ควันหลงการแต่งตั้งโยกย้ายระดับ รอง ผบก.–สว. วาระประจำปี 2567 แม้จะเสร็จสิ้นตามกระบวนการพิจารณา ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ท่ามกลางความผิดหวังและสมหวังปะปนกันไปร.ต.อ.หนุ่มคนหนึ่งระบายความรู้สึกว่า ตั้งแต่จบโรงเรียนนายร้อยตำรวจมา งานแรกที่ทำคืองานสอบสวน ยิ่งทำยิ่งรู้สึกว่ามันสนุก ตั้งแต่นั้นมาไม่เคยคิดที่จะย้ายไปทำงานสายอื่นอีกนอกจากสายงานสอบสวน เพราะชอบงานสอบสวน ชอบที่จะช่วยเหลือคน ชอบให้คนกระทำความผิดได้รับโทษ คดีมากมายที่ทำให้ชาวบ้านมี “รอยยิ้ม” เช่น นำทองคำ 10 บาท นำสร้อยข้อมือเพชร ราคาหลักแสนมาคืนให้ระหว่างที่ทำงานยังศึกษาหาความรู้เพื่อนำมาพัฒนาองค์กร ไม่ว่าจะเรียนเนติบัณฑิตยสภา เรียนปริญญาโทนิติศาสตร์ สอบผ่านด้วยความสามารถของตัวเอง นำความรู้มาช่วยเหลือองค์กร ช่วยเหลือชาวบ้านแต่การ “ขอขึ้น” ตำแหน่งสารวัตรสอบสวนปีแรก.....เขียนคำร้องไป.....ไม่มีชื่อปีที่สอง.....เขียนคำร้องไป.....ไม่มีชื่อปีที่สาม.....เขียนคำร้องไป.....ผู้บังคับการเสนอ.....ภาคหยิบออกแสดงว่า องค์กรนี้ “ไม่ได้ให้ความสำคัญ” บุคลากรที่พยายามผลักดันตัวเองให้ประสบความสำเร็จ“จากนี้อย่าพูดว่าจบนักเรียนนายร้อยตำรวจได้ขึ้นทุกคน เส้นทางนี้คงไม่เหมาะกับคนอย่างผม” เจ้าตัวว่าและขอบคุณท่านผู้บังคับการจังหวัดที่เสนอชื่อขึ้นเป็นสารวัตรสอบสวน“แม้ปลายทางจะถูกหยิบชื่อออก บุญคุณนี้ผมไม่มีวันลืม”ท้ายที่สุด “อำนาจ” อยู่ในมือใคร.สหบาทคลิกอ่านคอลัมน์ “ส่องตำรวจ” เพิ่มเติม
