เรื่องเล่า “เด็กหญิงเล็กๆกับเพื่อนของเธอ” พระอาจารย์พรหม เล่าไว้ในหนังสือ ชวนม่วนชื่น (1) ธรรมะบันเทิงหลายเรื่องเล่าครับ นี่เป็นอีกหนึ่งเรื่องจริงๆที่แสดงถึงอำนาจของความรัก ที่มีทั้งอำนาจสร้างสรรค์และอำนาจในการทำลายพระอาจารย์พรหมเกริ่นนำเรื่องว่า ท่านได้เล่าเรื่องวัวร้องไห้ ให้ผู้เฒ่ากลุ่มหนึ่งในเมืองชนบทแถบตะวันตกเฉียงใต้ของออสเตรเลียตะวันตก ฟังจนจบก็มีท่านผู้เฒ่าท่านหนึ่งมีเรื่องคล้ายๆกัน สมัยท่านผู้เฒ่ายังเด็ก เล่าให้ฟังเป็นการตอบแทนเช้าวันหนึ่ง ลูกสาวของเพื่อนผู้เฒ่า อายุราวๆสี่ห้าขวบ ได้ขอนมใส่จานรองถ้วยจากแม่ แม่กำลังยุ่ง ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า ลูกสาวอยากดื่มนม จะดื่มจากถ้วยหรือจานรองถ้วยก็น่าจะเป็นเรื่องดี ก็จัดแจงให้เช้าวันต่อมา ลูกสาวก็มาขอนมใส่จานรองถ้วยอีก แม่ก็จัดแจงให้ คราวนี้คิดว่า เด็กๆเล่นเกมเรื่องอาหารดีกว่าเกมอื่นเหตุการณ์เช่นเดิมเกิดขึ้นอีกสองสามวัน แม่ก็เริ่มสงสัย เพราะไม่เคยเห็นลูกกินนมจากจานรองแก้วสักทีเช้าวันนั้น หลังจัดแจงหานมใส่จานรองแก้วให้ลูกไปแล้ว เธอก็แอบย่องตามหลังลูกไปในสมัยที่เกิดเรื่องนี้ บ้านเกือบทุกหลังในออสเตรเลียตะวันตก ยกพื้นสูงจากดิน เด็กหญิงตัวน้อยเดินออกไปนอกบ้าน คุกเข่าลงข้างๆ บ้าน วางจานใส่นมลง แล้วส่งเสียงร้องเรียกเบาๆ เข้าไปใต้ถุนบ้านมืดๆนั้นไม่นาน งูเสือตัวดำใหญ่ยักษ์ก็เลื้อยออกมา มันเริ่มเลียนมในจาน โดยมีเด็กน้อยนั่งยิ้มอยู่ห่างไปไม่กี่นิ้วผู้เป็นแม่เห็นเช่นนั้น ก็นั่งตัวแข็ง ไม่สามารถทำอะไรได้ ลูกน้อยของเธออยู่ใกล้งูใหญ่มากความรู้สึกสยองขวัญยาวนานผ่านไป แม่เฝ้าดูจนกระทั่งเจ้างูยักษ์เลียนมเกลี้ยงจาน แล้วเลื้อยกลับเข้าไปใต้ถุนบ้าน เย็นวันนั้น เมื่อสามีกลับจากงาน เธอก็เล่าเรื่องให้เขาฟัง“เช้าพรุ่งนี้ เธอทำทุกอย่างเหมือนที่ทำให้ลูก” ผู้เป็นพ่อบอกเสียงขรึมสั้นๆ“ทุกอย่างจากนั้น ฉันจะจัดการเอง”รุ่งขึ้นเวลาเดิม เด็กน้อยขอนมใส่จานรองถ้วยจากแม่ แล้วเธอก็ถือมันออกไปนอกบ้าน วางมันไว้ที่เคยวาง เมื่อเธอส่งเสียงร้องเรียก เจ้างูเสือตัวใหญ่ก็โผล่ออกมาวินาทีนั้นเสียงปืนก็ระเบิดขึ้นความแรงของลูกปืน หัวเจ้างูกระจุย ตัวกระเด็นไปปะทะเสาบ้านเหตุการณ์นั้น เกิดต่อหน้าต่อตาคนสามคน แม่เด็กน้อยปิดปากไม่อยากให้เสียงร้องดังออกจากปาก พ่อเด็กหญิงลุกขึ้นหลังพุ่มไม้ แล้วนำปืนไปเก็บในบ้านส่วนเด็กหญิงน้อย ทั้งพ่อแม่จดจำอะไรไม่ได้ว่าเธอแสดงกิริยาอาการอย่างไร ขณะเพื่อนของเธอถูกยิง จำได้ว่านับแต่เวลานั้น เด็กหญิงน้อยก็ปฏิเสธจะกินอาหาร“แล้วเธอก็ค่อยผอมซูบลงๆ” ผู้เฒ่าเล่าต่อว่า ไม่มีหนทางใด ที่พ่อแม่เธอจะทำให้เธอกินอาหารได้ พาเด็กน้อยไปโรงพยาบาลแล้ว หมอก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้น พระอาจารย์พรหมบรรยายสรุป “เมื่อพ่อของเด็กน้อยระเบิดเพื่อนตายต่อหน้า ก็เหมือนเขาได้ยิงลูกสาวของเขาเองไปด้วย” แล้วถามผู้เฒ่าผู้เล่าเรื่องว่า ตัวผู้เฒ่าคิดว่า“งูเสือใหญ่ตัวนั้น จะทำร้ายเด็กหญิงตัวเล็กๆคนนั้นหรือไม่?”“งูมันคงไม่ชั่วขนาดนั้นหรอก?” ผู้เฒ่าตอบถ้างูกัดเด็กหญิงระดับความชั่วของงู ถ้ามีก็เป็นแค่เป็นสัญชาตญาณสัตว์เดรัจฉาน...แต่ไม่มีก็แสดงว่า สัตว์เดรัจฉานมันยังกตัญญูรู้คุณคน...ในบางบ้านเมืองที่ผมรู้จัก คนเสียอีกที่คอร์รัปชันโกงบ้านกินเมือง แต่เรื่องที่กำลังเกิดขึ้น คนหลายคน ใหญ่โตซะด้วย ถูกข้อหายิ่งกว่าโจรปล้นเมือง หนุนหลังแก๊งคอลเซ็นเตอร์ แก๊งสแกมเมอร์หลอกเอาคนมาปล้นคนแผ่นดินของตัวเอง.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
