กว่าผมจะหาเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง ของพระอาจารย์พรหม สมภาร วัดพุทธ เมืองเพิร์ธ ออสเตรเลีย ในชวนม่วนชื่น เล่ม 2 เจอ เรื่อง สิ่งที่ไม่ต้องร้องขอ ก็ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง...เพราะเรื่องที่จำได้...ไม่เกี่ยวกับชื่อเรื่องเอาเสียเลยพระอาจารย์เริ่มเรื่องเล่าเหมือนเริ่มนิทาน...นานมาแล้ว เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ขึ้นในรัฐควีนส์แลนด์ พระสงฆ์รูปหนึ่งหนีน้ำปีนขึ้นไปเกาะบนหลังคาโบสถ์ตอนที่เรือของหน่วยกู้ภัยมาถึง “กระโดดลงเรือมาเลยครับหลวงพ่อ” คนขับเรือกล่าวด้วยน้ำเสียงเคารพ “พวกเรามาช่วยหลวงพ่อแล้ว”“ไม่ต้องช่วย” พระสงฆ์ตอบ “อาตมาเป็นสาวกขององค์เจ้าแม่กวนอิม เทพเจ้าแห่งความเมตตา” (พระพูดอย่างนี้แสดงว่า ท่านเป็น พระวัดมหานิกาย)“อาตมาเชื่อมั่นในองค์เจ้าแม่ เจ้าแม่ต้องช่วยให้อาตมาพ้นภัย พวกโยมกลับไปเถอะ!”คนในเรือหน่วยกู้ภัยถ้าเป็นในเมืองไทยก็น่าจะเป็นพระเอกบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์ รบเร้าอ้อนวอนพระอยู่นาน ขณะที่มีการสื่อสารให้คุณบิณฑ์ต้องไปช่วยคนอื่น เรือกู้ภัยคุณบิณฑ์ไปแล้ว ระดับน้ำยิ่งเพิ่มระดับความสูงขึ้นพระสงฆ์ต้องปีนป่ายจากหลังคาขึ้นไปกอดช่อฟ้า สถานะความอยู่รอดของพระหมิ่นเหม่เต็มที เรือกู้ภัยลำที่สองก็มาจอดเทียบ “หลวงพ่อครับ” คนในเรือกู้ภัยตะโกน“หลวงพ่อเป็นพระที่มีศรัทธามั่นคง น่านับถือ พวกเราซาบซึ้ง แต่ระดับน้ำมันไม่มีเค้าจะลดลงเลยนะครับ...หลวงพ่อปล่อยมือ (จากช่อฟ้า) ลงเรือเราดีกว่า”“ไม่ไป...” พระย้ำคำเดิมๆ “นี่เป็นการทดสอบศรัทธา อาตมาสวดมนต์ขอพรจากองค์เจ้าแม่กวนอิมมาตลอดชีวิต เจ้าแม่ท่านต้องไม่ทำให้อาตมาเสียศรัทธา ลงมาช่วยชีวิตอาตมาเอง พวกโยมกลับไปเสียเถิด!”ไม่ว่าคนเรือกู้ภัยจะพยายามเปลี่ยนถ้อยคำสำนวน ขอให้ท่านเปลี่ยนใจอย่างไร พระสงฆ์ก็ไม่ยอมฟัง สองมือท่านดูจะยิ่งกอดช่อฟ้าบนหลังคาโบสถ์กระชับแน่นและแล้ว คนเรือกู้ภัยลำที่สองก็ต้องจากไป เขายังมีภาระที่จะต้องช่วยคนอื่นๆอีกมากแต่กระนั้น ความพยายามที่จะช่วยชีวิตพระ...ก็ยังมี ระดับน้ำสูงท่วมช่อฟ้า...พระสงฆ์เปลี่ยนมือไปยึดเสาอากาศทีวีของวัดไว้แน่น... ตอนที่เฮลิคอปเตอร์บินมาหย่อนเชือกถึงตัวท่านเสียงเครื่องยนต์เฮลิคอปเตอร์กระหึ่ม คนในนั้นตะโกนจากโทรโข่ง “หลวงพ่อ...นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วนะครับ...หลวงพ่อได้พิสูจน์ศรัทธาว่าแน่วแน่มากพอแล้ว แต่ตอนนี้ยื่นมือมาจับบันไดเชือกได้แล้ว...”“อาตมาจะต้องบอกพวกโยมอีกกี่ครั้งกันนะ” สุ้มเสียงพระสงฆ์รำคาญเต็มที “อาตมาเชื่อแน่ว่า องค์เจ้าแม่กวนอิม ท่านต้องช่วยอาตมาจนได้ โยมไปเสียเถอะ”พระสงฆ์ผู้หาญกล้าปฏิเสธจะเกาะบันไดเชือก ในเวลาที่ระดับน้ำสูงท่วมถึงเสาอากาศทีวีหลังคาโบสถ์ แน่ล่ะ! หลับตาเดาความเป็นไปได้ ถึงนาทีสุดท้ายนั้น พระสงฆ์รูปนั้นก็จมน้ำตายไปขึ้นสวรรค์ทันที ท่านแสดงความโกรธ ตามหาองค์เจ้าแม่กวนอิมจนเจอ ท่านก็ต่อว่า“อาตมาบอกทุกคนบนโลกว่า ศรัทธาเจ้าแม่ เจ้าแม่จะลงไปช่วยชีวิตอาตมาได้ อาตมาผิดหวังมาก ทำไมพระองค์ไม่ทำอะไรสักอย่าง เพื่อช่วยชีวิตอาตมาบ้าง”องค์เจ้าแม่กวนอิมยิ้มอ่อนโยน “หลวงพ่อหมายความว่าอย่างไร จึงไม่ทำอะไรสักอย่าง ข้าไม่ได้ส่งเรือกู้ภัยสองลำ เฮลิคอปเตอร์อีก 1 ลำ ไปหาท่านหรือ?”เรื่องเล่าของพระอาจารย์พรหมจบแค่นี้ แต่เรื่องจริงที่หาดใหญ่... เจ้าแม่กวนอิมในรูปของผู้คนมากมาย แวะเวียนมุ่งมั่นไปช่วย คนบน หลังคา...รอดมาแล้วนับไม่ถ้วน...ส่วนที่เคราะห์ร้าย...ป่วยตาย คิดเสียว่า เขาถึงที่ของเขาแล้วจริงๆ.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
