ผักเหนาะหมายถึง ผักสด ผักลวกกะทิ หรือผักดองที่คนภาคใต้มักใช้รับประทานควบคู่กับอาหารรสเผ็ดลูกฉิ่ง...เป็นหนึ่งในผักเหนาะ ที่นำมากินกับน้ำพริก น้ำชุบโจร แกงไตปลา แกงเคยปลา ขนมจีนน้ำยา ฯลฯเป็นไม้ยืนต้นตระกูลมะเดื่อ อยู่ในวงศ์ MORACEAE ชื่อวิทยาศาสตร์ Ficus botryocarpa Miq. ชื่อสามัญ Duea ching ชื่อพื้นเมือง หรือ ชื่ออื่นๆ ชิ้งขาว จิ้งขาว ซิ้ง มะเดื่อซิ้ง เดื่อฉิ่งลักษณะทางพฤกษศาสตร์มีความสูงประมาณ 3-5 เมตร แตกกิ่งก้านมาก เปลือกต้นเรียบสีน้ำตาล อมเขียว ใบเดี่ยวขนาดใหญ่สีเขียวเข้มกว้างประมาณ 5-6 นิ้ว ยาวประมาณ 8 นิ้ว ก้านใบสีแดง หน้าใบเรียบเป็นมัน ขอบใบเรียบ หลังใบมีก้านใบนูน ผลกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1-1.2 ซม.ผลออกตามต้นและกิ่งก้าน มีลักษณะเป็นช่อ ช่อละประมาณ 5-30 ผล ผลกลมสีเขียว ข้างในมีเมล็ดเล็กๆสีชมพูอ่อน ลักษณะคล้ายเกสรตัวผู้เบียดกันอยู่ภายในประโยชน์ด้านอาหาร ผลอ่อน มีรสชาติฝาดมัน รับประทานเป็นผักสด เป็นผักเหนาะที่กินกับอาหารที่มีรสเผ็ด หรือแกงชนิดต่างๆ บางคนนิยมนำไปปรุงใส่แกงเผ็ดอีกด้วยสรรพคุณทางยา เปลือกต้นมีรสฝาด รับประทานแก้ท้องร่วง ชะล้างบาดแผล เป็นยาสมานดี รากเป็นยาแก้ไข้ กระทุ้งพิษไข้ หรือขับพิษออกจากร่างกายคนป่วย แก้ไข้หัวลม หรือไข้ต่ำๆ ช่วงเปลี่ยนฤดูกาล ไข้กาฬ-หลังแอ่น ไข้พิษทุกชนิด กล่อมเสมหะ หรือละลายเสมหะ และโลหิตจางนอกจากนี้ ต้นฉิ่งยังเป็นยาสมุนไพรรักษาอาการท้องเสีย แก้ประดง ผดผื่น ฯลฯการเพาะขยายพันธุ์ทำได้ ทั้งเพาะเมล็ดและตอนกิ่ง.
