี พ่อมั่นใจว่าคุณเขตจะไม่มีวันปันใจให้ผู้หญิงคนไหนอีก นอกจากรักลูกคนเดียว ผู้ชายต้องการผู้หญิงที่รักเรา
ให้เกียรติเรา และพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างให้กำลังใจเราตลอดไป...มีความสุขมากๆนะลูก”
เมธัสกอดลูกสาวกับลูกเขยแล้วถอยออกมาให้นครินทร์ได้เข้าไปจับมือน้องสาว
“พี่เคยทดสอบมาแล้วว่าผู้ชายคนนี้รักเมมากแค่ไหน เพราะงั้นพี่ถึงไม่มีคำพูดอะไรจะต้องบอกอีก นอกจากอวยพรให้มีความสุขมากๆ ถ้าเมมีปัญหาอะไรบอกพี่ พี่คนนี้จะคอยช่วยเหลือทดแทนเวลาที่ผ่านมา”
“ขอบคุณค่ะพี่บอล” เมษารินน้ำตาคลอ พอทั้งหมดผละไป เขตแดนก็ออกตัวแรงว่าถึงเวลาของตนแล้ว เขาอุ้มเจ้าสาวมาที่เตียงและนั่งมองเธอเพื่อรอคำสารภาพรัก แต่เมษารินกลับเล่นลิ้นว่าทำไมเธอต้องพูดด้วย
“คุณเม! นี่คุณจะให้คำสัญญาของผมกลายเป็นคำสาปที่ทำให้ผมไม่ได้แตะต้องตัวคุณไปตลอดชีวิต เหรอครับ”
“ทำไมคะ คนเราแต่งงานกันไม่ต้อง...มีอะไรกันไม่ได้เหรอคะ”
“คุณอย่าทรมานผมน่า”
“แต่ฉันจะทรมานคุณ ฉันชอบเห็นคุณเวลาอ้อนวอนขอร้องฉัน”
“คุณเม...คุณโรคจิตแล้วล่ะ”
“ฉันยอมเป็นคนโรคจิตเพื่อทรมานคุณ”
“ก็เอา...ลองดูสิครับว่าใครจะทรมานใครกันแน่” เขตแดนพูดพลางลุกขึ้นกอดและจูบไหล่ไล่ไปต้นคอ
จนมาถึงแก้ม หยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่ม เมษารินเคลิ้มหลับตารอเก้อ
“คุณจะสารภาพรักผมได้รึยังครับ ผมอยากจูบคุณแล้วนะ”
เมษารินส่ายหน้าพยายามฝืนใจตัวเอง เขตแดนยิ่งอยากแกล้ง พรมจูบที่คางไปถึงคอจนเธอไม่อาจหักห้ามใจได้อีก ยอมสารภาพรักเขาเต็มปากเต็มคำก่อนจุมพิตกันอย่างดูดดื่ม
“ฉันรักคุณค่ะคุณเขต...รักมาก...รักคนเดียว...และจะรักไปจนวันตาย”
“ผมก็รักคุณนะครับ...รักมาก...รักสุดหัวใจ...และจะรักไปจนกว่าผมจะหมดลมหายใจ”
“ฉันจะเป็นลมหายใจของคุณค่ะ”
วันชื่นคืนสุขของทั้งคู่มาถึงแล้วด้วยความยินยอมพร้อมใจ...ไม่ใช่ความจำยอมอย่างครั้งแรก
ที่ต่างก็เป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่โดนทิ้ง
ooooooo
–อวสาน–
