ตอนที่ 13
เมษารินเข้าไปทำงานที่ห้างเดอะเฮฟเว่นตามปกติ แต่จู่ๆลูกแก้วก็มาปรากฏตัวในสภาพอกหักช้ำรักจากนครินทร์ เธอโดนเขาตัดขาดแล้วไปกินเหล้าเมามายตั้งแต่เมื่อวาน
วันนี้ลูกแก้วมาแสดงตัวว่าเป็นเมียนครินทร์และต่อว่าเมษารินเป็นต้นเหตุแห่งรักร้าว แต่เมษารินปฏิเสธว่าเธอไม่ใช่มือที่สาม ลูกแก้วจึงให้เธอพิสูจน์ด้วยการโทร.หานครินทร์เดี๋ยวนี้ รุ้งรดาไม่เห็นด้วยแต่เมษารินต้องการตัดปัญหาจึงทำตาม
นครินทร์เห็นชื่อเมษารินโทร.มาแต่ไม่ยอมรับสายเพราะคิดว่าต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างแน่ แต่เมษารินก็ยังเพียรโทร.เพราะลูกแก้วทั้งขู่และขอร้องพร้อมรำพึงรำพันว่ารักนครินทร์มากจนไม่อาจตัดใจได้
นานเข้านครินทร์ยอมรับสายเมษารินและยอมบอกว่าตัวเองอยู่ที่ไหน แต่ปฏิเสธที่จะคุยกับลูกแก้วเพราะได้ตัดขาดกันไปแล้ว อ้างว่าตนกำลังยุ่งมาก
ลูกแก้วเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย ไม่ฟังเมษารินที่พยายามปลอบให้ตัดใจจากผู้ชายที่ไม่เห็นคุณค่าของเธอ
“กลับบ้านเถอะนะลูกแก้ว เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“อย่าดีกว่าเม เขามาได้ก็ต้องกลับเองได้สิ”
“เอ๊ะรุ้ง...ลูกแก้วไม่มีสติแบบนี้จะขับรถกลับเองได้ยังไง”
“งั้นโทร.ให้คุณเอกพงศ์กับยัยแพนแพนมารับสิ”
“ไม่เป็นไรน่า เรื่องแค่นี้เอง ฉันไปส่งเอง...ไปลูกแก้ว กลับบ้านเถอะ” เมษารินจูงมือลูกแก้วที่ยังฟูมฟายออกไป
ขณะนั่งรถไปด้วยกัน ลูกแก้วบอกเมษารินว่าอยากไปหานครินทร์และทำท่าจะทำร้ายตัวเองจนเมษาริน อ่อนใจยอมพาไปในที่สุด
นครินทร์เหมือนรอคอยอยู่แล้ว เมื่อลูกแก้วโทร.มาและรู้ว่าเธอมากับเมษารินจึงบอกให้ขึ้นมาหาที่ชั้น 10 และให้ชวนเมษรินมาด้วย
เมื่อขึ้นมาเผชิญหน้ากันโดยนครินทร์มีวันชนะอยู่ด้วย และวันชนะก็พยายามกีดกันลูกแก้วไม่ให้เข้าใกล้เจ้านายของตน เมษารินทนไม่ไหวต่อว่าไปหลายคำก่อนจะขอคุยเป็นการส่วนตัวกับนครินทร์
สองคนแยกตัวออกมาคุยกันห่างๆ นครินทร์เปิดฉากด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“มีอะไรจะพูดกับผมเหรอครับคุณเม ผมรอฟังแทบไม่ไหว”
“ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าทุกวันนี้ที่คุณพยายามเข้ามาในชีวิตฉัน คุณทำเพื่ออะไร รักจริงหรืออยากสนุก แต่ไม่ว่าเหตุผลของคุณคืออะไร ฉันอยากจะขอให้คุณหยุดเถอะค่ะ”
“ถ้าผมตอบว่าไม่หยุดล่ะครับ”
“ฉันก็จะบอกว่าไม่มีประโยชน์ที่คุณจะมาตามฉัน เสียเวลาเปล่า เพราะฉันแต่งงานกับคุณเขตแดนแล้ว และฉันก็จะไม่เปลี่ยนใจ”
“แต่ผมไม่ถือเรื่องแต่งงาน”










