ถ้าพุทธศักราชนี้ “สมชาย อาสนจินดา” ยังมีลมหายใจอยู่ 16 พฤศจิกายน 2566 เขาจะมีอายุ 102 ปีบริบูรณ์เป็นหนึ่งในเอตทัคคะ “นักภาพยนตร์” และ “ส.อาสนจินดา” คือปรมาจารย์ตำนานอมตะผู้นั้นเขายังเป็น “ฉ.อาสนจินดา” นามปากกาที่ใช้ในงานประพันธ์ งานแปลหนังสือ งานเขียนเรื่องย่อภาพยนตร์เงียบต่างประเทศ (ตั้งนาม ปากกาตามชื่อจริงของบิดา “แฉ่ง อาสนจินดา”)ส.อาสนจินดาเป็นทั้งนักหนังสือพิมพ์, นักประพันธ์, นักแสดง, ผู้กำกับ–ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ยาวนานถึง 15 ปีเต็ม ด้วยผลงานสร้าง–กำกับมากถึง 85 เรื่องเขาเข้าสู่วงการแสดงครั้งแรกในปี 2492 ด้วยบท “ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง” ในละครเวที “ดรรชนีนาง” มีผลงานการแสดงจากปี 2512-2538 มากถึง 182 เรื่อง ละครโทรทัศน์ 2521- 2538 : 63 เรื่อง และละครเวทีอีก 1 เรื่องในปี 2534 “ผู้ชนะสิบทิศ” มีผลงานการประพันธ์ 5 เรื่องบทบาทการแสดงที่ลึกซึ้งตรึงตราที่สุดในชีวิตบทหนึ่งของ ส.อาสนจินดา คือบท “ผู้ใหญ่เขียน–พ่อไอ้ขวัญ” ในภาพยนตร์เรื่อง “แผลเก่า” ปี 2520 หนึ่งในภาพยนตร์ไทยคลาสสิกอมตะตลอดกาล ผลงานกำกับล้ำเลิศของบรมครูผู้ล่วงลับ “เชิด ทรงศรี” แห่งเชิดไชยภาพยนตร์ฉากที่ทำให้คนดูร้องไห้น้ำตาท่วมทะลักหลั่ง คือฉากที่ผู้ใหญ่เขียนปีติท่วมใจจะได้บวชให้ลูกชายไอ้ขวัญผู้ใหญ่เขียนอุ้มผ้าไตรจีวรไว้แนบอก วิ่งตื้นตันประกาศบุญใหญ่ไปทั่วหมู่บ้าน แต่แล้วต้องสะดุดล้มลงเป็นลางร้ายมหันต์เป็น “ฉากพีก” ร้าวรานระบมที่สุด พอๆกับฉากไอ้ขวัญร้องไห้แทบใจขาด ก่นด่าเจ้าพ่อไทรในคืนที่ฝนกระหน่ำหนักไม่ต่างกับหยดน้ำตา“ผู้ใหญ่เขียนรำลึก” จึงขอรำลึกถึง “ส.อาสนจินดา” ด้วยความรักและความคารวตาลัยสูงส่งสูงสุดครับ.“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”‘‘แจ๋วริมจอ’’jaewrimjor@gmail.comคลิกอ่านคอลัมน์ “ทีวีบันเทิง” เพิ่มเติม
