นับมาถึงวันนี้ (พฤหัสบดีที่ 23 พฤษภาคม 2567) ประเทศสิงคโปร์เพื่อนรักร่วมอาเซียนของเรา ได้นายกรัฐมนตรีท่านใหม่มาเป็นผู้นำประเทศครบ 8 วันพอดิบพอดี...คงไม่ช้าเกินไปนักที่ผมจะเขียนแสดงความยินดีและต้อนรับท่าน สำหรับตำแหน่งที่สำคัญที่สุดของประเทศเล็กๆแต่ร่ำรวยประเทศนี้ผมพาดหัวว่าจาก “โกซูม” ถึง “โกหว่อง” ท่านผู้อ่านที่พอจะคุ้นเคยกับคนจีนอยู่บ้าง คงจะเดาถูกว่านี้เป็นคำเรียกขานของคน ไหหลำ ที่มักจะเรียกบุรุษเพศชายที่มีอายุหน่อยๆว่า “โก” หรือ “อาโก”เนื่องจากท่านนายกฯใหม่ของสิงคโปร์ ลอว์เรนซ์ หว่อง ท่านมีเชื้อสายจีนไหหลำ ผมจึงขออนุญาตเรียกขานท่านตามความนิยมของคนไหหลำว่า “อาโกหว่อง” หรือ “โกหว่อง” เพื่อบันทึกเอาไว้ด้วยส่วนผมซึ่งเป็นลูกครึ่งไหหลำ และแนะนำตนเองอยู่เสมอว่า มีเชื้อสายไหหลำ จึงต้องใช้คำว่า “โกซูม” ให้สอดคล้องกันโดยปกติแล้วชาวไหหลำส่วนใหญ่จะเป็นคน “ไหหลำนิยม” ครับ คือจะรู้สึกภูมิใจในความเป็นคนไหหลำ และมักจะพูดคุยถึงคนเชื้อสายไหหลำที่ไปประสบความสำเร็จในด้านต่างๆอยู่เสมอสมัยผมเป็นเด็กๆอยู่ที่ต่างจังหวัดยังจำได้ พอตกค่ำผู้ใหญ่เชื้อสายไหหลำจำนวน 4-5 คน รวมทั้ง “พ่อ” หรือ “เด” ผมด้วย มักจะจับกลุ่มพูดคุยกันแก้เหงาในหลายๆเรื่อง ก่อนแยกย้ายกันไปนอนเรื่องหนึ่งที่ผมแอบได้ยินว่าพูดถึงบ่อยๆก็คือความสำเร็จของชาวไหหลำหรือลูกหลานที่มาอยู่ในเมืองไทยนี่แหละครับเช่นเมื่อตอนที่ท่าน สมหมาย ฮุนตระกูล เป็นรัฐมนตรีคลังคู่ใจป๋าเปรม มีชื่อเสียงมาก เดผมและเพื่อนๆท่านก็จะพูดถึงปู่สมหมายด้วยความภาคภูมิใจและยกย่องอีกท่านหนึ่งที่ได้รับการกล่าวขวัญมากในการสนทนาของชาวไหหลำยุคนั้นก็คือท่านอดีตผู้บัญชาการตำรวจนครบาล และอดีตนายกสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทย พล.ต.ท.ต่อศักดิ์ ยมนาค ซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขไหหลำขนานแท้ และท่านก็ย่อมรับว่าท่านเป็นยังมีอดีตรองนายกรัฐมนตรี บุญชู โรจนเสถียร, มยุรา ธนะบุตร นางเอกและพิธีกรชื่อดังยุคโน้น, “โกส่าย” บรม ตันเถียร นักการเมืองอีกท่านที่ชมรมชาวไหหลำกล่าวขวัญถึงด้วยความชื่นชมผมเชื่อมั่นว่าหากพ่อผมยังอยู่ ท่านกับเพื่อนๆจะต้องพูดถึงนายกรัฐมนตรีสิงคโปร์คนใหม่ “โกหว่อง” ด้วยความภูมิใจอย่างแน่นอนนอกจากจะยินดีกับท่านหว่องที่มีเชื้อสายไหหลำดังกล่าวแล้ว--สิ่งที่ผมชื่นชมที่สุดนับตั้งแต่มีข่าวว่าท่านจะมาเป็นนายกรัฐมนตรีก็คือ ระบบการคัดเลือกตัวตายตัวแทนนายกรัฐมนตรีคนเก่า ลี เสียนลุงมีระบบสร้างคน ระบบดึงคนเก่งรุ่นใหม่ให้มาเป็นสมาชิกพรรค (ซึ่งของสิงคโปร์ก็คือพรรค PAP-PEOPLE ACTION PARTY หรือที่มีคำแปลว่า พรรคกิจประชาชน ซึ่งผูกขาดชนะการเลือกตั้งมาทุกยุคทุกสมัย)คุณลอเรนซ์ หว่อง ซึ่งตามประวัติก็เป็นลูกคนไหหลำที่ทำมาค้าขายธรรมดาๆ มีคุณแม่เป็นครูสอนโรงเรียนข้างบ้านที่เขาเรียนอยู่และครอบครัวของเขาก็อาศัยอยู่ในแฟลตของการเคหะฯสิงคโปร์นั่นเอง--แต่เรียนหนังสืออยู่ในเกณฑ์ดีมากได้ทุนจากภาครัฐไปเรียนต่อที่สหรัฐฯ จนจบปริญญาตรีด้านเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน และปริญญาโทเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยมิชิแกน แถมด้วยปริญญาโทจาก Kennedy School of Government ที่ฮาวาร์ดอีก 1 ปริญญาก่อนกลับบ้านจากนั้นก็เข้ารับราชการในกระทรวงที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจจนประสบความสำเร็จพอสมควร จึงออกมาเล่นการเมืองเต็มตัวกับพรรค PAP ได้รับมอบหมายให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีหลายๆกระทรวง รวมทั้งล่าสุดคือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง และรองนายกฯ ซึ่งเท่ากับเป็นการประกาศตัวชัดเจนล่วงหน้าเกือบ 2 ปี ว่าเขานี่แหละที่จะมาเป็นนายกรัฐมนตรีคนต่อไปก่อนหน้านี้ก็มีคณะกรรมการพรรคชุดหนึ่งคอยติดตามผลงานของดาวรุ่งต่างๆ ก่อนที่จะลงมติว่า “โกหว่อง” นี่แหละเหมาะสมที่สุดอ่านวิธีการสร้างนายกฯ และคัดเลือกตัวของเขาแล้ว ก็อดสะท้อนสะท้านใจมิได้เมื่อนึกถึงบ้านเราที่แทบจะไม่มีการเตรียมตัวอะไรเลยนอกจากไม่เลือกคน ไม่สร้างคนแล้ว ยังทะเลาะกันวุ่นวายอีกด้วย ฉะนั้นก็คงต้องทำใจต่อไปว่าเราคงจะตามหลังสิงคโปร์เขาไปเรื่อยๆ และน่าจะอีกนานกว่าเราจะพ้นกับดักประเทศรายได้ปานกลางขั้นสูงมาเป็นประเทศรายได้สูงขั้นต่ำอย่างที่เราฝันไว้.“ซูม”คลิกอ่านคอลัมน์ “เหะหะพาที” เพิ่มเติม
