“ขนมเบื้องญวน” เป็นอาหารที่ผมเล็งจะทำมานานแล้ว สาเหตุที่คาใจเพราะเคยขับรถหลงเข้าไปในซอยที่ไม่คุ้นเคย ลองแวะเข้าไหว้พระให้อาหารปลาในคลองหลังวัด ก่อนกลับแวะซื้อขนมเบื้องญวนจากร้านคุณยายคนหนึ่ง พอถึงบ้านแกะขนมเบื้องญวนออกมาทานดันอร่อยถูกปาก ถูกใจทั้งรสชาติ และความหอมของไส้ ตั้งใจไว้ว่าจะกลับมารีวิวร้านให้คุณยาย แต่ด้วยหลายปัจจัยทำให้ไม่ได้ทำ ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เชื่อไหมครับว่า ไม่มีร้านไหนทำให้ผมลืมร้านของคุณยายได้เลย แต่แล้วเหมือน “บุพเพสันนิวาส” ดั่ง “ออเจ้ากับพี่หมื่น” ผมได้กลับไปเจอคุณยายด้วยความบังเอิญ หลังพลัดพรากจากกันมานานนับปี“คุณชายตะลอนชิม” สัปดาห์นี้ “คุณชายแป๊ะ” ขอแนะนำสุดยอดร้านขนมเบื้องญวนในดวงใจ “ขนมเบื้องญวนยายแดง” ของ “คุณยายแดง–สุมาลี ชินวงษ์” อายุ 76 ปี ผมเดินทางตามเส้นทางถนนบางกรวย-ไทรน้อย ด้วยความไม่ได้ตั้งใจ แต่บรรยากาศสองข้างทางกลับทำให้รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นย่านที่เคยผ่านมาก่อน ทันทีที่เห็นอุโบสถเรือสุพรรณหงษ์ภายใน “วัดชลอ” ผมถึงบางอ้อว่า วัดนี้นี่เองที่เคยมา นึกขำตัวเองว่าเรื่องบางเรื่องพยายามนึกเท่าไหร่ทำไมมันนึกไม่ออก แต่บทจะหาเจอทำไมมันง่ายดายอย่างนี้ ผมหันรีหันขวางด้วยความไม่แน่ใจว่าจะเจอคุณยายไหม พอมองไปที่เต็นท์ข้างวัด มองเห็นคุณยายกำลังง่วนอยู่หน้าเตา รีบจอดรถเดินจ้ำอ้าวไปทักด้วยความดีใจ“ในที่สุดผมก็หายายเจอ” ผมรีบบอกคุณยายปนเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข ยายแดงยิ้มให้อย่างประหลาดใจในท่าทางของผมที่เกินกว่าคนปกติ ร้านของยายแดงตั้งอยู่ในเต็นท์สีเหลืองหลังแรก ผ่านซุ้มทางเข้าวัดก็เจอพอดี ยายแดงใช้ตะหลิวตักขนมเบื้องญวนขึ้นจากกระทะร้อนๆ ผมเอ่ยปากขอจับจองเป็นเจ้าของทันที ด้วยความประทับใจในรสชาติเมื่อครั้งซื้อกลับไปกินที่บ้าน แต่ทว่าคราวนี้ได้กินร้อนๆขึ้นจากเตายิ่งรู้สึกอร่อยขึ้นมาก ตัวแป้งกับไข่มีความนุ่มฟูที่สำคัญความอร่อยของขนมเบื้องญวนยายแดงอยู่ที่ไส้มะพร้าวทึนทึกขูด คั่วหอมขึ้นจมูก รสชาติหวานเค็มกำลังดี ทานคู่กับน้ำอาจาด ครบเครื่องทั้งแตงกวา, พริกจินดาซอย และหอมแดงซอย มันช่างอร่อยถูกปากถูกใจผมที่สุด แอบยืนมองยายแดงลงมือทำด้วยความสนใจ เริ่มตั้งแต่ตอกไข่ไก่ใส่ในถ้วย เหยาะน้ำปลาลงไปเล็กน้อย จากนั้นนำแป้งข้าวเจ้าผสมน้ำแต่งสีด้วยสีผสมอาหารให้ออกสีเหลืองนวล ตักมาคลุกเคล้ากับไข่ไก่คนให้เข้ากัน ก่อนเทราดลงในกระทะตั้งไฟที่ถูกเคลือบน้ำมันไว้จนทั่ว ขั้นตอนต่อไปต้องอาศัยความชำนาญ ยายแดงจับกระทะร่อนน้ำแป้งให้กระจายไปทั่วเพื่อทำให้แป้งบาง จากนั้นหยิบเครื่องลงไปวางตรงกลางตัวแผ่นแป้ง เริ่มจากถั่วงอกดิบ, ถั่วลิสงคั่วบด, เต้าหู้นึ่งหั่นเป็นท่อนเล็กๆ, ไส้มะพร้าวทึนทึกขูด, ไชโป๊หวานสับ ตบท้ายด้วยต้นหอมซอย สีสันของไส้มะพร้าวแดงส้มตัดกับสีเหลืองนวลของตัวแป้งยิ่งทำให้ดูน่ากิน มาถึงขั้นตอนสำคัญยายแดงใช้มือทั้งสองข้างค่อยๆหยิบแผ่นแป้งที่เริ่มสุกร่อนพับตลบเข้าไปปิดคลุมไส้ทั้งสี่ด้าน กลายเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส พร้อมตักน้ำมันพืชลงไปในกระทะเกือบท่วมตัวแป้ง น้ำมันเดือดๆทำให้ตัวแป้งที่ผสมกับไข่ไก่มีความนุ่มและฟูยิ่งขึ้น ใช้ตะหลิวตักพลิกไปพลิกมา 2-3 รอบ แล้วยกขึ้นสะเด็ดน้ำมันแม้จะเดินเหินไม่คล่องแคล่ว หยิบจับอะไรอาจดูช้าไปบ้าง แต่ยายแดงยังคงทำมาหากินยืนด้วยลำแข้งตัวเอง นี่เป็นสิ่งที่ผมรู้สึกนับถือในหัวใจนักสู้ของเธอ “ผมว่าไส้มะพร้าวของคุณยายหอมอร่อยมากเลยครับ” ผมเปิดบทสนทนา ในมือยังถือกล่องขนมเบื้องญวนตักทานไปด้วย“ฉันใช้มะพร้าวทึนทึก แต่ก่อนสมัยสาวๆ ขูดทีละ 20 ลูก ตี 1 กว่าถึงจะเสร็จ ตั้งร้านขายตอน 6 โมงเช้า มันไม่ทันกิน เดี๋ยวนี้เลยต้องซื้อมะพร้าวขูดแล้วมาทำ มะพร้าวจะทำให้อร่อยต้องเอาไปคั่วกับน้ำตาลทราย ใส่เกลือเล็กน้อย เติมสีผสมอาหารลงไปนิดนึงให้มันน่ากิน กลิ่นมะพร้าวถึงจะหอม เต้าหู้ต้องนำมานึ่งก่อนไม่งั้นจะเสียง่าย ถั่วลิสงยายก็คั่วเองนำมาบดหยาบๆ น้ำอาจาดใช้น้ำส้มสายชูเคี่ยวน้ำตาล ตัดรสชาติด้วยเกลือเล็กน้อย ตอนนี้ข้าวของแพงทุกอย่าง ต้นหอมเคยขึ้นไปถึงกิโลกรัมละ 200 บาท แต่ฉันก็ขาย 40 บาทราคาเดิม” ยายแดงเล่าพลางดึงหน้ากากลงใต้คาง ด้วยเกรงว่าผมจะไม่ได้ยินเสียงผมฟังยายแดงพูดเรื่องราคาวัตถุดิบที่แพงขึ้นทุกอย่าง ทำให้ต้องหยิบเอาต้นหอมแนมไว้ข้างกล่องมากินจนเกลี้ยง ด้วยสำนึกในราคาต้นทุนราคาสูงที่ยายแดงต้องจ่ายไป “สูตรทำขนมเบื้องญวน ฉันได้มาจากครูพักลักจำจากคนที่เขาเคยขายมาก่อน ส่วนจะเป็นสูตรโบราณหรือเปล่า ฉันก็ไม่รู้หรอก เขาบอกว่าโบราณ ฉันก็ว่าโบราณตามเขาไป ส่วนจะโบราณแบบไหนฉันไม่รู้ แต่ฉันก็ขายแบบนี้มาทั้งชีวิต” ยายแดงเล่าไปขำไปด้วยความน่ารักผมหัวเราะร่วนด้วยความเป็นธรรมชาติของยายแดง “แล้วที่บ้านเขาว่ายังไงบ้าง ถึงให้ยายมาขายของเอง”“ฉันเป็นคนโสด ไม่มีลูก มีแต่หลาน ญาติพี่น้องเขาก็อยากให้พัก หลานๆก็ให้เงินใช้ แต่ฉันว่าทุกคนต่างก็มีภาระที่ต้องใช้จ่าย ฉันไม่ได้อยากได้เงินใครหรอก ยังมีกำลังหาเงินใช้เองได้ ดูแลตัวเองได้ ก็มีความสุข เวลาเขาให้เงินมาฉันถึงไม่อยากรับ ไม่อยากได้ของใคร ส่วน โรคประจำตัวฉันก็ไม่รู้ว่ามีไหม เพราะไม่เคยไปตรวจ กลัวมันจะเจอโรคนู้นโรคนี้ อายุปูนนี้แล้วไม่ต้องไปตรวจหรอก ไว้เป็นไข้ตัวร้อนค่อยไปหาหมอ มีลื่นบ้างล้มบ้างตรงร้านนี่แหละ แต่ไม่เป็นไร ใจฉันยังสู้” ยายแดงเล่าไปขำไปอย่างอารมณ์ดี ผมฟังยายแดงเล่าว่า ล้มตอนขายของ ก็รู้สึกอดเป็นห่วงแกไม่ได้ แต่เชื่อว่าสิ่งที่เป็นอยู่ ชีวิตที่ต่อสู้อยู่กับร้านขนมเบื้อง ญวนมาทั้งชีวิตของแก มันช่วยสร้างความสุขให้ยายแดงอย่างดีที่สุดแล้ว“ผมซื้อกลับบ้านด้วยนะยาย จะกินให้หายอยากเลย” ผมบอกยายแดงก่อนจะร่ำลากัน แกยกมือบ๊ายบายให้ผมเหมือนลูกหลานคนหนึ่ง เป็นการส่งความสุขให้ผมในวันที่เราตามหากันเจอนะครับคุณยายสนนราคาขนมเบื้องญวน กล่องละ 40 บาท ร้าน “ขนมเบื้องญวนยายแดง” ขายทุกวันตั้งแต่ 06.00-14.00 น. หรือจนกว่าของจะหมด ยายแดงไม่มีเบอร์โทรศัพท์นะครับ ใครอยากลองชิมเชิญชวนมาที่วัดชลอ ได้ร่วมทำบุญบูรณะอุโบสถเรือสุพรรณหงษ์ หลังให้อาหารปลาริมคลองบางกอกน้อยเสร็จแล้ว อย่าลืมไปอุดหนุนยายแดงคนเก่งกันครับ.คุณชายแป๊ะ
