ปกหนังสือ “ย้อนอดีตราชวงศ์หมิง” (ตังเหนียนหมิงเย่ว์ เขียน ชาญ ธนประกอบ แปล สำนักพิมพ์โพสต์บุ๊คส์) เขียนว่า ตีแผ่ความจริงราชวงศ์หมิง ลึกซึ้งถึงแก่น ยอดขาย 5 ล้านชุด สูงสุดในจีน...ไม่อ่านคงไม่ได้
ผมจงใจ เล่าถึงทังเหอ ขุนพลผู้ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ จูหยวนจาง ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์หมิง...คนสุดท้าย...
ราชวงศ์นี้คือที่มาของ ตำนานเสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าทหาร เพื่อความมั่นคงแห่งราชบัลลังก์ของลูกหลาน ทุกขุนพลล้วนตายในวาระต่างๆกัน
เมื่อจูหยวนจางไปพบทังเหอ...ขุนพลผู้องอาจ นอนแผ่บนเก้าอี้ น้ำลายไหลย้อยมุมปาก พยุงตัวขึ้นคารวะ แววตาสื่อความหมาย “หรือพระองค์จะไม่ปล่อยข้าน้อยไว้”
เพื่อนตายบนบัลลังก์แห่งอำนาจ ถึงเวลานั้นเหลือทังเหอคนเดียว “อยู่เป็นเพื่อนข้าต่อไปเถิด” จูหยวนจางว่า...“บนเส้นทางนี้ ข้าเดียวดายนัก”
แต่ละขุนพล แต่ละแม่ทัพ แต่ละขุนนาง ผู้เคยเคียงข้างจูหยวนจาง รวมบริวาร ล้วนถูกบันทึกว่า ต้องตายไปด้วยฝีมือของหน่วยปฏิบัติการพิเศษ...องครักษ์เสื้อแพร คนในยุคราชวงศ์หมิง เมื่อได้ยินคำนี้ ก็ขวัญผวา
เดิมเป็นกองทหารกองหนึ่งใน 26 กองกำลังใกล้ชิดฮ่องเต้ ต่างก็มีหน้าที่ และใช่ว่าทุกหน้าที่จะยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม บางหน้าที่ก็อับเฉา เช่น กองเสี้ยวหลิงเว่ย ทำหน้าที่เฝ้าสุสาน
ฮ่องเต้เสด็จที่ไหน ทั้งอารักขาและเป็นกองเกียรติยศ ทุกนาย สวมเสื้อแพรเรียบร้อยสวยงาม พกดาบซิ่วชุนพร้อมจะตวัดใส่ ใครก็ได้ ถือกระบองหลวงพร้อมตีขุนนางที่ขัดพระทัยฮ่องเต้
โครงสร้างองครักษ์เสื้อแพร มีผู้บัญชาการหนึ่ง รองลงมา ตำแหน่ง ถงจือ เชียนสื้อ และเจิ้งฟู อีกสาม นายพัน อีกสิบสี่ ตำแหน่งระดับนี้ กราบทูลฮ่องเต้ได้ทุกเวลา
...
กว่าจะผ่านเข้ามา ทุกคนต้องผ่านการคัดเลือก การสัมภาษณ์เข้มงวด มีผู้รับรองว่าประวัติบริสุทธิ์ ไม่เคยต้องโทษ และต้องผ่านการทดสอบมากมาย
ในยุคฮ่องเต้หงอู่นั้น อำนาจอยู่เหนือกระบวนการยุติธรรม กรมราชทัณฑ์ และศาลฎีกา จับผู้ต้องหาเอง สอบสวนเอง พิพากษาเอง และลงโทษเอง
กล่าวกันว่า เมื่อใดที่องครักษ์เสื้อแพรเคาะประตูบ้าน ก็เตรียมบอกลาคนในบ้านได้
หากมีผู้ต้องหาที่ต้องขัง องครักษ์เสื้อแพร มีคุกเอง เรียกว่า เจ้าอวี้ คุกนี้โด่งดังมาก เพราะคนที่ถูกขัง ไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ใช่คนดีสุดๆ ก็ชั่วช้าเลวทรามสุดๆ
องครักษ์เสื้อแพรเฟื่องฟูอยู่ไม่นาน ฮ่องเต้อย่างจูหยวนจาง ตระหนักดีถึงภัยมหันต์ของอำนาจพิเศษนี้ ค.ศ.1393 ก็สั่งยกเลิก... ให้การสอบสวนคดีไปอยู่ในหน่วยงานยุติธรรม
แต่ชาวบ้านก็ยังไม่เชื่อ จูหยวนจางต้องเผาเครื่องลงทัณฑ์ องครักษ์เสื้อแพรต่อหน้าประชาชน เพื่อให้ชาวบ้านแน่ใจ แผ่นดินนั้นจะไม่มีหน่วยงานที่ฟังชื่อแล้วขนสยองพองเกล้าอีกแล้ว
ผู้เขียน “ย้อนอดีต ราชวงศ์หมิง” เริ่มต้นบทที่หนึ่ง “วัยเด็ก” ชื่อ จูหยวนจาง ชื่อรอง จูฉงปา (แปดซ้ำสอง) หรือจูปาปา (แปดแปด) พ่อแม่เป็นชาวนา เพศชาย ชนเผ่าฮั่น การศึกษา ไม่มีปริญญา
ไม่เคยเป็นบัณฑิต เคยเรียนด้วยตัวเองบ้าง
ประวัติการทำงาน เลี้ยงควาย บวชเป็นพระ งานสำคัญคือออกบิณฑบาต เคาะระฆัง เป็นกบฏ และงานหลัก งานสุดท้าย เป็นฮ่องเต้
คติประจำใจของเจ้าก็คือของข้า ของข้าก็ยังเป็นของข้า
ผมเลือกประเด็น...ยั่วความสนใจกันได้แค่นี้...อยากอ่านให้สะใจ ต้องไปหาหนังสืออ่านกันเอง.
กิเลน ประลองเชิง