บ่วงรักซาตาน
ตอนที่ 1
พื้นที่สวนสนุกสุขสยามมีอาณาเขตติดกับที่ดินส่วนตัวของตระกูลพัทธนกิจอนันต์ แต่เพราะที่ดินส่วนนั้นเป็นที่ดินตาบอด คือไม่มีส่วนติดกับถนน ต้องเข้าออกผ่านสวนสนุกสุขสยามเท่านั้น เหมราชเลยเล็งจะซื้อสวนสนุกสุขสยามเพื่อพัฒนาที่ดินส่วนของครอบครัวให้เกิดผลประโยชน์ต่อไป
นอกจากเหมราชที่อยากได้ที่ดินของสุขสยาม ไพศาล กิจสุพัฒน์ เพื่อนรักและหุ้นส่วนสวนสนุกของชลัชก็อยากได้ที่ดินผืนนี้ใจแทบขาด และลอบกัดเพื่อนรักอย่างชลัชมาหลายปี เมื่อชลัชล้มป่วยเลยจะถือโอกาสฮุบ!
ไพศาลเป็นนักธุรกิจจอมละโมบ เขาสั่งจักร ลูกน้องคนสนิทให้หาทางขโมยเอกสารสำคัญมอบลิขสิทธิ์สุขสยามที่ชลัชแอบซ่อนไว้ในออฟฟิศ แต่ดันโชคไม่ดี ชมพูนิษฐ์เข้ามาเห็นก่อนและพยายามไล่ตามเพื่อเอาเอกสารคืน โดยไม่รู้ว่าคนร้ายไม่ได้เอาเอกสารสำคัญไป แต่เป็นเอกสารค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆของสวนสนุก
เหมราชมาสำรวจที่ดินของตระกูลเวลาเดียวกัน และชนเข้ากับคนร้ายขโมยเอกสารของสุขสยามโดยบังเอิญ คนร้ายตกใจมากกลัวถูกจับผละหนี ทิ้งเอกสารไว้ในมือเหมราช เมื่อชมพูนิษฐ์ตามมาทันเลยเข้าใจผิด คิดว่าเขาเป็นคนร้ายและผู้ไม่หวังดีกับสวนสนุกสุขสยาม
“เอกสารของฉันอยู่ที่คุณได้ไง”
ชมพูนิษฐ์พูดพลางยกปืนปลอมในมือขึ้นขู่ เหมราชไม่กลัว แต่กวินทร์เกรงเรื่องจะลุกลาม รีบไกล่เกลี่ย
“เฮ้ย! ใจเย็นครับคุณ มีอะไรค่อยๆพูดกันดีไหม”
แต่มีหรือคุณหนูเลือดร้อนอย่างชมพูนิษฐ์จะยอม แย่งเอกสารคืนแล้วแหวถามเสียงดัง
“คุณเป็นใคร...พวกเดียวกับไอ้โจรนั่นใช่ไหม”
“เข้าใจผิดแล้วครับ” กวินทร์ตอบแทนเจ้านายหนุ่ม
“ฮึ! จะบอกว่าไอ้โจรนั่นดั้นด้นไปขโมยเอกสารในออฟฟิศฉันแล้วมาโยนทิ้งให้คนไม่รู้จักอย่างพวกคุณงั้นเหรอ”
“นั่นเลยครับ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ”
“น่าเชื่อมาก...บอกความจริงมา พวกคุณมาที่นี่ทำไม”
ชมพูนิษฐ์ขู่เสียงเข้ม กวินทร์ถึงกับสะดุ้ง แต่เหมราชกลับมีท่าทีสงบ ตอบเสียงเรียบแต่จริงจัง
“ฉันอยากซื้อสุขสยาม”
ทั้งกวินทร์และชมพูนิษฐ์อ้าปากค้าง แต่เหมราชไม่สะทกสะท้าน สบตาคุณหนูคนเล็กของสุขสยามตรงๆเพื่อยืนยันความต้องการ ชมพูนิษฐ์โกรธมาก ปรี๊ดใส่แบบไม่ออมแรง
“ต้องการซื้อสุขสยาม...ใครบอกพวกคุณว่าฉันจะขาย”
“คิดเอาไว้แล้วไม่มีผิด...น่าสงสาร”
“สงสารใคร...สงสารทำไม”
“ก็สงสารคุณชลัชที่ป่วยอยู่ไง หวังพึ่งลูกสาวที่อุตส่าห์ส่งเรียนเมืองนอกหวังว่ากลับมาจะช่วยฟื้นฟูสวนสนุก ที่ไหนได้กลับมาแค่เดือนเดียวบริหารงานจนเจ๊ง”
ชมพูนิษฐ์ชะงักเล็กน้อยที่เขาพูดเหมือนรู้จักเธอ แต่ความโมโหมีมากกว่าเลยไม่ได้ใส่ใจ
“คุณเป็นใคร...กล้าดียังไงมาพูดจาแบบนี้”
“เด็กฝึกงานอย่างเธอไว้ผ่านโปรแล้วค่อยมารู้จักฉัน อ่อ...ฉันยังกล้าพูดอีกนะว่าเธอบริหารที่นี่สู้คู่แข่งไม่ได้หรอกขนาดพ่อเธอยังล้มไม่เป็นท่าเลย”
“อย่ามาดูถูกพ่อฉันนะ!”
กวินทร์เห็นท่าไม่ดี กลัวเจ้านายหนุ่มถูกยิงตายก่อนเจรจาเสร็จ เพราะอีกฝ่ายไม่ลดปืน พยายามจะกล่อมให้แยกกัน แต่เหมราชไม่สน ย่างสามขุมไปประจันหน้ากับคู่กรณีสาว ชมพูนิษฐ์เริ่มใจสั่นแต่ทำปากเก่ง
“ฉันไม่เคยคิดจะขายสุขสยาม คุณกลับไปซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”
ท่าทางของหญิงสาวทำให้กวินทร์ใจไม่ดี แต่พริบตาเดียว เหมราชก็กระชากตัวเธอมากอดและดึงปืนออก
“ปืนแบบนี้ใครจะกลัว”
