เจ้าสาวจำยอม

“มีคนร้ายขี่มอเตอร์ไซค์ไล่ตามคุณพ่อค่ะ ส่วนรุตกับคุณปิ่นก็โดนพวกนักเลงบุกไปพังข้าวของในร้าน คุณปิ่นโดนผลักล้ม ตอนนี้รุตกำลังพาคุณปิ่นไปหาหมอ”

“ทุกคนโดนเล่นงานในวันเดียวกัน เป็นไปได้ยังไง”

“นั่นสิคะ ฉันถึงข้องใจว่านี่มันวันบ้าอะไร ตอนนี้ฉันก็รอฟังข่าวจากรุตอยู่ หวังว่าลูกในท้องคุณปิ่นจะไม่เป็น อะไรนะ”

ศรุตโทร.มาพอดี ทุกคนโล่งใจที่ปิ่นมณีกับลูกปลอดภัย พอเมษารินถามศรุตว่าทำไมก่อนหน้านี้ถึงเตือนให้เธอระวังตัว มีเรื่องอะไรที่เธอไม่รู้หรือเปล่า เขตแดนกลัวศรุตพูดเรื่องบอลจึงขอคุยกับเขาเอง

“คุณเขต...เกิดอะไรขึ้นกับคุณครับ”

“ไม่ต่างกับที่คุณเจอนักหรอกครับ ซึ่งผมคิดว่ามันไม่น่าเป็นเรื่องบังเอิญ อยู่ๆทุกคนมาประสบเหตุพร้อมกันแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องปกติแน่ครับ”

“แล้วคุณคิดว่า...”

เขตแดนชำเลืองมองเมษารินที่หันไปคุยกับรุ้งรดาก่อนตอบศรุตด้วยเสียงที่เบาลง

“คงเกี่ยวกับเรื่องที่เราเคยคุยกันนั่นแหละครับ และเราก็ต้องหาทางรับมือ” เขตแดนสีหน้าไม่กลัวและไม่ยอมแพ้อย่างเด็ดขาด

เมื่อกลับมาถึงคอนโด เมษารินดูแลเขตแดนอย่างดี แต่อดบ่นไม่ได้ว่าค่ำมืดจะออกไปข้างนอกทำไม ถ้าอยู่ด้วยกันที่นี่คงไม่ต้องเจ็บตัว

“ผมออกไปเพราะคุณ นายนครินทร์นัดผมไปหาเพื่อจะตกลงเรื่องคุณครับ”

“แล้วคุณก็ไปหรือคะ พวกคุณตกลงอะไรเรื่องฉัน”

“ผมอยากให้เขาเลิกยุ่งกับคุณ หมอนั่นไม่น่าไว้ใจครับคุณเม คุณลองคิดดูดีๆ ทุกครั้งที่เกิดเรื่องร้ายกับคุณ มีเขาอยู่ในเหตุการณ์ด้วยทั้งนั้น”

“ฉันว่าคุณคิดมากไป เรื่องที่ฉันติดลิฟต์วันนี้มันเป็นอุบัติเหตุ”

“แล้วเรื่องที่ผมถูกรุมซ้อมหลังจากแยกกับเขาล่ะ”

“คุณเป็นนักธุรกิจ มีเรื่องขัดแย้งกับคนตั้งแยะ มันอาจจะเป็นฝีมือคนอื่นก็ได้นี่คะ”

“คุณไม่เชื่อผม”

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ แต่ว่าคุณนครินทร์รวยมาก เงินเขาก็มี อนาคตเขาก็อีกไกล เขาจะทำร้ายเราเพื่ออะไรกัน”

“เท่าที่ผมรู้ นครินทร์ไม่ใช่ลูกคนรวยจริงๆ เขาเป็นแค่เด็กที่มีเศรษฐีฝรั่งเก็บไปเลี้ยง”

“เรื่องนั้นฉันก็รู้ค่ะ เขาเป็นคนเล่าให้ฉันฟังเอง เลยยิ่งไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเป็นคนทำ มันไม่มีเหตุผลเลยที่นักธุรกิจอนาคตไกลอย่างเขาจะมาก่อเรื่องส่งตัวเองเข้าคุก”