ไม่ขอล่วงล้ำก้ำเกิน ก้าวล่วงเกินลวง ชัยชนะหรือปราชัย–อัปราชัยใดๆของการแข่งขันการตัดสินทั้งปวง เพราะพูดไปก็ไร้ใจ เขียนอะไรไปก็ “ไลฟ์บอย” ไม่มีอำนาจบารมีใดๆไปคัดง้างเปลี่ยนแปลงได้แต่อยากได้มีโอกาสเขียนถึงความประทับใจ ประทับดวงวิญญาณสูงสุด-ลึกใจสุด ที่มีต่อการ “ต่อสู้ด้วยเสียงเพลง” ของลูกผู้หญิงวัย 40 ปี “เมจิ ภัทรานิษฐ์ เกตุริยาเวทย์” ครูสอนร้องเพลงหัวใจแกร่งผู้หาญกล้าของเด็กๆเมจิร้องเพลงได้เป็นเลิศ “เพอร์ฟอร์ม” ได้เป็นล้ำ แต่งกายได้เลิศล้ำ เธอเพียรพยายามทำกายภาพเส้นเสียงที่ชำรุดสึกหรอ ลุกขึ้นมาต่อสู้สุดดวงวิญญาณไม่ต่างไปจาก “น้ำทิพย์ วรินธิรา” ที่ฝ่าโรคสมองตีบตันมาสู้ฟันฝ่า แต่ความ “ปราชัย” เป็นยิ่งกว่ายาขม ไม่เข้าใครออกใครและไม่ไว้หน้าใคร ไม่ว่าจะในสถานการณ์ใด“สิ้นรักสิ้นสุข” เพลงสุดคลาสสิกอมตะของ “มัณฑนา โมรากุล” เพลงร้องสุดยากหินมหันต์ที่ยากเกิน “นักร้องธรรมดา” จะนำมาร้องลึกซึ้งถึงดวงจิต ดวงชีวิต ดวงวิญญาณได้ ไม่ต้องถึงกับร้องให้สมบูรณ์แบบ แค่ร้องให้ไพเราะได้ ก็ยากเย็นยิ่งนักแล้วแต่เมจิร้อง “สิ้นรักสิ้นสุข” ได้มหันต์มนต์ราว “เอตทัคคะแม่มด” กรีดสะกดทุกกระเบียดเสียง กราดกระบัดตัวโน้ตทุกตัวที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อย่างมหัศจรรย์พันลึกถ้าเธอร้องเพลงนี้กล่อมให้คนใกล้หมดลมหายใจได้ฟัง เชื่อเหลือเกินว่าคนคนนั้นก็พร้อมจะลับลาลมหายใจลาจากโลกนี้ไปอย่างสุขสงบสถิตเสถียรนิรันดรขอกอดกราบกล้าคารวะ “สิ้นรักสิ้นสุข” ความ “อัปราชัย” ในใจชนสุดวิเศษของ “เมจิ ภัทรานิษฐ์” เทพธิดาแห่งดวงชีวิต ครับ.“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”‘‘แจ๋วริมจอ’’jaewrimjor@gmail.com
