อีกแค่สองวัน คนกรุงเทพฯ ผู้มีสิทธิกว่า 4 ล้านคน ก็จะต้องเลือกตั้งผู้ว่าราชการ กทม.คนที่ 17 หลังจากว่างเว้นมานานถึง 9 ปี จึงได้รับความสนใจจากประชาชนและสื่อมาก แข่งกันรายงานข่าวการหาเสียงของผู้สมัครอย่างเข้มข้นทุกแง่ทุกมุม มีผู้สมัครล้วนระดับคุณภาพ หลายคนจบการศึกษาปริญญาเอก ที่เรียกว่า “ดร.”
การเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม. ต้องถือว่าเป็นประชาธิปไตยที่ก้าวหน้ากว่าอีก 76 จังหวัดทั่วประเทศ ก้าวหน้ากว่าการปกครองระดับประเทศด้วยซํ้า เพราะเลือกตั้งทั้งหัวหน้าฝ่ายบริหาร คือผู้ว่าราชการ กทม. และเลือกตั้งสมาชิกสภา กทม. ฝ่ายนิติบัญญัติ ส่วนการปกครองระดับประเทศ นายกรัฐมนตรี ไม่ต้องมาจากเลือกตั้ง
สมาชิกสภานิติบัญญัติของ กทม. มาจากการเลือกตั้งทั้งหมด แต่รัฐสภาระดับชาติ มาจากการเลือกตั้ง 500 คน นั่นก็คือ ส.ส. ส่วน ส.ว. 250 คน มาจากการแต่งตั้ง แต่มีสิทธิเลือกนายกรัฐมนตรีเท่าเทียมกัน กทม. ในปัจจุบันเป็นมหานครระดับโลก มีประชากรกว่าสิบล้านคน เป็นศูนย์กลางของการปกครอง การค้า
เป็นเมืองอุตสาหกรรม เมืองท่องเที่ยว และเป็นมหานครแห่งปัญหา ทั้งปัญหารถติดระดับโลก ปัญหานํ้าท่วม อากาศเป็นพิษ การขนส่งมวลชน ปัญหาชุมชนแออัด แต่ กทม.มีงบประมาณจำกัด ไม่สามารถแก้ได้ทุกปัญหา ต้องประสานงานขอความร่วมมือจากหน่วยงานต่างๆ เช่น การไฟฟ้า การประปา การจราจร ฯลฯ
ผู้ว่าฯ กทม.ที่ดีจึงต้องเป็น “มือประสานสิบทิศ” แต่เป็นผู้ว่าฯที่มีความเป็นอิสระมากกว่าผู้ว่าฯทุกจังหวัด การบริหารงานจึงอาจคล่องตัวกว่า กทม. เป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) ที่ก้าวหน้าที่สุด รัฐธรรมนูญบางฉบับชี้แนวทางให้ “พัฒนาจังหวัดที่มีความพร้อมให้เป็น อปท.ขนาดใหญ่” โดยคำนึงถึงเจตนารมณ์ของคนจังหวัดนั้น
...
เห็นได้ชัดว่ารัฐธรรมนูญมีเจตนารมณ์ให้ยกสถานะจังหวัดที่มีความพร้อมเป็น อปท.ขนาดใหญ่ เหมือนกับ กทม. มีการเลือกตั้งผู้ว่าฯเช่นเดียวกับ กทม. แต่หลักการนี้เขียนไว้นานหลายสิบปี แต่ไม่มีรัฐบาลใด หรือพรรคการเมืองใด ผลักดันให้เป็นจริง ซึ่งก็คือการกระจายอำนาจสู่ประชาชนในท้องถิ่น และปลดแอกจากรัฐราชการ
เห็นมีแต่คณะก้าวหน้า และพรรคก้าวไกล ที่เสนอนโยบายการกระจายอำนาจอย่างจริงจัง แต่เป็นข้อเสนอที่โฉ่งฉ่าง เช่น ให้ยกเลิกตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ หรือกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน เรื่องแบบนี้ต้องก้าวทีละขั้น ค่อยเป็นค่อยไป จึงจะไม่ถูกต่อต้าน ตัวอย่างเช่น การยุบกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ใน กทม. ที่สำเร็จและไม่มีการต่อต้าน.