“สำนึก” จุดชี้ขาด?
แม้จะวางแนวป้องกันสร้างป้อมปราการเอาไว้ค่อนข้างดี แต่ไม่วายที่ “มฤตยูร้าย” ในนามโควิด-19 จะทุทะลวงเข้าไปจนได้
เวลานี้เหลืออีกเพียง 11 จังหวัดเท่านั้นที่ยังรักษาเมืองเอาไว้ได้
ขอให้กำลังใจบรรดา “เจ้าเมือง” ทั้ง 11 จังหวัดพยายามรักษาพื้นที่เอาไว้ให้ได้ เพื่อให้เมือง “ปลอดไวรัส” ยังดำรงคงอยู่เอาไว้ให้นานที่สุด
เพราะหากสามารถป้องกันการแพร่ระบาดเอาไว้ได้ในบางส่วน ก็เป็นหนทางหนึ่งที่จะทำให้การควบคุมในเชิงรุกได้
ในแต่ละจังหวัดนั้นองคาพยพทั้งระบบนอกจากมีทีมงานดี วางแผนเอาไว้ดี ประชาชนให้ความร่วมมือด้วยสำนึก และความเข้าใจในสถานการณ์ที่เป็นจริง
“เอาอยู่” ได้ครับ...
ที่กังวลใจกันกรณีผู้โดยสาร 152 ชีวิตได้หลบหนีการ “กักตัว” ที่สนามบินสุวรรณภูมิคงสบายใจขึ้น
จะด้วยสำนึกหรืออะไรก็ตาม แต่การเข้ามายอมรับการ “กักตัวหมดทุกคนย่อมทำให้ภาพรวมทุกมิติผ่อนคลายลง”
เป็นความรับผิดชอบที่จะต้องไม่ลืมไปชั่วชีวิต
ในจำนวน 152 คนนั้นจากตัวเลขที่ออกมาจะเห็นได้ว่าไม่ใช่เคลื่อนตัวไปเพียงแค่ไม่กี่จังหวัด แต่ปรากฏว่าขยายไปกว่า 40 จังหวัด
ยังดีที่ไทยโดยสภาพการณ์แล้ว อัตราการแพร่เชื้อยังอยู่ในระดับ 1-1.2 คน เพราะบางประเทศ 1-3.5 คน
ยังมีข่าวอีกด้านหนึ่งระบุว่า ที่กำลังเคร่งเครียดกันมากในด้านการแพทย์คือผู้ติดเชื้อ แต่ไม่ปรากฏอาการ
ทำให้ไม่รู้ว่าใครติดไม่ติด แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่รู้
“จีน” ที่สามารถควบคุมไวรัสตัวนี้ได้ในระดับที่น่าพอใจก็ยอมรับว่าการไม่ปรากฏอาการเป็นอีกเคสหนึ่งที่กำลังจะเกิดปัญหา
...
ทั้งนี้ จีนได้พบแล้วพันกว่าคนซึ่งกำลังรักษาและศึกษาค้นคว้าเพื่อหาทางแก้ไขอย่างเร่งรีบเพราะไปไกลกว่าเรื่องหน้ากากหรือล็อกดาวน์แล้ว
เปรียบไปพอจะพูดได้ว่าโควิด-19 นั้นเป็นไวรัสที่มุ่งหมายทำลายล้างชีวิตคนในโลกนี้ ไม่ว่าจะยากดีมีจน เศรษฐีถึงยาจก
จะมีอำนาจบารมีสูงส่งแค่ไหนหากป้องกันไม่ดีก็เสร็จมันแน่!
“ประชาธิปไตย เสรีภาพ เผด็จการ” ก็หนีวังวนนี้ไปไม่พ้น จึงต้องแยกแยะกันให้ออกให้ชัดว่าในฐานะพลเมืองประเทศไทย ควรมีสติปัญญาพึงคิด พึงพูดด้วยความมีสติสัมปชัญญะ
แน่นอนเช่นกันว่าปัญหาที่สุวรรณภูมิที่เป็นเรื่องเป็นราวนั้น รัฐบาลก็ยากที่จะปฏิเสธในความรับผิดชอบไม่ต่างกับบรรดาผู้โดยสาร
จะเห็นได้ว่าที่ผ่านมามีหลายจุดหลายประเด็นที่รัฐบาลบริหารจัดการผิดพลาด ทำให้เกิดปัญหาซ้อนปัญหาขึ้นมาจนกลายเป็นอุปสรรค
เช่นกันอย่างบรรดาผู้โดยสารที่แสดงปฏิกิริยาไม่พอใจไม่ยอมให้กักตัวแม้จะเกิดปัญหายุ่งยากอยู่บ้าง หากมีสำนึกสักนิดคงไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้
แต่ที่มีคลิปคำพูดของนายทหารคนหนึ่งระหว่างเจรจานั้น ชวนให้คิดว่ามีเบื้องหลังอะไรหรือเปล่า
ก่อนที่จะอนุญาตให้เดินทางกลับบ้านได้ทำนองว่า...“เจ้านายสั่งให้พักงาน”
เค้นออกมาให้ได้ซิว่า...มันมีเงื่อนงำอะไรแฝงอยู่?
“สายล่อฟ้า”