ผมกำลังตั้งใจอ่าน...หนังสือสองเล่ม ดับฝันมายาวี ผู้เขียน ภาณุมาศ ทักษณา แล้ววันหนึ่งเราจะเติบโต ผู้เขียน ปภาพินท์ วีระภุชงค์ ก็ตามประสา อ่านหาเรื่องเขียนคอลัมน์เอาตัวรอดไปอีกวัน
หูฟังข่าวทีวี กระดาษหนังสือพิมพ์ กระดาษหนังสือเก่า รวมไปถึงขยะพลาสติกลดราคา จากที่คนหาของเก่าเคยขาย 3-4 บาท เหลือ กก.ละ 2 สลึง
ข่าวเดียวกันนี้ ไทยพีบีเอสออกย้ำสามสี่วัน เริ่มจากเจ้าของร้านรับซื้อของเก่าประกาศว่าจะเลิกกิจการ ต้องเลิกจ้างลูกจ้าง ปล่อยให้ไปตามยถากรรมอีกหลายคน
ก็แน่นอน เมื่อร้านรับซื้อเลิก คนอาชีพซาเล้ง หรือคนเดินเก็บขยะริมถนนก็ต้องลดจำนวน...ไม่แน่ว่าจะล้มหายตายจาก
อาชีพนี้ผมเห็นใจเขามานาน...เขาคือตัวช่วยสำคัญ ทำให้ภาระเก็บกำจัดขยะของทางการเบามือ เคยคิดในใจ ถ้ารัฐเข้าใจช่วยเงินอุดหนุนให้เขาอยู่ได้ดีกว่า พวกเขาจะเข้มแข็งมากขึ้น
ขยะริมถนนทั้งในถังขยะ และทั้งที่ถูกทิ้งไม่เป็นที่เป็นทางรกหูรกตา...ก็จะเข้ารูปเข้ารอย
ข่าวล่า...เมื่อราคาขวดพลาสติกตกต่ำ...ไม่คุ้มค่าแรง ไม่พอยาไส้ ขยะพลาสติกก็เริ่มถูกปล่อยทิ้งให้เห็นหนาตา
ต้นเหตุของราคาขยะ ไม่ว่ากระดาษหรือพลาสติกตกต่ำ ผมไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ ภาครัฐอนุญาตให้นำขยะจากต่างประเทศเข้าประเทศได้เสรี
เราบ่นกันมานาน...เรื่องขยะที่ยังหาจุดพอดีไม่เจอ...เราทุรนทุรายเมื่อได้ข่าวขยะจากประเทศพัฒนาถูกนำเข้า ทั้งแบบถูกต้องและลักลอบ
ในช่วงที่จีนประกาศเด็ดขาดไม่นำเข้าขยะ...แรงกดดันที่เคยมาถึงไทยก็เพิ่ม
ตอนนี้ก็ชัดเจน ไทยเล่นบทม้าอารีรับเอาไว้...โดยคงไม่รู้ว่าทำลายอาชีพของคนยากจนสุดซอยในบ้านเราเอง
ผมไม่รู้ว่าคนระดับรองนายกฯ สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ ที่ปกติรับบทหนัก ปัญหาเรื่องเศรษฐกิจ ครั้งหนึ่งเคยใช้นโยบายคนไทยจะหายจน จะรับรู้ข่าวนี้หรือไม่...
...
ในบรรยากาศที่ตัวเลขจีดีพีไม่ถึง 3 เป็นจุดที่ถูกฝ่ายค้านเอาไปโจมตี อาชีพซาเล้ง อาชีพของคนที่ยากจนที่สุดของประเทศ... กำลังถึงจุดจบ
หรือว่าสถานการณ์นี้จะเป็นตัวชี้วัด...ไม่มีคนจนในเมืองไทย แล้วจริงๆ
ส่วนคนที่ไม่เคยจน และต่อไปกำลังจะกลายเป็นคนจน...คือคน 10 อาชีพที่เคยมีหน้ามีตา
เท่าที่ผมจำได้คือ สื่อ ไม่ว่าสื่อกระดาษ สื่อทีวี นักคิด นักเขียน อาชีพแบงก์ ไปถึงอาชีพเกี่ยวข้องกับการทำรถยนต์ โลกวันหน้าจะใช้แต่รถไฟฟ้า...ก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจตกงานกันไปตามคิว
ผมยังอยู่กับอาชีพสื่อกระดาษครับ ทุกครั้งที่ได้เห็นนิตยสารสาระดีๆมีคุณภาพสูง อย่างศิลปวัฒนธรรม เมืองโบราณ สารคดี เนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก ทางอีสาน...ฯลฯ
รวมไปถึงหนังสือเล่ม อย่างสองเล่มล่าของผองเพื่อนที่ผมกำลังอ่าน...ใจแรกก็นับถือ...ช่างกล้าหาญชาญชัยนัก...นี่คือธุรกิจที่ไม่คิดหากำไร...อยากให้เขาสู้ๆและสู้ต่อ
วันนี้ที่ดูเหมือนทุกลมหายใจอยู่โลกออนไลน์ สิ่งที่ถูกเลือกออกมาเป็นหนังสือ...คือสุดยอดของความคิดสร้างสรรค์ ถ้าไม่ดีจริงก็คงไม่กล้าเสี่ยงทำออกมา
อย่าเพิ่งคิดให้มันไกลไปเลย...กระดาษหนังสือเก่า ยังขายไม่ได้ ซาเล้งไม่ซื้อ คนเก็บขยะไม่มอง...ให้มันเศร้าให้มันเหงาไปเลย...คิดเพียงว่าเป็นความสุข เป็นความภูมิใจ...
เพราะความจริงของชีวิตคนอาชีพสื่อนั้น...ไม่เคยหวังความร่ำรวย ยิ่งในสถานการณ์อำนาจรัฐชี้เป็นชี้ตาย เอาตัวรอดไปได้วันหนึ่งๆก็มากพอแล้ว.
กิเลน ประลองเชิง